Δεν θα σας αφήσουμε να διαγράψετε τη γενιά μας... θα σας διαγράψουμε εμείς!

Διάταξη προς το Πανεπιστήμιο Αιγαίου για διαγραφή των φοιτητών πάνω από 2ν έτη
Απο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Θέμα:  Υπενθύμιση σχετικά με τις ρυθμίσεις του άρθρου 14 του Ν. 3549/07 περί ανώτατης διάρκειας φοίτησης
Σας υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του Ν. 3549/07 η  ανώτατη διάρκεια φοίτησης από το ακαδ. έτος 2007-2008  αντιστοιχεί στο διπλάσιο της ελάχιστης διάρκειας των προπτυχιακών σπουδών δηλαδή για το Τμήμα μας είναι 10 έτη.
Για τους φοιτητές με έτος εισαγωγής πριν το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008 ισχύουν τα παρακάτω:
1.   Φοιτητές οι οποίοι  το ακαδ. έτος 2006-2007 ήταν εγγεγραμμένοι στο Τμήμα και δεν είχαν  συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό εξαμήνων που απαιτούνται για την λήψη του πτυχίου τους, δηλ. όσοι  το ακαδ.  έτος 2006-2007 διένυαν  βασικό έτος των σπουδών τους,  μπορούν ν α συνεχίσουν τις σπουδές τους μέχρι την συμπλήρωση του ελάχιστου αριθμού εξαμήνων και πέραν αυτού επί 5 επιπλέον ακαδ. έτη. (Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι φοιτητές του Τμήματος με ακαδ. έτος εισαγωγής  2003-2004, 2004-2005, 2005-2006 και 2006-2007, οι οποίοι σύμφωνα με τον Νόμο θα πρέπει να διαγραφούν  τον Σεπτέμβριο του 2013, Σεπτέμβριο του 2014 Σεπτέμβριο του 2015 και Σεπτέμβριο του 2016 αντίστοιχα )
2.     Φοιτητές οι οποίοι  το ακαδ. έτος 2006-2007 είχαν ήδη συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου τους, δηλ. οι φοιτητές που έχουν ακαδ. έτος εισαγωγής 2000-01, 2001-2002, και 2002-2003, μπορούν ν α συνεχίσουν τις σπουδές τους επί 5 ακόμη ακαδ. έτη αρχόμενα από το ακαδ. έτος 2007-2008. Οι φοιτητές της κατηγορίας αυτής εφόσον υπερβούν το εν λόγω χρονικό όριο θα πρέπει τον Σεπτέμβριο του 2012 να διαγραφούν.
Μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές,η υπουργός Παιδείας κ.Διαμαντοπούλου εφαρμόζει τον ”Καλλικράτη”και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση,με τις διαγραφές φοιτητών μεγαλύτερων ετών.Ουσιαστικά,πέρα των αλλαγών στην Παιδεια που θα επιχειρήσει να περάσει το επόμενο διάστημα,χρησιμοποιεί και νόμους τις προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ,ώστε να τρομοκρατήσει και να πειθαρχησει το φοιτητικό σώμα,σε μια λογική ”ανταγωνιστικότητας” και εντατικοποίησης των σπουδών.

Αυτο έχει ως αποτέλεσμα να μπαινουν ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση αφού, φοιτητες οι οποιοι εργάζονται και αδυνατούν να παρακολουθησουν το σύνολο των διαλέξεων να κινδυνευουν να διαγραφούν.Ειναι γνωστό οτι φοιτητες που εχουν ξεπερασει το ν+1 έτος σπουδών,δεν κοστιζουν στο Δημόσιο Πανεπιστημιο(σίτιση,στέγαση,πάσο,συγγράματα), από αυτό αντιλαμβάνεται κανείς ευκολά ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά θελει να τους οδηγησει στο να συμπληρώνουν πιστωτικες μοναδες στα ιδιωτικα κολλέγια(ΚΕΣαλλά και να εντατικοποιήσει και να πειθαρχήσει το φοιτητικό στρώμα.Τέτοιοι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι,σαφως και δεν προάγουν το επιπεδο σπουδών,το οποιο κρίνεται απο την ποιότητα των παρεχόμενων γνώσεων,την υλική υποδομή και όχι απ την στενοτητα των χρονικών ορίων στα οποία καλουνται οι φοιτητες να ολοκληρωσουν τις σπουδές τους.
Εμείς ως ΑΡΣΗ/Υ,δεν παιρνουμε θέση υπερ μιας γενικης και αοριστης χαλαρότητας,αλλα κατα της αντιπαιδαγωγικής λογικής της τιμωρίας που θελει να επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στους φοιτητές.

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του και συγκροτώντας ενα πανεκπαιδευτικό μέτωπο να ανατρέψει τους νόμους του Υπουργείου στο συνολό τους.Θα πρέπει να υπερασπιστεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης,τα ενιαία ισχυρά πτυχία, τους ανθρώπινους ρθμούς σπουδών.Το φοιτητικό κίνημα μέσα από την αυτοτέλεια των αιτημάτων του μπορεί, όπως έχει δείξει τόσα χρόνια, και πρέπει να γινει ο πυροκροτητής στην κοινωνία,για ενα κοινό μέτωπο με τους εργαζομένους ενάντια στο μνημόνιο και τη χρεωκοπία που θελουν να μας επιβάλλουν.


Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ
σχήμα της ΕΑΑΚ

Τέρμα στην καθηγητική αυθαιρεσία!

Διατρέχουμε μία κρίσιμη περίοδο, μία περίοδο που θα κρίνει το δημόσιο Πανεπιστήμιο όπως το γνωρίζουμε. Η πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων αλλά και των αποφάσεων από τη Μπολόνια και μετά για την παιδεία, αντικατοπτρίζονται στις αλλαγές που φέρνει ο νέος Νόμος-Πλαίσιο, οι οποίες πάνε να διαλύσουν τόσο τα προγράμματα σπουδών, την όποια εργασιακή μας προοπτική, αλλά και να μας εντατικοποιήσουν και να μας πειθαρχήσουν. Δυστυχώς, τα τελευταία έχουμε δει να εφαρμόζονται ήδη στη σχολή μας, ιδιαίτερα με τον πολυσυζητημένο φόρτο εργασίας ο οποίος δείχνει κάθε χρονιά να αυξάνεται, αλλά και με κάποια πολύ άσχημα πρόσφατα παραδείγματα.
Πρώτο παράδειγμα, ο κ. Κουζούδης, ο οποίος σε μέρα την οποία η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας είχε πάρει απόφαση για κατάληψη, δηλαδή την παύση κάθε εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας στη σχολή μας ως μορφή πάλης στα όσα μας φέρνουν, αλλά και η Γενική Συνέλευση των Μελών ΔΕΠ είχε πάρει απόφαση για 48ωρή απεργία, αποφασίζει να εκβιάσει τους φοιτητές, καλώντας τους να δώσουν πρόοδο! Όταν ρωτήθηκε γιατί σπάει την απόφαση τόσο Συλλόγου Φοιτητών αλλά και ΔΕΠ, πραγματοποιώντας την πρόοδο τέτοια μέρα, αντί για μια μέρα όπως η Παρασκευή όταν η σχολή θα ήταν ανοιχτή και όλοι οι φοιτητές θα μπορούσαν να συμμετάσχουν, η απάντησή του ήταν: «Η Παρασκευή με βολεύει πολύ, καταλαβαίνω το αίτημά σας, αλλά δε θέλω.» Όμως επειδή κανένας καθήγητης δεν έχει δικαίωμα να βάζει τέτοια διλήμματα στους φοιτητές, δηλαδή το να συμμετάσχει στην κατάληψη ή το δικαίωμα στην πρόοδο, επιχειρήσαμε να σταματήσουμε τη διαδικασία, όπου και ακούσαμε το εξωφρενικό «αν το κάνετε, δε θα ξαναγίνει ποτέ και καμία πρόοδος.»
Δεύτερο παράδειγμα, ο κ. Αλεξίου, ο οποίος μετά το μαζικό κόψιμο όσων φοιτητών δεν κατάφεραν στο πρώτο εξάμηνό τους με τη σχολή να μάθουν προγραμματισμό σε Assembly (βάσει αρνητικής βαθμολογίας μάλιστα -2 μονάδες!!!), φέτος έφτασε να μοιράζει παρουσιολόγιο στις διαλέξεις του! Παρουσιολόγιο το οποίο αποσκοπεί σε τι; Να διαχωρίσει τους φοιτητές σε καλούς και κακούς βάσει παρακολούθησης; Αγνοεί ο κ. Αλεξίου το ποσοστό των φοιτητών που έχει φτάσει να αναγκάζεται να δουλέψει για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, ακόμα περισσότερο σε μια περίοδο όπως αυτή; Αγνοεί το εισητήριο του λεωφορείου που φτάνει να γίνεται απαγορευτικό για τους φοιτητές, μη δίνοντάς τους τη δυνατότητα να είναι όλες τις μέρες και ώρες πάνω; Αγνοεί τους φοιτητές οι οποίοι βλέπουν ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι από τη διάλεξή του και προτιμούν το δικό τους διάβασμα και ψάξιμο;
Τρίτο παράδειγμα, η άσκηση του Επιστημονικού Υπολογισμού, που μόλις από το πρώτο σετ δείχνει τα δόντια της. Οι διδάσκοντες απαιτούν από τους φοιτητές να έχουν τους υπολογιστές τους ανοιχτούς για μέρες ολόκληρες για να πραγματοποιηθούν οι απαιτούμενες μετρήσεις, μέρες τις οποίες ο υπολογιστής δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τίποτα άλλο. Με το παραμικρό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει, οι μετρήσεις κάλλιστα χάνονται και οι φοιτητής για να ανταποκριθεί πρέπει να ξαναφιερώσει τον υπολογιστή του μέρες στην ίδια άκσηση. Η σχολή παρέχει υποτυποδώς υπολογιστές στους φοιτητές, δεν παρέχει καν το απαραίτητο λογισμικό, αλλά έχει μόνο την απαίτηση του τεράστιου αριθμού ωρών που καλούνται οι φοιτητές να αφιερώσουν στην άσκηση. Μια άσκηση για την οποία το βαθμό θα μάθουν ΜΟΝΟ εάν περάσουν το μάθημα, αφού οι διδάσκοντες ξέρουν να έχουν μόνο απαιτήσεις, και να μη θέλουν να ανταποκριθούν ούτε στην υποχρέωση τους να διορθώσουν τις ασκήσεις εγκαίρως μετά την παράδοσή τους.
Ήρθε η ώρα να μπει ένα τέρμα στα φαινόμενα αυτά στη σχολή μας. Κανένας καθηγητής δεν έχει δικαίωμα να βάζει το δίλημμα του αν πρέπει ένας φοιτητής να συμμετάσχει στις συλλογικές κινητοποιήσεις που αποτελούν απόφαση του ίδιου του του συλλόγου, και αποτελούν το μόνο δρόμο στο να εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο για το Πανεπιστήμιο και την εργασία του, ή να πάει να εξεταστεί στην πρόοδο. Κανένας καθηγητής δεν έχει το δικαίωμα να εκβιάζει τους φοιτητές στο αν θα μπορούν να εξεταστούν ή όχι. Κανένας καθηγητής δεν έχει το δικαίωμα να εκβιάζει την παρακολούθηση των φοιτητών, ούτε να κόβει μονάδες από σωστές απαντήσεις σε εξέταση κατά βούληση. Κανένα μάθημα δε μπορεί να έχει υπερβολικές απαιτήσεις οι οποίες αγνοούν τις υπόλοιπες υποχρεώσεις των φοιτητών και την ανάγκη τους για ελεύθερό χρόνο.
Οι φοιτητές έχουν το δικαίωμα να κινητοποιούνται και να διεκδικούν μέσα από τους αγώνες τους αυτά που θεωρούν οι ίδιοι σωστά και αυτονόητα. Έχουν το δικαίωμα στην παρακολούθηση, αν έχουν την οικονομική δυνατότητα και αν θεωρούν ότι τους βοηθά, όχι την υποχρέωση. Έχουν το δικαίωμα σε ένα δίκαιο πρόγραμμα σπουδών και έναν δίκαιο φόρτο εργασίας, που θα λαμβάνει υπ’όψιν όλους τους παράγοντες που επιβαρρύνουν τη ζωή ενός φοιτητή.
Οι καθηγητές πρέπει να αντιληφθούν ότι η εντατικοποίηση και κάθε προσπάθεια πειθάρχησης αδειάζουν τα αμφιθέατρα και φέρνουν τους φοιτητές απέναντί τους. Ο καθηγητής σε ένα μάθημα εύκολα αλλάζει αν δεν κάνει τη δουλειά του σωστά. Όμως πανεπιστήμιο χωρίς φοιτητές δεν υφίσταται. 

Έχουμε δικαίωμα σε ένα δίκαιο Πανεπιστήμιο, ένα καλύτερο, δημόσιο Πανεπιστήμιο, και το μόνο που θα το εξασφαλίσει είναι οι αγώνες μας.
Καλούμε σε μαζική παράσταση όλων των φοιτητών στην επόμενη Γενική Συνέλευση Τμήματος ώστε να καταγγείλουμε κάθε φαινόμενο εντατικοποίησης και πειθάρχησης.
Καλούμε κάθε φοιτητή να συμμετάσχει στην προσπάθεια του συλλόγου να σπάει στην πράξη κάθε καθηγητική αυθαιρεσία.



Το μέλλον μας δεν προδιαγράφεται… Το μέλλον μας το δείχνουν οι αγώνες μας!


Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ
σχήμα της ΕΑΑΚ

Η μάχη ξεκίνησε!

Ήρθε η ώρα το φοιτητικό κίνημα να δώσει την απάντηση του!

Η επίθεση που έχει εξαπολύσει το υπουργείο παιδείας έρχεται να φέρει σήμερα την εκπαίδευση σε πολύ χειρότερους και δυσμενείς όρους. Οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς, το πόρισμα της ΑΔΙΠ και το κείμενο που έχει κατέβει για διαβούλευση αποτελούν casus belli για το φοιτητικό κίνημα. Η κυβέρνηση επέλεξε να εκκινήσει τον πόλεμο απέναντι στην εκπαίδευση απέναντι στο νεολαιίστικο κίνημα. Ο νέος νόμος πλαίσιο έρχεται να καταργήσει κάθε έννοια πτυχίου και κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων να καταστρέψει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης να μετασχηματίσει το Πανεπιστήμιο σε ένα αποστειρωμένο και υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς χώρο και να τσακίσει κάθε κατάκτηση αλλά και προσδοκία των φοιτητών.
Μετά την «εργασία της κρίσης» με το ΔΝΤ και το Μνημόνιο που έχει ως αποτέλεσμα τσάκισμα μισθών και συντάξεων, μαζικές απολύσεις, προώθηση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασία φέρνουν σήμερα τη «νεολαία της κρίσης» με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης και τις αλλαγές στην εκπαίδευση.

Ο νέος νόμος πλαίσιο σαρώνει εντελώς κάθε πτυχή του ελληνικού Πανεπιστημίου μεταλλάσσοντας το εντελώς.
Το «Πανεπιστήμιο της κρίσης» περνάει σήμερα από τους εξής κόμβους:
  • Την κατάργηση της έννοιας του πτυχίου και των επαγγελματικών δικαιωμάτων : Το πτυχίο πλέον αντικαθίσταται από τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων και από ένα άθροισμα πιστωτικών μονάδων (ECTS) Μετατρέπεται σε ατομικό (καταργείται κάθε έννοια συλλογικής διαπραγμάτευσης) και δεν κατοχυρώνει πλέον επαγγελματικά δικαιώματα αλλά μετατρέπεται σε ένα απλό πιστοποιητικό. Τα προγράμματα σπουδών γίνονται πιο εξειδικευμένα δημιουργώντας εργαζόμενους που κάθε 2 χρόνια θέλουν επανακατάρτιση για να μπορούν να εργάζονται. Πρόθεση τους είναι να σπάσουν οι σπουδές σε Bachelor και master, γεγονός που θα κατακερματίσει ακόμη περισσότερο τα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Ταυτόχρονα με την προώθηση του προπαρασκευαστικού έτους και την είσοδο από εκεί και πέρα σε προγράμματα σπουδών και με την ταυτόχρονη εγκαθίδρυση 1 και 2 ετών προγραμμάτων σπουδών θα έχουμε την εξειδίκευση όλων γνωστικών αντικειμένων οδηγώντας σε διάσπαση των πτυχίων.

  • Την συρρίκνωση και διάλυση της Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης : Τα μισά ιδρύματα κλείνουν εν’ όψει του “Καλλικράτη” της παιδείας, αφήνοντας φοιτητές στον δρόμο και πτυχιούχους στον αέρα, ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναγνωρίσει πραξικοπηματικά τα ΚΕΣ χειροτερεύοντας την εργασιακή προοπτική όλων των αποφοίτων. Το κόψιμο των παροχών με πρόσχημα την κρίση είναι σαρωτικό : Κατάργηση ακόμη και του ενός δωρεάν συγγράμματος (ψηφιακά συγγράμματα), σκέψεις για κατάργηση των πάσο, τεράστιες ελλείψεις σε μέλη ΔΕΠ που οδηγούν ακόμα και τμήματα σε κλείσιμο. Όλα αυτά ενώ κάθε χρόνο η χρηματοδότηση της παιδείας επί του ΑΕΠ πέφτει σε ακόμη πιο πενιχρά ποσοστά (κάτω από 3%) , ενώ έρχονται στο προσκήνιο οι πρώτες σκέψεις για επιβολή διδάκτρων στους φοιτητές!!

  • Την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση του φοιτητικού στρώματος : Έρχονται σε κάθε σχολή τα προαπαιτούμενα και οι αλυσίδες μαθημάτων, οι “αιώνιοι” φοιτητές διαγράφονται (κι αυτοί κοστίζουν;!), ενώ οι εξεταστικές περίοδοι μειώνονται. Η φοιτητική καθημερινότητα μετατρέπεται σε ένα αέναο κυνήγι πιστωτικών μονάδων, μέσα από projects και προόδους. Εισάγεται η έννοια του προπαρασκευαστικού έτους (άλλος ένας χρόνος φροντιστήρια) καθιστώντας τα ιδρύματα σκληρά εξεταστικά κέντρα. Ο θεσμός του ασύλου μπαίνει ξανά στο στόχαστρο με ακόμα πιο έντονο τρόπο. Από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ που περιγράφουν το άσυλο με γιάφκα τρομοκρατών αντί για χώρο ανάπτυξης πραγματικών κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών μέχρι το Υπουργείο που απαιτεί τον περιορισμό του μόνο σε αίθουσες διδασκαλίας, η επίθεση σε ένα τόσο ιστορικό κεκτημένο του λαϊκού κινήματος δεν έχει προηγούμενο. Στοχοποιούν το άσυλο όχι γιατί “νοιάζονται για την ασφάλεια μας” αλλά ακριβώς γιατί φοβούνται τις κινητοποιήσεις μας

  • Την ένταση της ιδιωτικοοικονομικής και ανταποδοτικής λειτουργίας των ιδρυμάτων : Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων γίνεται πλέον από τις περιφέρειες και από ιδιώτες και ανταποκρίνεται πλήρως στα κριτήρια της αξιολόγησης. Με τον ξεκάθαρο εκβιασμό της παύσης της χρηματοδότησης μεθοδεύεται η πλήρης ευθυγράμμιση του πανεπιστημίου με τις ανάγκες της αγοράς. Μεγάλη τομή αποτελεί και η θεσμική πλέον μετακύλιση κομματιού του κόστους της εκπαίδευσης στους φοιτητές μέσα από το “κουπόνι φοιτητή” με το οποίο θα μετρώνται οι παροχές που δικαιούται κάθε φοιτητής εντός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Επιπλέον η χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα εξαρτάται από τις επιδόσεις τους στις διαδικασίες αξιολόγησης. Η καινούρια «Ανεξάρτητη Αρχή» που θα έχει την ευθύνη της χρηματοδότησης, θα την κατανέμει με βάση δείκτες ποσοτικούς που θα αφορούν το βαθμό συμμόρφωσης στο κυρίαρχο πρότυπο για την εκπαίδευση και την έρευνα (π.χ. το βαθμό συμμετοχής στα ευρωπαϊκά προγράμματα). Η επιχειρηματικότητα και η σύνδεση με την οικονομία ανάγονται σε βασικό κριτήριο.

  • Την αυταρχική θωράκιση των ιδρυμάτων και η κατάργηση του αυτοδιοίκητου: Καταργούν την ικανότητα των φοιτητών να υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους παρεμβαίνοντας στα όργανα συνδιοίκησης. Καταργείται το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων και υποβαθμίζονται ριζικά οι συμμετοχικοί θεσμοί. Οι βασικές αρμοδιότητες μεταφέρονται στα παντοδύναμα Συμβούλια των ΑΕΙ που θα παίρνουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, ακαδημαϊκά συμβούλια στα οποία θα κυριαρχούν τα διορισμένα μέλη, που θα εκπροσωπούν τις πιο επιθετικές επιχειρηματικές λογικές. Καθιερώνεται ο θεσμός του διορισμένου από το Συμβούλιο και όχι εκλεγμένου Πρύτανη ο οποίος θα προσλαμβάνεται ουσιαστικά ως ένας γενικός μάνατζερ που δεν θα λογοδοτεί στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά μόνο στο συμβούλιο. Επιπλέον, τα ΑΕΙ θα υφίστανται τις παρεμβάσεις των «Περιφερειακών Συμβουλίων» στα οποία θα συμμετέχουν και οι εκπρόσωποι της «τοπικής κοινωνίας».
Πρέπει να βγούμε μπροστά και να ανατρέψουμε τα σχέδια τους! Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αποτελέσει τον μπροστάρη απέναντι στην σαρωτική επίθεση που δεχόμαστε. Από σήμερα πρέπει να μπούμε σε τροχιά κινητοποιήσεων με μαζικές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις διαρκείας σε πανελλαδική κλίμακα. Κόντρα στο στημένο και προσχηματικό διάλογο που ετοιμάζει το υπουργείο απαντάμε με οξυμένες κινητοποιήσεις!

Με ριζοσπαστικές μορφές πάλης θα βγούμε μαζικά και δυναμικά στους δρόμους μαζί με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης και της εργασίας. Μπορούμε και πρέπει να συγκροτήσουμε ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο που θα αναιρέσει την επίθεση που δεχόμαστε που θα βάλει ταφόπλακα στην πολιτική του Μνημονίου.

Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες,
δεν τις ζήσαμε ακόμα….

Κάτω ο νέος νόμος Πλαίσιο!

Το 2011 θα είναι η χρονιά των αλλαγών στην παιδεία” δηλώνει η υπουργός παιδείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της κυβέρνησης δηλαδή που έθεσε τη χώρα υπό το καθεστώς του μνημονίου και δημιούργησε την πιο ζοφερή πραγματικότητα που έχουν γνωρίσει ποτέ οι εργαζόμενοι και η νεολαία σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο. Οι αλλαγές αυτές είναι επί της ουσίας η συνέχιση των καταστροφικών αυτών μέτρων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο νέος Νόμος-Πλαίσιο της Διαμαντοπούλου έρχεται να καταστρέψει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, να μεταλλάξει το ελληνικό πανεπιστήμιο σε ένα πλήρως αποστειρωμένο και υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς χώρο, και να ακυρώσει κάθε δυνατότητα εργασιακής αποκατάστασης. Είναι για μας χρέος και ιστορικό καθήκον να υψώσουμε τείχη αντίστασης και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.
Το πανεπιστήμιο της κρίσης
Ας δούμε όμως τι πρόκειται να φέρει η ψήφιση του Νέου Νόμου-Πλαίσιο που τοποθετείται στις αρχές του Γενάρη (μαζί με το νομοσχέδιο της δια βίου μάθησης και τις εξελίξεις με τα κολέγια):

1) Διάλυση της φοιτητικής καθημερινότητας – εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών.
Διαγραφές φοιτητών μετά από ένα συγκεκριμένο έτος φοίτησης, προαπαιτούμενα περασμένα μαθήματα (αλυσίδες μαθημάτων) ως προϋπόθεση εγγραφής στο επόμενο εξάμηνο, κατάργηση εξεταστικών περιόδων και μετατροπή των ακαδημαϊκών διαλέξεων σε υποχρεωτικές παρακολουθήσεις με συνεχή εξέταση των φοιτητών (τεστ) δημιουργούν μια εξαντλητική καθημερινότητα ενώ προωθούνται ήδη αλλαγές στα προγράμματα σπουδών των σχολών στην κατεύθυνση αυτή (κάτι που συζητιέται έντονα και στη σχολή μας) .
Χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος εισαγωγής που προβλέπεται για τους πρωτοετείς φοιτητές – πρώτα στο ίδρυμα και μετά από ένα έτος “αξιολόγησης” στις σχολές-τμήματα – που θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια “τετάρτη λυκείου” με δεύτερες πανελλήνιες…

2) “Καλλικράτης” στην εκπαίδευση – σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών.
Συγχώνευση, συνένωση, ακόμη και κατάργηση τμημάτων και όλα αυτά με άξονα την ανταποδοτική χρηματοδότηση. Άρα λοιπόν η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εξαρτάται αποκλειστικά από τον ρυθμό προσαρμογής τους στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων αλλιώς θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των ιδρυμάτων που θα έχουν κλείσει πρώτα (λες και δεν είναι οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ που άνοιγαν σχολές για να ικανοποιήσουν τους περιβόητους διορισμούς τους!).
Παράλληλα, μετά το ηλεκτρονικό σύγγραμμα που από την επόμενη χρονιά θα αντικαταστήσει πλήρως το βιβλίο (με τα έξοδα εκτύπωσης εξ ολοκλήρου στο φοιτητή), στην ίδια ανταποδοτική λογική θεσπίζεται πλέον και το “κουπόνι”. Το κουπόνι που αντιστοιχεί σε κάθε φοιτητή αποτελεί επί της ουσίας “επιδότηση”, ανάλογα με την απόδοσή του, στο κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα για να καλύψει αυτονόητες ανάγκες όπως πάσο, δωρεάν σίτιση-στέγαση, συγγράμματα κτλ. Όχι μόνο δεν διευκολύνεται λοιπόν ο φοιτητής (ιδιαίτερα αν είναι αναγκασμένος να εργάζεται), αλλά αντίθετα περικόπτονται οι φοιτητικές παροχές αφού αφενός το κάθε ίδρυμα υποχρεώνεται να τις καλύπτει “αυτοτελώς” (και άρα αυτοβούλως…) αφετέρου καλείται ο καθένας να τις διεκδικεί πλέον ατομικά.

3) Πλήρης και οριστική αποστοίχιση των πτυχίων από τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα.
Το πτυχίο που μέχρι τώρα ήταν η μόνη προϋπόθεση για να δουλέψει ένας απόφοιτος-μελλοντικός εργαζόμενος μετατρέπεται σε ένα άθροισμα δεξιοτήτων – ατομικό φάκελο προσόντων που κατατάσσονται σε μια 8βάθμια κλίμακα (Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων). Αναιρείται δηλαδή η δυνατότητα των αποφοίτων να διεκδικούν συλλογικά με βάση το πτυχίο τους. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι καταργούνται οι υποχρεώσεις είτε του κράτους είτε του εργοδότη απέναντι στον απόφοιτο, δηλαδή δεν κατοχυρώνεται ούτε κατώτερο όριο μισθού, ούτε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

4) Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις – κατάργηση δυνατότητας των φοιτητών να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.
Τα πρυτανικά συμβούλια πλέον δεν θα εκλέγονται από την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά θα διορίζονται από μια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και Ευρωπαίων συμβούλων (για πολλούς από τους οποίους ήδη αποκαλύπτεται η βρόμικη ιστορία τους με χρηματισμούς, πελατειακές σχέσεις με φοιτητές κτλ) αλλά και “μάνατζερ” που θα “διασφαλίζουν” τη σωστή λειτουργία στα πλαίσια της αγοράς. Επιπλέον, και σε συνδυασμό με τον δημοτικό “Καλλικράτη” δημιουργούνται περιφερειακά συμβούλια που θα “συντονίζουν” τα προηγούμενα, περιθωριοποιώντας συνολικά τα υπάρχοντα όργανα. Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία τα νέα διοικητικά συμβούλια θα είναι επί της ουσίας το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια με μόνο στόχο την προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής. Από την άλλη οι φοιτητές και οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν θα έχουν καμία δυνατότητα να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους σε διαδικασίες όπως η σύγκλητος και οι συνελεύσεις τμημάτων, οι οποίες παρόλο που δεν εξασφαλίζουν ισότιμη φοιτητική συμμετοχή, έχουν αποτελέσει βήμα στο παρελθόν για διεκδικήσεις όπως δωρεάν φοιτητικές παροχές, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, από κοινού (φοιτητών-καθηγητών) καταδίκες προηγούμενων νομοσχεδίων, υπεράσπιση του Ασύλου και πολλά άλλα. Ουσιαστικά λοιπόν αφαιρείται από τους φοιτητές οποιοσδήποτε ρόλος στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για ό,τι αφορά την ζωή και την καθημερινότητά τους μέσα στο πανεπιστήμιο! Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η κατάργηση του ενιαίου μισθολογίου για τους καθηγητές, επί της ουσίας δηλαδή η αμοιβή τους θα καθορίζεται μετά από ατομική διαπραγμάτευση με τη διοίκηση…

Με λίγα λόγια πρόκειται για τη διάλυση του δημοσίου Πανεπιστημίου των ιδανικών της Μεταπολίτευσης και των φοιτητικών αγώνων και τη μετάλλαξη του στο Πανεπιστήμιο της κρίσης και του μνημονίου. Η φετινή χρονιά θα ναι για μας ιστορική, ήρθε η ώρα για τη γενιά των 700 ή και λιγότερων ευρώ, τη γενιά που εδώ και τόσα χρόνια είναι στους δρόμους και αγωνίζεται, να ξαναβγεί στο προσκήνιο εμπνέοντας και όλους τους εργαζόμενους να σηκώσουμε γερά εμπόδια σε μια ζωή που δεν τη θέλουμε, σε μια ζωή που πραγματικά η λέξη αξιοπρέπεια θα είναι άγνωστη.
Η μάχη της γενιάς μας
Έχουμε ήδη καθυστερήσει. Ο διάλογος στις σχολές πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και οι γενικές συνελεύσεις να ναι πιο μαζικές από ποτέ. Είναι χρέος του καθενός να ενημερώνει το συμφοιτητή του για τις εξελίξεις, να συζητάει, να προβληματίζεται. Ένα είναι το σίγουρο, τα όνειρα και οι προσδοκίες όλων μας όταν μπαίναμε στη σχολή καταπατούνται χωρίς να μας ρωτήσει κανείς και όσο και αν προσπαθούν ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, βολεμένοι καθηγητές αλλά και τα Μ.Μ.Ε. να μας πείσουν να υποστούμε την νέα πραγματικότητα η αξιοπρέπεια μας θα είναι η πρώτη που θα εξεγερθεί.
Όλοι μαζί, νεολαίοι και αγωνιστές καθηγητές σαν μια γροθιά θα δώσουμε τον αγώνα μας όπως το κάναμε τόσο πετυχημένα όταν μπλοκάραμε την αναθεώρηση του Άρθρου 16. Με μαχητικές μορφές πάλης θα ξαναπλημμυρίσουμε τους δρόμους, θα συντονιστούμε και θα βρεθούμε μαζί με όλους εκείνους τους εργαζόμενους που η νέα πραγματικότητα τους σπρώχνει στην ανασφάλεια, τη λιτότητα και την ανεργία. Όλοι εμείς μπορούμε να φτιάξουμε ένα πλατύ μέτωπο αγώνα που θα βάλει τέλος σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική. 

Η μάχη της γενιάς μας είναι μπροστά και είναι η ίδια η ιστορία που μας θέλει νικητές.

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ

Κάποιοι ξέρουν καλά πως όταν οι φοιτητές κινητοποιούνται.. ..τα «Μαγαζάκια» κλείνουν!

Κάποιοι ξέρουν καλά πως όταν οι φοιτητές κινητοποιούνται..
..τα «Μαγαζάκια» κλείνουν!


Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, με τη κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ να εξαπολύουν μια συνολική επίθεση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας της νεολαίας και των εργαζομένων. Σε αυτή την επίθεση αντιστοιχεί μαχητική και μαζική απάντηση ανατροπής! Ήδη οι φοιτητικοί σύλλογοι της Πάτρας το τελευταίο διάστημα διασφάλισαν με τις μαζικές παραστάσεις τους ότι δεν θα πραγματοποιηθούν εξώσεις στην Εστία και προχώρησαν σε μαζικές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Πάτρας δίνοντας την πρώτη απάντηση στις εξαγγελίες Διαμαντοπούλου. Όμως κάποιοι φαίνονται να τρομάζουν με τις μαζικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να εξηγήσει γιατί κάποιοι επιλέγουν τη καταστολή κάθε συλλογικής διαδικασίας και εμποδίζουν το ξεδίπλωμα των αγώνων που θα ανατρέψουν αυτή την αντιλαϊκή πολιτική.

Στο ΔΣ του συλλόγου που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 18/10 οι νεολαίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο πανεπιστήμιο (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) επέλεξαν σε συμφωνία με την ΚΝΕ να μην συνεδριάσει ο σύλλογος αυτή τη Tετάρτη 20/10, ώστε να μπορέσει να συντονιστεί με τους υπόλοιπους συλλόγους του πανεπιστημίου και να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις που καλούνται αυτή την εβδομάδα. Αντίθετα επέλεξαν να μετατεθεί η συνέλευση του συλλόγου την επόμενη Τρίτη (λίγο πριν την εθνική επέτειο της 28ης..) με προφανή σκοπό τη μη διεξαγωγή της συνέλευσης λόγω απαρτίας!

Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι προσπαθούν να σαμποτάρουν την πιο μαζική διαδικασία του Φοιτητικού Συλλόγου προσπαθώντας παράλληλα να πείσουν τους φοιτητές ότι δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχουν στις γενικές συνελεύσεις. Σε αυτό πρωτοστατούν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ που ισχυρίζονται συχνά πυκνά διαμαρτυρόμενες για την συχνότητα των Γενικών Συνελεύσεων ότι: έτσι και αλλιώς οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίζουν... Δεν είναι τυχαίο πως ακριβώς επειδή μέσα από το ζωντανό διάλογο και την πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορούν να «κερδίσουν τις εντυπώσεις» στα μαζικά φοιτητικά ακροατήρια προσπαθούν να αποκτήσουν κοινό μέσα από πάρτυ και άλλου τύπου «διευκολύνσεις»..

Η διεξαγωγή της συνέλευσης δεν χωρά αναβολή όταν είναι ζήτημα ημερών η εμφάνιση του προσχέδιου του ν.Πλαίσιο ενόψει της Συνόδου Πρυτάνεων το προσεχές σαββατοκύριακο, όπου θα οριστικοποιηθούν όλες οι διατάξεις του Νόμου Πλαίσιο και θα επισημοποιηθεί το προσχέδιο από το Υπουργείο την επόμενη εβδομάδα.

Σε αυτή τη συγκυρία, η παράταξη της κυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο, ΠΑΣΠ, πιέζεται να εμφανίσει αριστερό προφίλ στις συνελεύσεις και μένει σε μια γενικόλογη καταγγελία απέναντι στα μέτρα-όπως έγινε και στη συνέλευση του Συλλόγου μας, όπου έφτασε σε σημείο να μας προτείνει να κάνουμε κοινό πλαίσιο!!! Βέβαια αυτά έγιναν μέσα σε μια μαζική συνέλευση και για τα μάτια του κόσμου… Στο ΔΣ του συλλόγου (όπου βρίσκονταν μόνο οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων, χωρίς να υπάρχει έκθεση της τοποθέτησης στους φοιτητές του Συλλόγου), όπου σαν ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ προτείναμε στη βάση της συγκυρίας Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 20/10, η ΠΑΣΠ απόφασισε να στηρίξει την πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ-που έχει δείξει ξεκάθαρα ότι είναι υπέρ του συνόλου της αναδιάρθρωσης του Πανεπιστημίου- για συνέλευση την Τρίτη 26/10 μετά τη σύνοδο των Πρυτάνεων και την κινητοποίηση των Φοιτητικών Συλλόγων(καλεί ο σύλλογος των ΜΗΧ/ΜΗΧ) προβάλλοντας ως τοποθέτηση(επί λέξη): «Δε με νοιάζει πότε θα κάνει συνέλευση ο Σύλλογος»!!!
Τυχαίο;; Δε νομίζω..


Αυτή η κίνηση έγινε συντονισμένα απο τις 3 παρατάξεις σε 3 συλλόγους(στους Μηχανικούς Η/Υ, στους Ηλεκτρολόγους και στο Οικονομικό). Η ΠΚΣ με την πρόφαση ότι έχει εκδήλωση την Πέμπτη πρότεινε Γενική Συνέλευση την Τρίτη 26/10!!
Τις μέρες που δημοσιοποιείται το νέο νομοθετικό πλαίσιο η ΠΚΣ ιεραρχεί..την εκδήλωση για τις εκλογές!

Αξίζει κανείς να αφιερώσει μερικές στιγμές στον ιστορικό ρόλο της ΠΑΣΠ κατά την διάρκεια των φοιτητικών κινημάτων…
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή θα δούμε ότι στα μεγάλα κινήματα του 2006-07 η ΠΑΣΠ-επί κυβερνήσεως της ΝΔ- έπαιζε καλά το ρόλο που αντιστοιχούσε στην παράταξη της ως αντιπολίτευση απέναντι στη ΔΑΠ. Σήμερα, όντας αυτή κυβερνητική παράταξη, και αντικειμενικά πιεζόμενη από το πολιτικό της φορέα(λέγε με ΠΑΣΟΚ), προσπαθεί να εκτονώσει όσο πιο ανώδυνα μπορεί το φοιτητικό κίνημα. Και να το εκτονώσει σε ένα φοιτητικό και εργασιακό αδιέξοδο, που θα φέρει τους φοιτητές(και μετέπειτα εργαζόμενους) σε δυσχερείς συνθήκες φοίτησης και εργασίας. Αποφεύγοντας να εκθέσει ανοιχτά αυτά που θέλει να κάνει δείχνοντας το πραγματικό της πρόσωπο καταφεύγει σε μεγαλόστομη «αριστερή» ρητορεία. Για αυτό και επιλέγει σήμερα την ίδια οδό(και στα λόγια και στην πράξη) αποπροσανατολίζοντας επί της ουσίας το αμφιθέατρο.
Σήμερα η ΠΑΣΠ επιλέγει να μην γίνει Συνέλευση ενόψει δημοσιοποίησης του νέου ν. Πλαίσιο λέγοντας ξεκάθαρα πως δεν την ενδιαφέρει πότε θα κάνει Συνέλευση ο Σύλλογος. Αποτελεί συνέχεια της επιλογής της να μη συγκροτεί το ΔΣ του συλλόγου φέρνοντας μπράβους στη σχολή, και έχοντας φτάσει το σύλλογο να μην έχει εκπροσωπήσεις στο Τμήμα(με τα «καυτά» θέματα της αξιολόγησης, εντατικοποίησης και πρόγραμμα σπουδών να είναι ανοιχτά) και να μην έχει τη δυνατότητα να ορίσει Γενική Συνέλευση.

Καλούμε όλους τους φοιτητές να υπογράψουν για τη διεξαγωγή της συνέλευσης πηγαίνοντας έμπρακτα κόντρα στις γραφειοκρατικές αντιλήψεις. Αυτή τη Πέμπτη, 21/10, στο ΒΑ στις 13.00 με θέματα:
  • Νέος ν. Πλαίσιο, Νόμος Δια Βίου Μάθησης, Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης
  • Κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις(ΔΝΤ, Μνημόνιο)

Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα….
Τις πιο όμορφες μέρες,
δεν τις ζήσαμε ακόμα….





Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ
Σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

Απόφαση Γ.Σ. 13/10/2010

Το μέλλον μας η ανατροπή της πολιτικής τους!

Από την περασμένη άνοιξη οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι αυτοαπασχολούμενοι δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση. Απάντησαν με μεγάλες πανεργατικές απεργίες και αγώνες δείχνοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας δεν υποτάσσονται, ούτε συναινούν. Διότι μπροστά στη βαθιά οικονομική κρίση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν τον κοινωνικό μεσαίωνα.
Με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, που σαν τον κλέφτη υπέγραψε η κυβέρνηση στις 6 Αυγούστου, οδηγούμαστε σε εκτίναξη της ανεργίας και της ακρίβειας και συνολική μείωση των λαϊκών εισοδημάτων. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα νοσοκομείων χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές ή σχολείων χωρίς εκπαιδευτικούς.

Ο ανασχηματισμός είναι ομολογία πανικού της κυβέρνησης μπροστά στην ογκούμενη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων και της νεολαίας, δυσαρέσκεια που προκαλεί η αδιάκοπη βάρβαρη επίθεση της «χούντας» κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Με την αθρόα συμμετοχή στα υπουργεία προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία υποτίθεται ότι προχωρούσαν κατά καιρούς σε δηλώσεις «διαφοροποίησης» με την πολιτική Γ. Παπανδρέου, καταρρέουν και οι τελευταίες αυταπάτες για «εντός των τειχών» αντιπολίτευση στα αντεργατικά μέτρα. Το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» γίνεται με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο συνένοχο με τις κυβερνητικές επιθέσεις.

Ο ΟΣΕ οδηγείται σε διάλυση ενώ η δημόσια περιουσία, όπως η ΔΕΗ , ξεπουλιέται. Οι συγκοινωνίες ετοιμάζονται να δοθούν στους ιδιώτες και να γίνουν πανάκριβα τα εισιτήρια. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Πάτρας και των υψηλών τιμών των εισιτηρίων εδώ και χρόνια! Ο πολυδιαφημισμένος ‘Καλλικράτης’ σημαίνει απολύσεις υπαλλήλων, διάλυση υπηρεσιών, ιδιωτικοποιήσεις. Οι ελεύθεροι χώροι παραδίδονται στην τσιμεντοποίηση. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες μπαίνουν στον πάγο και οι απεργοί επιστρατεύονται. Τα επαγγέλματα «απελευθερώνονται» για να ανοίξει οι δρόμος στις πολυεθνικές. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Παράλληλα, με την επίσκεψη Νετανιάχου πριν λίγο καιρό στην Αθήνα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, (μαζί με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ) ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα των πιο επιθετικών, φιλοπόλεμων ιμπεριαλιστικών κύκλων, των φονιάδων  της Μ. Ανατολής, του Ισραήλ.

Η πολιτική αυτή δεν έχει στόχο να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Έχει στόχο να οργανώσει την χρεοκοπία του λαού και της χώρας με τρόπο που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων τραπεζιτών και «δανειστών».
Η κυρίαρχη πολιτική ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει παροχές στον εργαζόμενο λαό και την νεολαία.
Στην εργασία με την κατάργηση της μονιμότητας, την εγκαθίδρυση και διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας αλλά και τη μείωση των μισθών. Με τη μείωση των συντάξεων και τις περικοπές στα επιδόματα των εργαζομένων (υπερωρίες, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, με την ψήφιση των νομοθετικών ρυθμίσεων για τους δημοσίου υπαλλήλους ) ,συμπληρώνεται ένα κομμάτι της επίθεσης απέναντι στα όποια εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα. Ενώ αυξάνεται ο ΦΠΑ στο 23%! μειώνονται οι φορολογικές εισφορές των μεγάλων επιχειρήσεων, γέρνοντας ακόμα περισσότερο τη πλάστιγγα για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στην ουσία αποτελεί μια απόπειρα εμφάνισης αυτών των μέτρων σαν μια ρεαλιστική απάντηση στην κρίση. Όλα αυτά μαζί με τις αλλαγές που χρόνια προωθεί η εκάστοτε κυβέρνηση υπέρ του κεφαλαίου (απελευθέρωση ωραρίων κτλ), με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, εντεινόμενη λιτότητα, ένταση κρατικής καταστολής συνθέτουν το παζλ της κυβερνητικής πολιτικής.

Στην εκπαίδευση μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες Διαμαντοπούλου διαμορφώνεται μια εφιαλτική εικόνα του πανεπιστημίου:
Με συγχωνεύσεις ΑΕΙ και τον περιβόητο «εκπαιδευτικό Καλλικράτη» θα δούμε μαζικές καταργήσεις τμημάτων και συρρίκνωση ιδρυμάτων. Με πρόσχημα τον ανορθολογικό χαρακτήρα με τον οποίο έγινε μέχρι τώρα η περιφερειακή κατανομή και ανάπτυξη των ελληνικών ΑΕΙ για πρώτη φορά μετά από 3δεκαετίες θα περάσουμε σε ριζική συρρίκνωση της συνολικής πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση και σε σημαντικό περιορισμό των διαθέσιμων θέσεων στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
 
Η πάγια κρατική χρηματοδότηση θα αντικατασταθεί από το περιβόητο «κουπόνι» (voucher) του φοιτητή και τα πανεπιστήμια θα διαγκωνίζονται για την προσέλκυση φοιτητών για να μην χρεοκοπήσουν. Η χρηματοδότηση πλέον θα δίνεται με προγραμματικές συμφωνίες και θα εξαρτάται από την επίτευξη μετρήσιμων στόχων όπως η απορρόφηση των πτυχιούχων και οι ερευνητικές επιδόσεις. Είναι σαφές ότι ειδικά σε μια συγκυρία κρίσης αυτό θα σημαίνει γενικευμένη υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ, τα οποία είτε θα υποχρεώνονται σε σημαντικές περικοπές και στη διακύβευση ακόμη και του μισθού των διδασκόντων είτε θα εξωθούνται στη γενικευμένη εισαγωγή διδάκτρων και άλλων ανταποδοτικών μέσων για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Συνέπεια τέτοιων επιλογών θα είναι ο ριζικός περιορισμός των προγραμμάτων, των μαθημάτων, του προσωπικού. Με αυτό τον τρόπο ανοίγει και ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων ενώ στην προσπάθεια επιβίωσης τα ΑΕΙ θα εξωθηθούν στην άγρα χορηγών και στην αναγκαστική εμπορευματοποίηση των παροχών τους. 

Η μετάβαση από τα τμήματα στις Σχολές(ή ακόμα και σε Πανεπιστήμια, όπου οι πρωτοετείς θα διαλέγουν Πανεπιστήμιο και όχι αντικείμενο σπουδών) θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ρευστοποίηση των πτυχίων και πλήρη αποσύνδεση ακαδημαϊκών τίτλων και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η αντίληψη των προγραμμάτων σπουδών ως ενοτήτων εντός μιας Σχολής θα ενισχύσει τις τάσεις εξατομίκευσης του πτυχίου και υποκατάστασής του από έναν ατομικό φάκελο προσόντων. Κάθε φοιτητής θα έχει και διαφορετική κατάρτιση, άσχετα αν φοίτησε από κοινού με εκατοντάδες άλλους στο ίδιο πρόγραμμα σπουδών. Τα προγράμματα σπουδών θα «πιστοποιούνται» από ιδιωτικές εταιρείες οδηγώντας σε ακραίες μορφές τυποποίησης της γνώσης. Παράλληλα, η αποδόμηση των πτυχίων επιτείνεται και από την πλήρη εισαγωγή του νέου «Εθνικού Πλαισίου Προσόντων». Στο ίδιο πλαίσιο και όλο το φάσμα των ρυθμίσεων με τις οποίες αναγνωρίζονται ουσιαστικά ως τμήμα της Ανώτατης Εκπαίδευσης τα ιδιωτικά κολλέγια(ΚΕΣ-ΙΕΚ) και τους αποδίδονται ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα, παρά την ύπαρξη του Άρθρου 16 του Συντάγματος. Οι αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων και τους ρυθμούς σπουδών θα οδηγήσουν σε μαζικές διαγραφές φοιτητών, καθώς όποιος φοιτητής δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του δεν θα έχει θέση στο πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν. Η ζωντανή διδασκαλία και ο διάλογος μέσα στο αμφιθέατρο θα υποκατασταθεί από τα πακέτα «εκπαιδευτικού λογισμικού».

Οι σύγκλητοι θα υποκατασταθούν από «συμβούλια διοίκησης» με εκπροσώπους των επιχειρήσεων και διορισμένους μάνατζερ, ενώ κάθε είδους συμμετοχή στη διοίκηση των φοιτητών και του μεγαλύτερου μέρους των διδασκόντων θα καταργηθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι η χρηματοδότηση θα εξαρτάται από ανταποδοτικούς μηχανισμούς με βάση κριτήρια της αγοράς. Ο νόμος της Αξιολόγησης (που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία και εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ) γίνεται ο βασικός μοχλός πίεσης προς τα ΑΕΙ για συμμόρφωση, αφού η όποια πενιχρή κρατική χρηματοδότηση θα εξαρτάται από τις επιδόσεις στις διαδικασίες αξιολόγησης. Κάθε έννοια αυτοδιοίκησης και ακαδημαϊκής αυτοτέλειας των ΑΕΙ θα αναιρεθεί. Η συμμετοχή στη διοίκηση τόσο των φοιτητών, όσο και του μεγαλύτερου μέρους του ΔΕΠ θα περιοριστεί σε ρόλο διακοσμητικό.
Η επίθεση στη νεολαία ολοκληρώνεται και συνολικοποιείται με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης στα πρότυπα του γαλλικού CPE. Πρόκειται για ένα νομοθέτημα που επιβάλλει στους εργαζομένους μέχρι 25 ετών να εργάζονται ανασφάλιστοι με σταθερές απολαβές 592 ευρώ. Έτσι συνδέεται το νέο μοντέλο εργαζομένου με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε συνθήκες γαλέρας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. 

Οι μεταρρυθμίσεις και οι εξελίξεις αυτές μαζί με τις αλλαγές στην εργασία επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολίσιμος, θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. 

Σε αυτή την κατεύθυνση δεν έχουν μόνο την ενεργή στήριξη του ΣΕΒ και της ΕΕ αλλά και τις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ που όχι μόνο δεν πήραν επιλογές συνολικής ρήξης με την πολιτική που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια αλλά και που όταν καλούσαν σε κινητοποιήσεις φρόντιζαν πάντα να χαλιναγωγήσουν τη διάθεση του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας.

Βαριές είναι όμως και οι ευθύνες των υποτίθεται αγωνιστικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αναπτύσσονται είτε λογικές ενσωμάτωσης στην κυρίαρχη πολιτική, με αποτέλεσμα το ξεπούλημα των αγώνων και τον εξόφθαλμο ακολουθητισμό πίσω από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, είτε λογικές που παρά την αγωνιστικότητά τους και την οριοθέτησή τους από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, παρά την φραστική ρητορεία τους για ενότητα πάλης των εργαζομένων, αρνούνται την κοινή δράση και την ταξική ενότητα τους, δεν επιδιώκουν την από κοινού ανάσχεση-ανατροπή των επιλογών της κυβέρνησης-κεφαλαίου, και περιορίζονται στην πολιτική καταγγελία. Αυτές οι λογικές καθοδηγούνται από την ηττοπαθή πεποίθηση ότι σήμερα δεν υπάρχει δυνατότητα για μαζικούς αγώνες που να αμφισβητούν τον πυρήνα της πολιτικής κυβέρνησης- εργοδοσίας και να είναι νικηφόροι. Έτσι, αντί να στηρίζουν πρωτοβουλίες πραγματικού αγωνιστικού συντονισμού απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης προτιμούν το δρόμο της ενσωμάτωσης ή της κομματικής καμπάνιας και εκλογικής καταγραφής.
 
Είναι σαφές ότι χρειάζεται για το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα ένας άλλος δρόμος που θα φέρει στο προσκήνιο τις πραγματικές αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και της νεολαίας και θα δώσει δυνατότητα απάντησης στην πολιτική του κεφαλαίου. . Να συντονίσουμε τα βήματά μας γιατί η επίθεση μας αφορά όλους, για να νικήσουμε!


Παλεύουμε για:
  • Άμεση έξοδος από το «Μνημόνιο», ανατροπή των μέτρων κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. .
  • Ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού.
  • Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν
  • Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και ειδικεύσεις. Κανένας οριζόντιος και κάθετος διαχωρισμός
  • Λιγότερη δουλειά,- δουλειά για όλους, Μόνιμη και σταθερή με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση –όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
  • Aποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους – Δωρεάν σίτιση – στέγαση – μετακίνηση -συγγράμματα
  • Κατάργηση όλων των αντί-εκπαιδευτικών νόμων Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, νόμο Πλαίσιο
  • Καμία συμμετοχή στον στημένο διάλογο για την παιδεία
  • Κάτω τα χέρια από το άσυλο, διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και εργασιακούς χώρους
  • Απαγόρευση απολύσεων-Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις
  • Όχι στον «Καλλικράτη» και την αντιδραστική μεταρρύθμιση του «τοπικού κράτους».

Καλούμε σε:
  • Πορεία του φοιτητικού συλλόγου την Πέμπτη 14/10 σε συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους από το Παράρτημα (Κορίνθου και Αράτου)
  • Μαζική παράσταση στην επόμενη Γενική Συνέλευση Τμήματος για τη μη συμμετοχή του τμήματος στν στημένο διάλογο για την Παιδεία
  • Πρόταση του φοιτητικού συλλόγου στο Τμήμα για ανοιχτή Γενική Συνέλευση Τμήματος με αποφασιστικό χαρακτήρα για το πρόγραμμα σπουδών
  • Μαζική παράσταση στου συλλόγου στον Λοβέρδο στο νοσοκομείο του Ριο την Πέμπτη 14/10 στις 10.00
  • Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 14/10.Ημέρα μαζικής παράστασης στον Λοβέρδο και ημέρα πορείας
  • Κατάληψη των λεωφορείων για δωρεάν μετακίνηση στην Ερμού στις 9.00

Δε θα είμαστε η χαμένη γενιά της κρίσης… Θα γίνουμε η κρίση τους!

H υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε τις προθέσεις της για την επόμενη μέρα του πανεπιστημίου στην χώρα μας. Δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγε κανείς πως αν αυτές υλοποιηθούν θα αποτελέσουν ριζικές αλλαγές που θα τροποποιήσουν τα πάντα στο πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε. Σύμφωνα με τον Παπανδρέου αυτές οι μεταρρυθμίσεις προέρχονται από «ιδανικά» όπως η δια βίου εκπαίδευση, η αξιολόγηση, η αυτοτέλεια και ανεξαρτησία των ΑΕΙ (δηλαδή το χάρισμα των δημοσίων πανεπιστημίων στην αγορά).

Αυτά όλα όμως σηματοδοτούν μια νέα μέρα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Προσπαθούν να επιβάλουν όλα όσα λέει τα μνημόνιο και προσπαθούσαν να πετύχουν τόσο καιρό και δεν μπορούσαν. Οι εξαγγελίες τους είναι χειρότερες από τα νομοσχέδια του Ε.Στυλιανίδη, χειρότερες ακόμα από το αιματοβαμμένο, αντιδημοκρατικό Νόμο Πλαίσιο της Γιαννάκου. Η μεταρρύθμιση που εξαγγέλει αυτή τη φορά το Υπουργείο Παιδείας δεν αποτελεί απλά μια προσπάθεια ορθολογικοποίησης των εκροών των ΑΕΙ και ΤΕΙ μέσω αλλαγών στα προγράμματα ή τίτλους σπουδών, αλλά μια προσπάθεια πλήρους πρόσδεσης όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και όλων των λειτουργιών της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Με λίγα λόγια προσπαθούν να αλλάξουν εντελώς το πανεπιστήμιο που ξέραμε μέχρι τώρα.

Τι περιλαμβάνει όμως ο νέος νόμος πλαίσιο ;
  1. Κάρτα φοιτητή που σημαίνει πως η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα είναι με το κομμάτι, ανάλογα με το πόσους φοιτητές θα προσελκύσουν. Κάθε φοιτητής θα παίρνει μια κάρτα η οποία θα αντιστοιχεί σε όλα τα χρήματα που το κράτος επιθυμεί να δαπανά ανά φοιτητή. Με αυτή την κάρτα οι φοιτητές θα γράφονται (πράγμα που θα συνεπάγεται ότι το πανεπιστήμιο θα παίρνει κάποια χρήματα από την κάρτα για να καλύψει τα έξοδα φοίτησης) και μέσω αυτής θα κάνουν χρήση όλων των κοινωνικών παροχών για τους φοιτητές. Με αυτό τον τρόπο το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, αλλά δίνει ένα «πρίμ» ανάλογα με τα πόσους φοιτητές το κάθε πανεπιστήμιο έχει. Αυτό το στοιχείο θα οδηγήσει τα ιδρύματα να βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες ενώ παράλληλα ανοίγεται ο δρόμος για την άρση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
  2. Αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης: Επιχειρούν να ανατρέψουν πλήρως το μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων που έλεγε ότι τις αποφάσεις μέσα στις σχολές θα τις παίρνουν τα συλλογικά όργανα με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών και εργαζομένων. Καταργείται το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και η συνδιοίκηση.Το κράτος αποσύρει μεγάλα κομμάτια των υποχρεώσεων του προς τις μισθοδοσίες και την έρευνα εντός των πανεπιστημίων, ωθώντας έτσι τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στην ομηρία των χρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, για τον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων και για την αποφυγή οποιονδήποτε αντιδράσεων, το κράτος σπεύδει να θεσπίσει τα συμβούλια διοίκησης (κατά τα αγγλικά πρότυπα), τα οποία θα διορίζονται από την κυβέρνηση και θα ελέγχουν την οικονομική και διοικητική λειτουργία των ιδρυμάτων. Τα συμβούλια διοίκησης, λοιπόν, είναι μια προσπάθεια ακόμα πιο ασφυκτικού ελέγχου των πανεπιστημίων. Τέλος, καταργείται ή περιορίζεται σημαντικά η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης. Μια κίνηση που προφανώς αποσκοπεί στη θωράκιση του πανεπιστημιακού μηχανισμού απέναντι σε κάθε δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων στα όργανα διοίκησης. Τελικά , αυτό που επιχειρείται είναι η προσπάθεια συγκέντρωσης αρμοδιοτήτων από όργανα ασφυκτικά ελεγχόμενα από τον κρατικό μηχανισμό.
  3. Οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων: Με τον όρο εννοούνε την δραματική μείωση της χρηματοδότησης και την στροφή των ΑΕΙ στην αγορά για την ανεύρεση πόρων.Τα ιδρύματα θα πρέπει να βρουν τα ίδια χρήματα για την επιβίωσή τους. Αυτό σημαίνει πανεπιστήμια που θα πουλάν την έρευνα, που θα αναζητούν χορηγούς και θα κάνουν business. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ιδιώτης που θα βάλει χρήματα θα έχει προφανώς και απαιτήσεις για το τι μαθήματα θα διδαχθούν, ποιές σχολές θα ανοίξουν και ποιές θα κλείσουν, τι έρευνα θα γίνει, πόσα χρήματα θα φύγουν για φοιτητική μέριμνα. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τα συμφέροντα του ιδιώτη χορηγού.
  4. Καλλικράτης στα πανεπιστήμια: Ο οποίος θα έρθει να κλείσει τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ οδηγώντας έτσι τους φοιτητές και τους αποφοίτους τους στην αβεβαιότητα. Προφανώς, αυτή η κίνηση εντάσσεται στα σχέδια ριζικής μείωσης του δημόσιου τομέα στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενισχύοντας έτσι την ατομική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα σε αυτόν τον κλάδο.
  5. Απαξίωση των πτυχίων και εξατομίκευση των σπουδών: Διαλύεται η έννοια του πτυχίου που παρείχε γνώσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα στην εργασία. Το πτυχίο γίνεται ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα περιλαμβάνει «γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες» τις οποίες θα παίρνεις σε όλο το εργάσιμο βίο σου και θα δημιουργείς έτσι έναν προσωπικό και μοναδικό σύνολο προσόντων που θα στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Παράλληλα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων ο απόφοιτος ουσιαστικά χάνεται σε ένα λαβύρινθο πιστοποιήσεων και εξετάσεων που όμως δεν εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες της γνωστικής του επάρκειας.
  6. Αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής-προπαρασκευαστικά έτη: Αλλαγή η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων αλλά θα βάλει ένα ακόμα χρόνο εντατικού χωρίς ουσία διαβάσματος, φροντιστηρίων και άγχους μέσα στα πανεπιστήμια αυτή την φορά ενώ θα προλειάνει και το έδαφος για το σπάσιμό των σπουδών σε 3+2 έτη. Αυτή η αλλαγή στοχεύει στην ένταση των εξεταστικών φραγμών, στην εντατικοποίηση με την επίφαση του ανταγωνισμού, ενώ προωθεί ένα μοντέλο πλήρως κατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων.
  7. Αξιολόγηση: Όλα τα παραπάνω θα επιστεγαστούν με τον θεσμό της αξιολόγησης ο οποίος θα γίνει ο εκβιαστικός τρόπος για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα. Με την αξιολόγηση (που θα είναι υποχρεωτική με ποινή παύσης κάθε χρηματοδότησης) θα κατατάσσονται τα πανεπιστήμια με βάση το κατά πόσο εφαρμόζουν τις τομές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Οι σκοποί όλων των παραπάνω είναι να πετύχουν μια σειρά από στόχους:
  • Να αναδιατάξουν συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Όπως λένε θέλουν να τελειώνουν με το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης δηλαδή το πανεπιστήμιο που είχε στοιχειώδη δικαιώματα για τους φοιτητές, στοιχειώδη δημοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του. Θέλουν να φέρουν την Μπολόνια και το ΔΝΤ μέσα στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα πτυχία και συνολικά την εκπαίδευση όπως έχουν κάνει σε τόσους άλλους τομείς (υγεία, ασφάλιση, εργασία, μεταφορές κ.α.).
  • Να αναιρέσουν κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Η εκπαίδευση στο μνημόνιο επαναπροσδιορίζεται: Καταργούνται οι κεντρικές χρηματοδοτήσεις ανά ίδρυμα και τμήμα και εισάγεται η λογική του προϋπολογισμού ανά φοιτητή. Με αυτήν την έννοια καθιερώνεται το «κουπόνι φοιτητή» (το οποίο υπάρχει και στο εξωτερικό), με το οποίο μετρώνται οι παροχές εντός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δικαιούται ο κάθε φοιτητής. Οι παροχές στους φοιτητές κόβονται(εστίες, εστιατόρια, πάσο, συγγράμματα ) και από τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και την οξύτητα της κατάστασης στην κοινωνία να απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας από την πανεπιστημιακή μόρφωση. Γίνεται έτσι φανερό ότι σε περίοδο τρομακτικής πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, το όριο αυτής της αλλαγής είναι μια διαδικασία πληρωμής από πλευράς των φοιτητών ενός κομματιού -σε πρώτη φάση- των εκπαιδευτικών παροχών που θα έπρεπε να προσφέρει το κράτος.
  • Να εντείνουν την ιδιωτικοοικονομική-ανταποδοτική λειτουργία του πανεπιστημίου. Στο πανεπιστήμιο την εποχή της κρίσης και του μνημονίου, την εποχή των μάνατζερ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης ο επιχειρηματικός χαρακτήρας γίνεται πιο βαθύς παρά ποτέ. Δεν θα υπάρχει πλέον χώρος μέσα στα ιδρύματα για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, για αμφισβήτηση στην γνώση, για πολιτική δράση. Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της αξιολόγησης. Προφανώς αυτό πρόκειται για έναν ξεκάθαρο -αλλά μη ρητό- εκβιασμό όπου η αδιαφάνεια και η αμιγώς επιχειρηματική λογική επιχειρείται να παρουσιαστεί ως αντικειμενική και αναπόφευκτη κατεύθυνση για τη συνέχειση ύπαρξης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Προφανώς υπό τη δαμόκλειο σπάθη της περικοπής της χρηματοδότησης μεθοδεύεται η πλήρης ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τη στρατηγική του κράτους και με τις επιδιώξεις της αγοράς
  • Να αλλάξουν το χαρακτήρα των σπουδών. Επανεισάγεται η έννοια των προαπαιτούμενων μαθημάτων, της διαγραφής των «αιώνιων» φοιτητών και της συρρίκνωσης ή και ακόμα κατάργησης των εξεταστικών και επιχειρούν να μετατρέψουν σε εξεταστική όλο το εξάμηνο. Προβλέπονται υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καθημερινά απουσιολόγια και μετρήσεις της απόδοσης των φοιτητών και φυσικά μεγάλος ανταγωνισμός… Αυτή η εντατικοποίηση στοχεύει στη διαμόρφωση ενός αποφοίτου και μελλοντικού εργαζόμενου με πολύ πιο υπάκουα και ατομικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξεσηκωθεί μέσα από τις συνελεύσεις του και τις διαδικασίες του, να ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο του αγώνα με μέσα πίεσης τις καταλήψεις και μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους. Πρέπει να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση-ΔΝΤ-ΕΕ για την ανατροπή της αντιλαικής επίθεσης .
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα…
Τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα

Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ
Σχήμα της ΕΑΑΚ

Πρυτανικές Εκλογές, μύθοι και πραγματικότητα

Συνάδελφοι,

Διανύουμε μια περίοδο που αντιμετωπίζουμε τη σφοδρότερη επίθεση σε εκπαίδευση και εργασία. Με τα νέα μέτρα που φέρνει το ΔΝΤ και η ευρωπαϊκή ένωση σε πλήρη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ και τους συμμάχους του, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ. Μια περίοδος, όμως, που στιγματίζεται από τις έντονες αντιδράσεις και μαζικές κινητοποιήσεις του συνόλου των εργαζομένων και της νεολαίας.

Σε αυτήν την περίοδο, μέσα στο πανεπιστήμιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να στήσει συμμαχίες εντός του καθηγητικού μπλοκ προκειμένου να περάσει τις αλλαγές στην εκπαίδευση σε ένα κλίμα φαινομενικής ομοψυχίας με όσο το δυνατόν  λιγότερες αντιδράσεις. Προσπαθεί να διαλύσει κάθε προσπάθεια ανασυγκρότησης του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Αυτή την περίοδο μας καλούν να ψηφίσουμε για την εκλογή πρύτανη με καθολική ψηφοφορία.

Ας δούμε όμως, τι είναι η καθολική ψηφοφορία:
Είναι μια πτυχή του νέου νόμου πλαίσιο που κατατέθηκε το 2006 ξεσήκωσε το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας  και ψηφίστηκε πραξικοπηματικά το Μάρτη του 2007 εν μέσω μιας από τις μεγαλύτερες πορείας του φοιτητικού κινήματος, που αντιμετωπίστηκε με την πλέον σκληρότερη καταστολή. Ένας νόμος πλαίσιο που σχεδόν 4 χρόνια παραμένει ανεφάρμοστος στο σύνολό του.
Η συγκεκριμένη διάταξη προβλέπει την εκλογή των οργάνων και προσώπων συνδιοίκησης του πανεπιστημίου με συμμετοχή όλων των φοιτητών(όχι όμως και ισότιμης, καθώς όλοι οι φοιτητές συνολικά συμβάλλουν στο  40% της εκλογής).

Καθολική ψηφοφορία με λίγα λόγια σημαίνει:
  • Νομιμοποίηση του πρύτανη και του πρυτανικού συμβουλίου να εφαρμόσει τους νόμους του υπουργείου παιδείας στο πανεπιστήμιο. Μερικοί από αυτούς είναι αναγνώριση των ΚΕΣ και απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους του, διαγραφές φοιτητών, αλυσίδες και προαπαιτούμενα μαθημάτων, άρση του ασύλου, μείωση της διάρκειας της εξεταστικής κλπ.
  • Αποδυνάμωση της διεκδίκησης των συμφερόντων μας και της πίεσης για απόσπαση πολιτικών αποφάσεων ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς νόμους. Το πρυτανικό συμβούλιο θα μπορεί να περνάει όποιους νόμους θέλει για το πανεπιστήμιο, επικαλούμενο ότι εκφράζει την πλειοψηφία των φοιτητών.
  • Ενίσχυση των πελατειακών και κομματικών σχέσεων, από τη στιγμή που οι παρατάξεις των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θα μας καλούν να ψηφίσουμε το τάδε νεοδημοκράτη ή πασόκο πρύτανη. Ή από τη στιγμή που για να ψηφίσουμε κάποιον θα καλείται να μας υπόσχεται ατομικά κάποιες ‘διευκολύνσεις’.
Ερώτηση1: «δεν είναι καλό να έχουμε λόγο όλοι για το ποιος θα είναι πρύτανης ή πρόεδρος του τμήματος;»
Ο ρόλος του κάθε πρόεδρου ή πρύτανη είναι να εφαρμόζει το νόμο του υπουργείου παιδείας και όχι να πηγαίνει ενάντια σε αυτόν. Επομένως, όποιος και να είναι αυτός, από άποψη χαρακτήρα, έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Ιστορικά, ποτέ δεν έχει υπάρξει αντίδραση παρά μόνο όταν το φοιτητικό κίνημα πίεζε μαζικά.

Ερώτηση2: «με αυτόν τον τρόπο δεν καταπολεμάμε τις πελατειακές σχέσεις ανάμεσα σε παρατάξεις-καθηγητές;»
Σαφώς και όχι, μια τέτοια αντίληψη που υπάρχει στην κοινωνία και ενισχύεται στο πανεπιστήμιο από τις δυνάμεις των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Το μόνο όπλο που έχουμε ενάντια σε αυτό είναι ο συλλογικός και μαζικός μας αγώνας από εμάς τους ίδιους και όχι η ανάθεση σε κάποιους άλλους να υπερασπιστούν τα συμφέροντά μας αντί για εμάς.

Ως φοιτητικός σύλλογος, αυτό που μας αντιστοιχεί είναι, συλλογικά και σε συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, να βρισκόμαστε στην πρυτανεία την Τετάρτη 26 Μάη  και να κάνουμε κατάληψη του κτιρίου τη μέρα εκείνη μαζικά. Να καταστήσουμε σαφές ότι δεν θα ενισχύσουμε καμία εκλογή πρύτανη και προέδρου, να καλέσουμε και το σύνολο των φοιτητών και καθηγητών να κάνουν το ίδιο. Να απαιτήσουμε να παρθεί πίσω ο νέος νόμος πλαίσιο και το σύνολο των αντιδραστικών μέτρων που έρχονται στο πανεπιστήμιο.

Χτες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η ώρα…
Με μαζικούς, ανυποχώρητους και νικηφόρους αγώνες συνεχίζουμε δίνοντας τους αγώνες της γενιάς μας..

ΠΑΣΠ, μια υπεύθυνα ανεύθυνη δύναμη

Η παρωδία συνεχίζεται. Η «υπεύθυνη» δύναμη της σχολής εν ονόματι ΠΑΣΠ, αποδεικνύει για άλλη μια φορά την αξία των τριών εδρών της στο Δ.Σ., κάνοντας περήφανο τον κάθε ένα από τους περσινούς ψηφοφόρους της στις φοιτητικές εκλογές. Η ιστορία ξεκινάει στις Γενικές Συνελεύσεις του προηγούμενου διαστήματος όπου η αγωνιστική ΠΑΣΠ, πρώτα στηρίζει στη μία το πλαίσιο αντικατάληψης, λέγοντας ότι η τότε τρέχουσα περίοδος (βλ. νέα μέτρα λιτότητας) δεν χρειαζόταν την κατάληψη ως μέσο πάλης (αν όχι τότε, τότε πότε;) από τους φοιτητές, ενώ μεταξύ των δύο αγωνιστικών πλαισίων του δεύτερου γύρου (ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ και ΜΑΣ) της τελευταίας συνέλευσης, αποφασίζει να μη στηρίξει κανένα.
Λίγο καιρό μετά, στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας (26/4), και βρισκόμαστε μάρτυρες αντιπαραθέσεων δια μπράβου, ροπάλου και ξύλου μεταξύ ΠΑΣΠ και ΔΑΠ στα ΑΘΕ, θέλοντας να πολώσουν πολιτικά το κλίμα ανάμεσα τους εν’οψιν εκλογών, εν απουσία πολιτικών επιχειρημάτων.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά…
Σε δύο Δ.Σ. που καλέστηκαν συνεχόμενες μέρες, το ένα από την ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ για ορισμό συνέλευσης πριν την πρωτομαγιά, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στο φοιτητικό σύλλογο να συζητήσει εξελίξεις (όπως την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ.) αλλά και να συνεχίσει με νέες κινηματικές διαδικασίες κόντρα στην κυβερνητική πολιτική, και το δεύτερο την επομένη από την ΠΚΣ, για να μετακινηθεί η συνέλευση που αποφασίστηκε για μετά την πρωτομαγιά (!!!) επειδή υπάρχει εκδήλωση του ΚΚΕ (και δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται αυτό το τόσο σοβαρό επιχείρημα), η «υπεύθυνη» δύναμη αλλάζει γνώμη από τη μία μέρα στην άλλη, χωρίς τοποθέτηση.
Στο πρώτο Δ.Σ., αυτό της Τρίτης υπήρχαν δύο προτάσεις. Η μία, από την ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ, έβλεπε συνέλευση την Πέμπτη, για να μπορέσει ο σύλλογος να συζητήσει και να παρθεί μια αγωνιστική απόφαση που θα βγάζει τον κόσμο στο δρόμο κόντρα σε όσα μας φέρνουν. Η άλλη, από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που γενικά ως δύναμη βλέπει και τις συνελεύσεις ως κάτι το ενοχλητικό και δε βλέπει κανένα λόγο για κινητοποίηση των φοιτητών (αφού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν κάνει προφανές τα τελευταία χρόνια πως λειτουργούν με ταυτόσημες γραμμές, και αυτό προωθούν και οι παρατάξεις τους εντός των Πανεπιστημίων), βάζει συνέλευση την Τρίτη, μετά την πρωτομαγιά.
Η ΠΑΣΠ λοιπόν, η «υπεύθυνη» δύναμη με τις 3 έδρες, την Τρίτη πιέστηκε και τελικά στήριξε την τοποθέτηση της ΑΡΣΗ/Υ, η οποία έβλεπε το σύλλογο την Πέμπτη σε συνέλευση, το σύλλογο να συζητάει για τα όσα των αγγίζουν και τον απασχολούν στη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε (ΔΝΤ, νέα μετρά, αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των ΚΕΣ. Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων).
Αν και τελικά, ο αγωνιστικός χαρακτήρας της ΠΑΣΠ κράτησε όσο το δελτίο των 8. Στο Δ.Σ. της Τετάρτης λοιπόν, καλεσμένο από την ΠΚΣ, η ΠΑΣΠ κάνει στροφή 180 μοιρών και ψηφίζει υπέρ της πρότασης της ΠΚΣ για μετάθεση της συνέλευσης την Τρίτη (μέχρι την προηγούμενη, βλ. πρόταση ΔΑΠ, την οποία προφανώς και δε μπορούσε να υπερψηφίσει μία μέρα μετά το ξύλο). Επειδή όμως δεν έχουμε δημοσιογραφικό ρόλο, και το τι έγινε λίγο-πολύ γνωστό είναι, ας πάμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το τι ρόλο έχει τελικά η ΠΑΣΠ στο πανεπιστήμιο.
Η ΠΑΣΠ δε βλέπει ανάταση του φοιτητικού κινήματος, δε βλέπει ότι μπορούν να υπάρξουν νίκες μέσα από φοιτητικούς αγώνες, δε θέλει να πάει κόντρα στην κυβέρνησή της. Θέλει να φοράει το αγωνιστικό προσωπείο μία στο τόσο για να ενσωματώνει ανθρώπους που θέλουν να αγωνιστούν, αλλά θέλει ταυτόχρονα να τους καταστέλλει με πράξεις όπως τη μετάθεση συνελεύσεων φέτος, την ψήφιση πλαισίων που δεν βάζουν καμία κινητοποίηση ενάντια στα νέα μέτρα, ακόμα το μπλοκάρισμα συνελεύσεων πέρσι μέσα από το ΔΣ. Εκτελεί το πλέον ύπουλο έργο, να πουλάει δήθεν αγώνες προς τα έξω, και στο εσωτερικό της (όταν δεν πλακώνεται αναμεταξύ της, βλ. σεζόν 2008-2009) φροντίζει να βάζει τους φοιτητές στη διαδικασία της ανάθεσης (αράξτε εσείς, θα τα κάνουμε εμείς για εσάς) για να μην κινητοποιείται ο κόσμος, στέλνοντας τους σε πάρτυ και φροντίζοντας να τους προσφέρουν σημειώσεις, για να έρχεται τελικά στις ΓΣΤ και να μην τοποθετείται για τίποτα απολύτως, να έρχεται στις ΓΣΣ και να πηγαίνει δήθεν κόντρα στην κυβέρνηση χωρίς να βάζει κανένα δρόμο στους φοιτητές για να παλέψουν, να προσπαθεί να ενσωματώσει πολιτικά ακόμα και πορείες όπως του Πολυτεχνείου, βάζοντας τους φοιτητές πίσω από το δικό της κομματικό πανό αντί για των φοιτητικών συλλόγων, για να τους έχει να φωνάζουν «ΠΑΣΠ ιδέα, ΠΑΣΠ ιδέα…»
Πλέον λειτουργεί ως το καλύτερο εργαλείο της κυβέρνησης για να περνάνε στα κρυφά και από την πίσω πόρτα όλα τα μέτρα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, του εργασιακού, του ασφαλιστικού, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από τους φοιτητές.
Ως ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ πιστεύουμε ότι η μόνη λύση είναι οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες για να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά και αντεκπαιδευτικά μέτρα. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις να παρθούν οι απαιτούμενες αποφάσεις, για το συντονισμό με τους άλλους συλλόγους και τα σωματεία σε μια πανελλαδική, μαζική αντίσταση. Για ένα φοιτητικό κίνημα και ένα εργατικό κίνημα τόσο δυνατά, που καμία κυβέρνηση δε θα μπορεί να τα αγνοήσει ή να τα σταματήσει.
Χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η μέρα για να αγωνιστούμε!

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme