Ο εκβιασμός του ΔΝΤ δεν μας τρομάζει... μας εξοργίζει!

Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε όλο και πιο έντονα τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης , αλλά και την επέλαση του κεφαλαίου απέναντι σε κάθε εργατικό-νεολαϊστικο δικαίωμα , για την υπέρβαση της κρίσης του και την εγκαθίδρυση ενός νέου γύρου βάρβαρης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Δεν είναι τυχαίο ,λοιπόν πως η πολιτική που ακολουθείται από ΠαΣοΚ-ΝΔ-ΕΕ, είναι ακόμα πιο βάναυσα η αδιέξοδη πολιτική που εφάρμοζαν λίγα χρόνια πριν τη κρίση. Μας λένε ότι με την πολιτική της σκληρής λιτότητας, της ελαστικής εργασίας και των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και θα καταφέρουμε τελικά να βγούμε από την κρίση! Πρώτα ήρθαν το πρόγραμμα σταθερότητας και τα πακέτα μέτρων – τα οποία θα μας “έβγαζαν από την κρίση” κόβοντας μισθούς και αυξάνοντας ΦΠΑ, και τις τιμές σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα – περικοπές που δεν είχαν προσωρινό χαρακτήρα, αλλά…ήρθαν για να μείνουν. Η προσφυγή στο ΔΝΤ δεν είναι αναγκαιότητα όπως θέλουν να μας πείσουν. Το πρόγραμμα σταθερότητας και τα νέα μέτρα δεν είναι αναγκαία για να ξεπεράσουμε την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Η ίδια η κρίση δημιουργήθηκε την πολιτική που εκτίναξε την εκμετάλλευση, μείωσε αποφασιστικά το μερίδιο του πλούτου που καρπώνονται οι εργαζόμενοι, κάνοντας τους πλούσιους προκλητικά πλουσιότερους και τους φτωχούς…περισσότερους και φτωχότερους.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέχρι τώρα έχει οδηγήσει χώρες σε χρεοκοπία (πχ. Αργεντινή)  Για να “δανείσει λεφτά” και να “σώσει” χώρες  θέτει συγκεκριμένους όρους. Όρους όπως τις δραστικές μειώσεις μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των θέσεων εργασίας (για την Ελλάδα 150.000 απολύσεις στο δημόσιο, απόλυση των συμβασιούχων) μείωση του ποσού των συντάξεων με παράλληλη αύξηση των ορίων ηλικίας, ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους τομείς, αύξηση του ΦΠΑ στο 25%!!!, Η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με πολιτική επιλογή του ΠΑΣΟΚ με τη σύμπλευση ΝΔ-ΛΑΟΣ έρχεται να φέρει την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και των ευρύτερων λαϊκών κατακτήσεων στο τόπο μας. Επιχειρείται η υλοποίηση μιας στρατηγικής σημασίας πολιτική που πυρήνα της έχει τη συντριβή του εργατικού κινήματος, την απόλυτη και δραστική μείωση μισθών και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την διάλυση των συλλογικών συμβάσεων σε κλαδικό και εθνικό επίπεδο, την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, την περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας, τη γενίκευση της ανασφάλειας με στόχο την αποδοχή νέων ακόμα χειρότερων όρων δουλειάς, την εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωφελών επιχειρήσεων για το ρεύμα, το νερό, τις μεταφορές, κλπ.

Απέναντι σε όλα αυτά η καθεστωτική Αριστερά δείχνει αδύναμη να αντιδράσει. Το ΚΚΕ από τη μία πιστό στη λογική του ότι οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίσουν έξω από τα στενά όρια του κόμματός του, καλεί σε  κινητοποιήσεις που μόνο στόχο έχουν την κομματική του συγκρότηση καθώς εμμένει να θεωρεί όσους αγωνίζονται πέρα από αυτό ως εξ ‘ορισμού ξεπουλημένους μη βλέποντας ως αναγκαιότητα την διεύρυνση των δυνάμεων  για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ βυθισμένος στις φίλο-ΕΕ του ψευδαισθήσεις συμμετέχει στο παιχνίδι της κοινωνικής συναίνεσης , βλέποντας περισσότερο τις προσωπικές ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα και όχι τόσο την ουσία της πολιτικής που διεξάγουν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.

Για ακόμη μια φορά όμως ο λαός και η νεολαία αποδεικνύουν ότι δεν θα αφήσουν τα δικαιώματα τους ανυπεράσπιστα . Ήδη οι απεργιακές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος και οι μαχητικοί αγώνες των εργαζομένων δείχνουν πως η μόνη ρεαλιστική ελπίδα για τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία δεν είναι άλλη από την ελπίδα που γεννά ο αγώνας. 

Στην εκπαίδευση…
Παρά την προσπάθεια η οικονομία να φανεί σαν το μόνο πεδίο το οποίο απασχολεί την νέα Κυβέρνηση η πραγματικότητα είναι διαφορετική καθώς και στο κομμάτι της εκπαίδευσης προσπαθεί να βάλει τις βάσεις για νέο κύμα μεταρρυθμίσεων. Ένα νέο κύμα μεταρρυθμίσεων που έχει ξεκινήσει ήδη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και την σύμπλευση ΝΔ – ΛΑΟΣ. Ήδη  το εθνικό πλαίσιο προσόντων, αντίστοιχο με το ευρωπαϊκό, αποτελεί το επόμενο βήμα για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Ο τρόπος με τον οποίο θα εντασσόμαστε στην εργασία, ο τρόπος με τον οποίο θα μας αποδίδονται επαγγελματικά δικαιώματα, η φοιτητική μας καθημερινότητα για άλλη μια φορά προσπαθούν να μεταλλαχτούν! Βαδίζοντας στον δρόμο της ΝΔ μέσα στις διακοπές του Πάσχα – εν μέσω κλειστών σχολών – το ΠΑΣΟΚ ενσωμάτωσε την οδηγία 36/05, αποδίδοντας επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των κάθε είδος ΚΕΣ, σε μια προσπάθεια συμπίεσης προς τα κάτω των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των αποφοίτων, πίεσης των δημόσιων πανεπιστημίων για την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, και αναγνώρισης της ιδιωτικής 3βάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά δεν σταματάει εκεί. Η νέα αναδιαρθρωτική τομή, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ΕΠΠ) και ο Ενιαίος Φορέας Πιστοποίησης είναι προ των πυλών (το σχετικό χρονοδιάγραμμα της κυβέρνησης μιλάει για τέλη Αυγούστου)

Ποιος είναι όμως ο στόχος του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων ;
  • Η αποστοίχιση των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων από το πτυχίο. Τα  πτυχία μας πλέον θα αποτελούν απλά πιστοποιητικά γνώσεων, θα αποτελούν “άλλο ένα χαρτί” και δεν θα εξασφαλίζουν την εύρεση εργασίας με αξιοπρεπείς όρους.
  • Η κατάργηση κάθε έννοιας συλλογικής διαπραγμάτευσης των αποφοίτων και τη στροφή στον Ατομικό Φάκελο Προσόντων και το διαρκές προσωπικό τρέξιμο ως διέξοδο στην προσπάθεια ένταξης και παραμονής των αποφοίτων στην εργασία..
  • Η εφαρμογή της αξιολόγησης αλλά και του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μέσω της λογικής των 8 βαθμίδων. Πάντα στη βάση ανταποδοτικών κριτηρίων, και ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα πιέζεται συνεχώς σε όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση μέσω αλλαγών στα προγράμματα σπουδών, αύξηση της εντατικοποίησης και του καθημερινού τρεξίματος στη λογική του “ανταγωνισμού”, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της μείωσης της κρατικής επιχορήγησης σε όσες σχολές δεν πειθαρχούν…
Το νέο «πολυνομοσχέδιο» αποτελεί την επιτομή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, καθώς την βαθαίνει και την εδραιώνει στο σύνολο της. Με το επονομαζόμενο «νέο σχολείο», προβλέπει πως απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη ενός νέου εκπαιδευτικού αποτελεί  το μεταπτυχιακό και οι εξετάσεις στον ΑΣΕΠ εισάγοντας τον νόμο της αξιολόγησης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Επί της ουσίας αποκόπτονται( για τις καθηγητικές σχολές και όχι μόνο) πλήρως τα επαγγελματικά- εργασιακά δικαιώματα από το πτυχίο. Θεσμοθετείται για πρώτη φορά η έννοια του δόκιμου καθηγητή θέτοντας τις βάσεις για την γενίκευση αυτής της έννοιας σε όλη την κοινωνία(πχ. όποιος δεν τηρεί τα κριτήρια του νέου σχολείου μπορεί να απολύεται άνευ όρων).  Απαραίτητη και αναγκαία απάντηση από το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα πρέπει να είναι το αίτημα το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά!

Αυτή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στα πανεπιστήμια έχει τους εξής άξονες:
Απαξίωση – Υποβάθμιση των πτυχίων-αποσύνδεση των πτυχίων από τα επαγγελματικά – εργασιακά δικαιώματα: Σήμερα όμως, με την αναγνώριση των κολεγίων (ΚΕΣ) και με την προσπάθεια για απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αυτά, τα μεταπτυχιακά, τις εξειδικευμένες σχολές,  πάνε να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση. Από το καλοκαίρι κιόλας δόθηκαν άδειες ίδρυσης στα κολέγια και έγιναν προσπάθειες εξίσωσης ΑΕΙ – ΤΕΙ, που έφεραν την αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας.  Οι αλλαγές αυτές αναγκάζουν τον φοιτητή, να τρέχει σε διάφορα ιδρύματα, ακόμα και μετά τη λήψη του πτυχίου, ώστε να συγκεντρώνει άχρηστα «χαρτιά-προσόντα».

Εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών: Το κράτος θέλει εργαζόμενους, οι οποίοι θα δρουν ατομικά, δε θα έχουν συλλογικές διεκδικήσεις και θα σκύβουν το κεφάλι στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη. Αυτό επιχειρείται μέσα από αλλαγές στο ίδιο το ελληνικό πανεπιστήμιο που αποσκοπούν στο να διαμορφώσουν αυτή τη λογική στους φοιτητές – αυριανούς εργαζόμενους.. Σε πρώτο επίπεδο, στο εσωτερικό των σχολών, με την προσπάθεια πολλών καθηγητών να καθιερώσουν ως υποχρεωτική την παρακολούθηση των μαθημάτων, τα projects, προόδους , με τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές: τα οποία δεν είναι ζήτημα μεμονωμένων «κακών» καθηγητών, αλλά έρχονται να συνδεθούν ιδεολογικά με την εργοδοτική αυθαιρεσία, « έτσι όπως  έχει την εξουσία να σε κόβει ο καθηγητής σήμερα έτσι θα έχει την εξουσία ο εργοδότης να σε απολύσει αύριο» και Σε δεύτερο επίπεδο, με νόμους του Υπουργείου, όπως είναι ο νέος Νόμος Πλαίσιο που βάζει όριο στα έτη φοίτησης, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλυσίδες μαθημάτων κλπ.

Λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια: Μέσω της κατάργησης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας (κατάργηση δωρεάν συγγράμματος, “ηλεκτρονικό σύγγραμμα, εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά κλπ) και εισάγοντας μία λογική όπου τα μεταπτυχιακά και το πρόγραμμα σπουδών κινούνται σε μία κατεύθυνση λειτουργίας προς όφελος διαφόρων επιχειρήσεων.
Στόχος όλων αυτών είναι ένα νέο μοντέλο εργαζομένου ο όποιος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος, θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες τις εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των συμφερόντων του.

Στην εργασία…
Στην εργασία: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης των αγορών, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, της ελαστικής και μαύρης εργασίας, της μόνιμης λιτότητας εντείνεται με:
*        Τη φορολογική αναδιάρθρωση. Νέα φορομπηξία στους χαμηλοαμοιβόμενους και συνταξιούχους, φορολόγηση ακόμα και των επιδομάτων, ενώ και πάλι οι μεγάλες επιχειρήσεις θα «διευκολυνθούν» πληρώνοντας όλο και λιγότερους φόρους. Χαρακτηριστική είναι η αύξηση του ΦΠΑ 2-3% και η απόλυτη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Ενισχύει πολλαπλά τις επιχειρήσεις με ζεστό χρήμα , χαρίζει δάνεια και εισφοροχρέη, διατηρεί το μειωμένο συντελεστή φορολόγησης των κερδών και προωθεί νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο. Απαλλάσσει τους βιομηχάνους από τις εργατικές εισφορές των νεοπροσλαμβανόμενων για τέσσερα χρόνια έως και 100%, σύμφωνα με τις προτάσεις του ΣΕΒ.
*        Τη διεύρυνση της ελαστικής απασχόλησης. Απολύει χιλιάδες συμβασιούχους. Αναβαθμίζει τα stage στον ιδιωτικό τομέα. Η ανεργία θα ξεπεράσει το 15% (πάνω από 720.000 ανέργους δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ, στην μεγάλη πλειοψηφία τους νέοι).Η εργοδοτική τρομοκρατία και οι απολύσεις έχουν απογειωθεί. Χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα στη ΜΕΤΚΑ με την απόλυση 3 εργαζομένων λόγω της ανυπότακτης συνδικαλιστικής τους δράσης.
*        Το νέο προϋπολογισμό έχουμε πραγματική μείωση και όχι απλά πάγωμα μισθών, μέσω της μηδενικής ή έστω της ονομαστικής κάτω από τον πληθωρισμό «αύξησης», τη μη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την αύξηση των εργατικών εισφορών, την κατάργηση επιδομάτων στο δημόσιο.
*        Τη δημοσιονομική πολιτική και το νέο Ασφαλιστικό: Με τη περικοπή του 13ου και 14ου μισθού. Τη βασική σύνταξη επιβίωσης 400- 500 ευρώ, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, την ώθηση στην ιδιωτική ασφάλιση μέσα και από τον κατακερματισμό των υγειονομικών παροχών των ταμείων. Με την ενοποίηση των ταμείων, εξισώνει προς τα κάτω τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, ενώ παρατείνει τον εργάσιμο χρόνο και πετσοκόβει περισσότερο τα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Ουσιαστικά έχουμε απόσυρση του κράτους και της εργοδοσίας από το κόστος της ασφάλισης και φόρτωμα του μεγαλύτερου μέρους στους ίδιους τους εργαζόμενους.
*        Το σχέδιο Καλλικράτης και ο εκλογικός νόμος : πρόκειται  για ένα ενιαίο σύνολο αλλαγών για την αναμόρφωση του πολιτικού, κρατικού, διοικητικού συστήματος στις απαιτήσεις της αντεργατικής εκστρατείας κεφαλαίου ΕΕ . Ενισχύει τα χαρακτηριστικά διαμόρφωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης ως τοπικό κράτος, περιορίζει ασφυκτικά την όποια επίδραση του λαϊκού παράγοντα ενώ ενισχύει τον δικομματισμό αναιρώντας την όποια έννοια αναλογικότητας.

Συνολικά μας θέλουν να δουλεύουμε όλο και περισσότερο χωρίς σαφή ωράρια, παίρνοντας συνεχώς χαμηλότερους μισθούς, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα και χωρίς μονιμότητα υπό την απειλή της απόλυσης, με ένταση της φορομπηξίας και περικοπή βαρέων και ανθυγιεινών επιδομάτων. 

Στα δημοκρατικά δικαιώματα…Η επίθεση σε παιδεία-εργασία για να είναι αποτελεσματική για το κεφάλαιο συνδέεται και με την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα μπροστά στον φόβο νέων εξεγερτικών γεγονότων, νέων αντιστάσεων, νέων «Δεκέμβρηδων». Αυτήν ακριβώς την προοπτική των αγώνων, φοβούνται οι από πάνω, εντείνουν την ιδεολογική τρομοκρατία, θέτουν ζήτημα άρσης του ασύλου, θωρακίζουν αυταρχικά το κράτος για την όσο το δυνατόν πιο άμεση επιβολή των μέτρων. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται η σύλληψη του Μάριου Ζέρβα το προηγούμενο διάστημα με κατασκευασμένες κατηγορίες. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται η προσπάθεια κατασυκοφάντησης του Δεκέμβρη, και ποινικοποίησης της αριστεράς που συγκρούεται με το κατεστημένο, χωρίς να κρατάνε ούτε τα προσχήματα όπως φαίνεται από την προσπάθεια να κατηγορηθούν και να δικαστούν οι αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου λόγω της συμμετοχής τους στο μαζικό κίνημα, και την επαναστατική αριστερά.
Η αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε., του ΠΑΣΟΚ και του ΔΝΤ θα ανατραπεί! Την 1Η Μάη οι εργαζόμενοι δεν γιορτάζουν-απεργούν!

Απέναντι στο ασφυκτικό πλαίσιο ζωής και το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν, ο ενιαίος αγώνας νεολαίας- εργαζομένων είναι μονόδρομος. Η αιματηρή κινητοποίηση των εργατών την 1η Μαΐου στο Σικάγο το 1886 αποτελεί ακόμα και στις μέρες μας σημείο αναφοράς για το εργατικό κίνημα.  Το σημερινό πολιτικό τοπίο κάθε άλλο παρά ένα καλύτερο μέλλον προδιαθέτει. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στα βήματα της ΝΔ επιδιώκει να ξαναγράψει την ιστορία, βάζοντας τους εργαζόμενους να πληρώσουν για μια κρίση που δεν δημιούργησαν. Μέσα σε αυτό το τοπίο, το φοιτητικό, νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα θα πρέπει να οξύνει ακόμη περαιτέρω τις κινητοποιήσεις του. Κόντρα στις κυβερνητικές εξαγγελίες αλλά και τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που απέφυγαν να καλέσουν σε γενική απεργία περιμένοντας  αποτελέσματα με το διάλογο, συμπράττοντας με τις εκάστοτε κυβερνήσεις..
 
Η αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων βρήκε απέναντί της το σύνολο του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος Ελπιδοφόρα όμως ήταν η εμπειρία των αγώνων σε όσους κλάδους προχώρησαν σε κινητοποιήσεις διαρκείας με πραγματικό κόστος για το κεφάλαιο και τους εργοδότες. Ελπιδοφόρα ήταν και η εμπειρία από όλες τις προσπάθειες κοινής δράσης των ίδιων των σωματείων, με πιο χαρακτηριστική την Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων, που δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει συντονισμός σωματείων που να αναδεικνύει μια αγωνιστική ταξική κατεύθυνση, έξω και πέρα από λογικές παραταξιακού διαχωρισμού. Γι’ αυτό και σήμερα περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται να δοκιμαστεί στην πράξη η πιο πλατιά αγωνιστική ταξική ενότητα και κοινή δράση μέσα στους αγώνες όλων όσοι αναφέρονται στην ανάγκη αποτελεσματικής και νικηφόρας σύγκρουσης με τη λιτότητα, την ιδιωτικοποίηση και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Απαιτείται ένα πλατύ μέτωπο για την συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων, για την αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Για να πάρει πραγματικά σχήμα η ελπίδα και μόνιμο χαρακτήρα η απομάκρυνση από το δικομματισμό χρειάζεται μια άλλη αριστερά, αγωνιστική κα πρωτοπόρα στους αγώνες και την προσπάθεια για ενωτικά νικηφόρα κινήματα, σε πλήρη σύγκρουση με τις εργασιακές αναδιαρθρώσεις, την Ε.Ε, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και το ΝΑΤΟ, ριζοσπαστική με συνολική αμφισβήτηση του πολιτικού Η ταξική πάλη έχει αποδείξει ιστορικά ότι  μπορεί να ανατρέπει πολιτικές και συσχετισμούς.
 
Οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με τους δάσκαλους και τους καθηγητές να κινηθούν σε κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου, που θα αποτελέσει κόμβο για την συγκρότηση ενός ευρύτερου  μετώπου νεολαίας και εργαζομένων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Στο δρόμο να συναντηθούμε με το εργατικό κίνημα και να δώσουμε από κοινού τη μάχη απέναντι στα νέα μέτρα, τη μάχη  για την εργασιακή μας προοπτική! Με καταλήψεις των σχολών, με απεργιακές κινητοποιήσεις, και με μαζικές διαδηλώσεις απαντάμε στην κρίση και τα μέτρα που μας φέρνουν!
Οι αγώνες μπορούν να νικήσουν – Χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δεν γίνονται!

 
Παλεύουμε για:
  • Απεμπλοκή από το σφαγείο του ΔΝΤ
  • Καμία σκέψη για Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και Ενιαίο Φορέα Πιστοποίησης
  • Ανατροπή του προγράμματος  σταθερότητας – καμία εθνική συναίνεση
    • · Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση και ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση κάθε διαχωρισμού – επιπέδου εντός, εκτός και μεταξύ αυτών (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΚΕΣ, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, Ενιαίο Λύκειο κτλ)
    • Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, καμία διαδικασία πιστοποίησης μετά το πτυχίο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά
    • Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς και φραγμούς (οικονομικούς, ταξικούς, εξεταστικούς)
    • Ενιαία Ισχυρά πτυχία
    • Δωρεάν σίτιση, στέγαση , μετακίνηση
    • Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
    • Λιγότερη δουλειά, Δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη,  Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής και ανασφάλιστης  εργασίας.
    • Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και του κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης
    • Να ανατραπεί ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ και η κοινοτική οδηγία 36/05. Ανατροπή του νέου νόμου για τα ΤΕΙ και την Έρευνα – Μεταπτυχιακά-Απόσυρση των νόμων για ΙΔΒΕ-ΔΟΑΤΑΠ-Αξιολόγηση
    • Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά – Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – Καμία αναγνώριση των Κ.Ε.Σ.
    • Κάτω τα χέρια από το άσυλο-διεύρυνση του σε χώρους εργασίας και σχολεία 

Καλούμε σε:
  • Προσυγκέντρωση  των φοιτητικών συλλόγων την Τρίτη 27/4 στις 19.00 στο Παράρτημα και πορεία μαζί με τα πρωτοβάθμια σωματεία από το εργατικό κέντρο Πάτρας.
  • Πορεία την Πρωτομαγιά. Προσυγκέντρωση στο Παράρτημα-πορεία από το εργατικό κέντρο με τους εργαζόμενους και τα πρωτοβάθμια σωματεία-συντονισμός και με άλλους συλλόγους στην βάση του πλαισίου
  • Κατάληψη της σχολής την Τρίτη 4/5 ημέρα απεργίας για δασκάλους και καθηγητές και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις τους.
  • Μαζική παράσταση στην επόμενη Σύγκλητο και το επόμενο Τμήμα να πάρουν αποφάσεις ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ, τον Εθνικό Φορέα Πιστοποίησης και την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Δύο Γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα…

Ο λόγος για τα γεγονότα της Δευτέρας 26/4 στο χώρο των Θετικών Επιστημών. ΔΑΠ-ΠΑΣΠ  σε περίοδο προεκλογικής μάχης βρήκαν τρόπο να πολώσουν το κλίμα ανάμεσα τους. Πώς αλλιώς παρά με ξύλο.. Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες στην οργανωτική αντιπαράθεση που είχαν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ.στις Θετικές Επιστήμες.

Τα γαλάζια παιδιά της ΔΑΠ, έχοντας φωνάξει και κάτι μπράβους να ‘’αγωνιστούν’’ μαζί τους, έπεσαν στην πολιτική ‘’μάχη’’, προκαλώντας τα πράσινα παιδιά με τις αρχαιοελληνικές ιαχές τους.

-Δαπίτες ποια είναι η δουλειά σας;;

-ΑΟΥ ΑΟΥ ΑΟΥ!

Σαν να μην έφτανε αυτό, τραγούδησαν τον εθνικό ‘Ύμνο (μερικοί Ελληναράδες βέβαια δεν τον ήξεραν)  για να ενισχυθούν ψυχολογικά απέναντι στους ξένους και αλλόθρησκους ΠΑΣΠίτες.
Τα πράσινα παιδιά της ΠΑΣΠ έχοντας πληγωμένο εγωισμό απέναντι στους συνδιεδικητές του τίτλου (για όσους δεν ξέρουν στις φοιτητικές εκλογές στις 19 Μάη ΔΑΠ-ΠΑΣΠ παίζουν όλη την χρονιά) και πεισμένα ότι διασφαλίζουν μια καλύτερη καθημερινότητα για τους φοιτητές αποφάσισαν να πάρουν μέρος στον ‘’αγώνα’’. Μετά από 2 ώρες χουλιγκανισμού το ξύλο έληξε..

Νικητής αναδείχθηκε η πολιτική καθυστέρηση..
Δυστυχώς για άλλη μια φορά οι φοιτητές στο πανεπιστήμιο έγιναν μάρτυρες γεγονότων που τους απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο από την συμμετοχή στις μαζικές διαδικασίες και την πολιτική δραστηριότητα των συλλόγων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ανυπαρξία πολιτικών επιχειρημάτων από ΠΑΣΠ-ΔΑΠ εντός των φοιτητικών συλλόγων για μια σειρά ζητημάτων, αναγκάζει τις παρατάξεις αυτές να κάνουν πολιτική πάνω στο ποιος θα πάρει τις εκλογές σε μια Σχολή παίζοντας ακόμα και ξύλο γι’αυτό , λες και ως δια μαγείας η νίκη ενός εκ των 2 θα λύσει όλα τα προβλήματα.

Σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ σε πλήρη σύμπλευση με την ΝΔ και την ΕΕ φέρνει την χώρα υπό την επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η νεολαία μαζί με τον εργαζόμενο λαό έχει να δώσει  μεγάλες μάχες το επόμενο διάστημα, μάχες  για οριστική απόσυρση του συνόλου της εργασιακής και εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μάχη για την ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας. Μάχη για το πώς αύριο θα εντασσόμαστε στην εργασία, καθώς και μάχες μέσα στην ίδια τη σχολή μας, όπως η μάχη για το Πρόγραμμα Σπουδών. Μάχη για να υπερασπιστούμε το αυτονόητο δικαίωμά μας να μπορούμε να ολοκληρώσουμε τη σχολή χωρίς να χρειάζεται να στήνουμε αντίσκηνο απ’έξω και να έχουμε ενιαία (και όχι πολυδιασπασμένα) και ισχυρά πτυχία.

Σε αυτές τις μάχες, όλοι οι σύλλογοι είναι αναγκαίο να συμμετάσχουν. Καλούμε όλους τους φοιτητές να συμμετέχουν στις διαδικασίες του συλλόγου τους αποδοκιμάζοντας πρακτικές που καμία σχέση δεν έχουν με το υγιές φοιτητικό κίνημα. Καλούμε όλους τους φοιτητές στις επόμενες γενικές συνελεύσεις και πάμε κόντρα στην απαξίωση τους. Θέλουμε μαζικές γενικές συνελεύσεις που θα κουβεντιάζουν για τα συμφέροντα των φοιτητών και δεν θα αποτελούν ένα διαπαραταξιακό πανηγύρι. Καλούμε όλους τους φοιτητές σε πολιτική και κινηματική συγκρότηση των συλλόγων. Καλούμε όλους τους συλλόγους να παλέψουν για την υπεράσπιση των συλλογικών τους συμφερόντων. Νταβατζήδες το φοιτητικό κίνημα δεν είχε ποτέ πάνω απ’το κεφάλι του! Δεν θα αποκτήσει τώρα.

απέναντι στις πρακτικές διάλυσης του φοιτητικού κινήματος..
όπλο μας οι συλλογικοί και νικηφόροι αγώνες!

πλαίσιο ΕΑΑΚ Πάτρας (18/4)!

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!

Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε όλο και πιο έντονα τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης , αλλά και την επέλαση του κεφαλαίου απέναντι σε κάθε εργατικό-νεολαϊστικο δικαίωμα , για την υπέρβαση της κρίσης του και την εγκαθίδρυση ενός νέου γύρου βάρβαρης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Δεν είναι τυχαίο ,λοιπόν πως η πολιτική που ακολουθείται από ΠαΣοΚ-ΝΔ-ΕΕ, είναι ακόμα πιο βάναυσα η αδιέξοδη πολιτική που εφάρμοζαν λίγα χρόνια πριν τη κρίση. Μας λένε ότι με την πολιτική της σκληρής λιτότητας, της ελαστικής εργασίας και των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και θα καταφέρουμε τελικά να βγούμε από την κρίση! Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Από την «Σκύλλα» της Ε.Ε στη «Χάρυβδη» του Δ.Ν.Τ ρίχνει τους εργαζομένους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανοίγοντας νέο γύρο επίθεσης στα δικαιώματα μας σε μια επίθεση χωρίς τέλος, εάν δεν ανατραπεί! 

Αυτή η πολιτική εκτίναξε την εκμετάλλευση, μείωσε αποφασιστικά το μερίδιο του πλούτου που καρπώνονται οι εργαζόμενοι, κάνοντας τους πλούσιους προκλητικά πλουσιότερους και τους φτωχούς…περισσότερους και φτωχότερους. Μας μίλησαν για περισσότερους φόρους και για αλλαγές στο ασφαλιστικό με μείωση των συντάξεων και παράλληλη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Καταθέτουν «πρόγραμμα σταθερότητας» που ουσιαστικά προωθεί νέες ιδιωτικοποιήσεις, πάγωμα μισθών και προσλήψεων, νέες ελαστικότερες σχέσεις εργασίας. Είναι πια προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ένα διαφορετικό σχέδιο σε σχέση με τη ΝΔ κάτι που κάνει επιτακτική την ανάγκη να κλιμακωθούν αποφασιστικά οι αγώνες σε πολιτικό περιεχόμενο και μορφές με τέτοια οξύτητα που να δημιουργεί πρόβλημα στην πολιτική κυβερνησης – ΕΕ.

Απέναντι σε όλα αυτά η καθεστωτική Αριστερά δείχνει αδύναμη να αντιδράσει. Το ΚΚΕ από τη μία πιστό στη λογική του ότι οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίσουν έξω από τα στενά όρια του κόμματός του, καλεί σε  ξεσπάσματα διαμαρτυρίας που μόνο στόχο έχουν την κομματική του συγκρότηση και δεν μπορούν να ανατρέψουν την αντιλαϊκά πολιτική ενώ από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ βυθισμένος στις φίλο-ΕΕ του ψευδαισθήσεις συμμετέχει στο παιχνίδι της κοινωνικής συναίνεσης , αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να προχωράει ανενόχλητο το έργο του.

Για ακόμη μια φορά όμως ο λαός και η νεολαία αποδεικνύουν ότι δεν θα αφήσουν τα δικαιώματα τους ανυπεράσπιστα . Ήδη οι απεργιακές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος και οι μαχητικοί αγώνες των εργαζομένων δείχνουν πως η μόνη ρεαλιστική ελπίδα για τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία δεν είναι άλλη από την ελπίδα που γεννά ο αγώνας.

Στην εκπαίδευση…
Παρά την προσπάθεια η οικονομία να φανεί σαν το μόνο πεδίο το οποίο απασχολεί την νέα Κυβέρνηση η πραγματικότητα είναι διαφορετική καθώς και στο κομμάτι της εκπαίδευσης προσπαθεί να βάλει τις βάσεις για νέο κύμα μεταρρυθμίσεων. Ένα νέο κύμα μεταρρυθμίσεων που έχει ξεκινήσει ήδη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και την σύμπλευση ΝΔ – ΛΑΟΣ. Ήδη  το εθνικό πλαίσιο προσόντων, αντίστοιχο με το ευρωπαϊκό, αποτελεί το επόμενο βήμα για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Ο τρόπος με τον οποίο θα εντασσόμαστε στην εργασία, ο τρόπος με τον οποίο θα μας αποδίδονται επαγγελματικά δικαιώματα, η φοιτητική μας καθημερινότητα για άλλη μια φορά προσπαθούν να μεταλλαχτούν! Βαδίζοντας στον δρόμο της ΝΔ μέσα στις διακοπές του Πάσχα – εν μέσω κλειστών σχολών – το ΠΑΣΟΚ ενσωμάτωσε την οδηγία 36/05, αποδίδοντας επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των κάθε είδος ΚΕΣ, σε μια προσπάθεια συμπίεσης προς τα κάτω των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των αποφοίτων, πίεσης των δημόσιων πανεπιστημίων για την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, και αναγνώρισης της ιδιωτικής 3βάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά δεν σταματάει εκεί. Η νέα αναδιαρθρωτική τομή, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ΕΠΠ) και ο Ενιαίος Φορέας Πιστοποίησης είναι προ των πυλών (το σχετικό χρονοδιάγραμμα της κυβέρνησης μιλάει για τέλη Αυγούστου)

Ποιος είναι όμως ο στόχος του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων ;
  • Η αποστοίχιση των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων από το πτυχίο. Τα  πτυχία μας πλέον θα αποτελούν απλά πιστοποιητικά γνώσεων, θα αποτελούν “άλλο ένα χαρτί” και δεν θα εξασφαλίζουν την εύρεση εργασίας με αξιοπρεπείς όρους.
  • Η κατάργηση κάθε έννοιας συλλογικής διαπραγμάτευσης των αποφοίτων και τη στροφή στον Ατομικό Φάκελο Προσόντων και το διαρκές προσωπικό τρέξιμο ως διέξοδο στην προσπάθεια ένταξης και παραμονής των αποφοίτων στην εργασία. Θέλουν να αντιστοιχίσουν τα πτυχία μας σε πιστωτικές μονάδες, καταργώντας κάθε έννοια συλλογικής διαπραγμάτευσης, κάθε έννοια συλλογικής σύμβασης εργασίας Αντίθετα προνομιμοποιείται η λογική του ανταγωνισμού μεταξύ των αποφοίτων, και ο “σώζων εαυτώ σωθείτω”. Μας θέλουν να επανακαταρτιζόμαστε συνεχώς στα κάθε λογής ΙΔΒΕ, μήπως και συμπληρώσουμε τα απαραίτητα πιστοποιητικά για να εργαστούμε αξιοπρεπώς.
  • Η εφαρμογή της αξιολόγησης αλλά και του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μέσω της λογικής των 8 βαθμίδων. Πάντα στη βάση ανταποδοτικών κριτηρίων, και ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα πιέζεται συνεχώς σε όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση μέσω αλλαγών στα προγράμματα σπουδών, αύξηση της εντατικοποίησης και του καθημερινού τρεξίματος στη λογική του “ανταγωνισμού”, υπό τη δαμόκλεια σπάθη της μείωσης της κρατικής επιχορήγησης σε όσες σχολές δεν πειθαρχούν…
Το νέο «πολυνομοσχέδιο» αποτελεί την επιτομή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, καθώς την βαθαίνει και την εδραιώνει στο σύνολο της. Με το επονομαζόμενο «νέο σχολείο», προβλέπει πως απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη ενός νέου εκπαιδευτικού αποτελεί  το μεταπτυχιακό και οι εξετάσεις στον ΑΣΕΠ εισάγοντας τον νόμο της αξιολόγησης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Επί της ουσίας αποκόπτονται( για τις καθηγητικές σχολές και όχι μόνο) πλήρως τα επαγγελματικά- εργασιακά δικαιώματα από το πτυχίο. Θεσμοθετείται για πρώτη φορά η έννοια του δόκιμου καθηγητή θέτοντας τις βάσεις για την γενίκευση αυτής της έννοιας σε όλη την κοινωνία(πχ. όποιος δεν τηρεί τα κριτήρια του νέου σχολείου μπορεί να απολύεται άνευ όρων).  Απαραίτητη και αναγκαία απάντηση από το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα πρέπει να είναι το αίτημα το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά!

Αυτή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στα πανεπιστήμια έχει τους εξής άξονες:
Απαξίωση – Υποβάθμιση των πτυχίων-αποσύνδεση των πτυχίων από τα επαγγελματικά – εργασιακά δικαιώματα: Σήμερα όμως, με την αναγνώριση των κολεγίων (ΚΕΣ) και με την προσπάθεια για απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αυτά, τα μεταπτυχιακά, τις εξειδικευμένες σχολές,  πάνε να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση. Από το καλοκαίρι κιόλας δόθηκαν άδειες ίδρυσης στα κολέγια και έγιναν προσπάθειες εξίσωσης ΑΕΙ – ΤΕΙ, που έφεραν την αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας.  Οι αλλαγές αυτές αναγκάζουν τον φοιτητή, να τρέχει σε διάφορα ιδρύματα, ακόμα και μετά τη λήψη του πτυχίου, ώστε να συγκεντρώνει άχρηστα «χαρτιά-προσόντα».
Εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών: Το κράτος θέλει εργαζόμενους, οι οποίοι θα δρουν ατομικά, δε θα έχουν συλλογικές διεκδικήσεις και θα σκύβουν το κεφάλι στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη. Αυτό επιχειρείται μέσα από αλλαγές στο ίδιο το ελληνικό πανεπιστήμιο που αποσκοπούν στο να διαμορφώσουν αυτή τη λογική στους φοιτητές – αυριανούς εργαζόμενους. Η διαδικασία αυτή διενεργείται σε δύο επίπεδα. Σε πρώτο επίπεδο, στο εσωτερικό των σχολών, με την προσπάθεια πολλών καθηγητών να καθιερώσουν ως υποχρεωτική την παρακολούθηση των μαθημάτων, τα projects, προόδους , με τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές: τα οποία δεν είναι ζήτημα μεμονωμένων «κακών» καθηγητών, αλλά έρχονται να συνδεθούν ιδεολογικά με την εργοδοτική αυθαιρεσία, « έτσι όπως  έχει την εξουσία να σε κόβει ο καθηγητής σήμερα έτσι θα έχει την εξουσία ο εργοδότης να σε απολύσει αύριο» και Σε δεύτερο επίπεδο, με νόμους του Υπουργείου, όπως είναι ο νέος Νόμος Πλαίσιο που βάζει όριο στα έτη φοίτησης, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλυσίδες μαθημάτων κλπ.

Λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια: Μέσω της κατάργησης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας (κατάργηση δωρεάν συγγράμματος, “ηλεκτρονικό σύγγραμμα, εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά κλπ) και εισάγοντας μία λογική όπου τα μεταπτυχιακά και το πρόγραμμα σπουδών κινούνται σε μία κατεύθυνση λειτουργίας προς όφελος διαφόρων επιχειρήσεων.
Στόχος όλων αυτών είναι ένα νέο μοντέλο εργαζομένου ο όποιος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος, θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες τις εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των συμφερόντων του.

Στην εργασία…
Στην εργασία: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης των αγορών, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, της ελαστικής και μαύρης εργασίας, της μόνιμης λιτότητας εντείνεται με:
*        Τη φορολογική αναδιάρθρωση. Νέα φορομπηξία στους χαμηλοαμοιβόμενους και συνταξιούχους, φορολόγηση ακόμα και των επιδομάτων, ενώ και πάλι οι μεγάλες επιχειρήσεις θα «διευκολυνθούν» πληρώνοντας όλο και λιγότερους φόρους. Χαρακτηριστική είναι η αύξηση του ΦΠΑ 2-3% και η απόλυτη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Ενισχύει πολλαπλά τις επιχειρήσεις με ζεστό χρήμα ,από το ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης (λεφτά και εισφορές των εργαζομένων), χαρίζει δάνεια και εισφοροχρέη, διατηρεί το μειωμένο συντελεστή φορολόγησης των κερδών και προωθεί νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο. Απαλλάσσει τους βιομηχάνους από τις εργατικές εισφορές των νεοπροσλαμβανόμενων για τέσσερα χρόνια έως και 100%, σύμφωνα με τις προτάσεις του ΣΕΒ.
*        Τη διεύρυνση της ελαστικής απασχόλησης. Απολύει χιλιάδες συμβασιούχους. Αναβαθμίζει τα stage στον ιδιωτικό τομέα. Η ανεργία θα ξεπεράσει το 15% (πάνω από 720.000 ανέργους δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ, στην μεγάλη πλειοψηφία τους νέοι).Η εργοδοτική τρομοκρατία και οι απολύσεις έχουν απογειωθεί. Χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα στη ΜΕΤΚΑ με την απόλυση 3 εργαζομένων λόγω της ανυπότακτης συνδικαλιστικής τους δράσης.
*        Το νέο προϋπολογισμό έχουμε πραγματική μείωση και όχι απλά πάγωμα μισθών, μέσω της μηδενικής ή έστω της ονομαστικής κάτω από τον πληθωρισμό «αύξησης», τη μη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την αύξηση των εργατικών εισφορών, την κατάργηση επιδομάτων στο δημόσιο.
*        Τη δημοσιονομική πολιτική και το νέο Ασφαλιστικό: Με τη περικοπή του 13ου και 14ου μισθού. Τη βασική σύνταξη επιβίωσης 400- 500 ευρώ, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, την ώθηση στην ιδιωτική ασφάλιση μέσα και από τον κατακερματισμό των υγειονομικών παροχών των ταμείων. Με την ενοποίηση των ταμείων, εξισώνει προς τα κάτω τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, ενώ παρατείνει τον εργάσιμο χρόνο και πετσοκόβει περισσότερο τα Βαρέα και Ανθυγειινά. Ουσιαστικά έχουμε απόσυρση του κράτους και της εργοδοσίας από το κόστος της ασφάλισης και φόρτωμα του μεγαλύτερου μέρους στους ίδιους τους εργαζόμενους, την στιγμή που υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο ανασφάλιστοι εργαζόμενοι και η μαύρη εργασία και η εισφοροδιαφυγή οργιάζουν.
*        Το σχέδιο Καλλικράτης και ο εκλογικός νόμος : πρόκειται  για ένα ενιαίο σύνολο αλλαγών για την αναμόρφωση του πολιτικού, κρατικού, διοικητικού συστήματος στις απαιτήσεις της αντεργατικής εκστρατείας κεφαλαίου ΕΕ . Ενισχύει τα χαρακτηριστικά διαμόρφωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης ως τοπικό κράτος, περιορίζει ασφυκτικά την όποια επίδραση του λαϊκού παράγοντα, ενισχύει τον δικομματισμό και αναιρεί την όποια έννοια αναλογικότητας. Αυτή η νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης συνεπάγεται τουλάχιστον 35 000 απολύσεις, ένταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και ψαλίδισμα των κοινωνικών παροχών.
Συνολικά μας θέλουν να δουλεύουμε όλο και περισσότερο χωρίς σαφή ωράρια, παίρνοντας συνεχώς χαμηλότερους μισθούς, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα και χωρίς μονιμότητα υπό την απειλή της απόλυσης, με ένταση της φορομπηξίας και περικοπή βαρέων και ανθυγιεινών επιδομάτων. 

Στα δημοκρατικά δικαιώματα…Η επίθεση σε παιδεία-εργασία για να είναι αποτελεσματική για το κεφάλαιο συνδέεται και με την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα μπροστά στον φόβο νέων εξεγερτικών γεγονότων, νέων αντιστάσεων, νέων «Δεκέμβρηδων». Αυτήν ακριβώς την προοπτική των αγώνων, φοβούνται οι από πάνω, εντείνουν την ιδεολογική τρομοκρατία, θωρακίζουν αυταρχικά το κράτος για την όσο το δυνατόν πιό άμεση επιβολή των μέτρων. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται η σύλληψη του Μάριου Ζέρβα και η μέχρι τώρα φυλάκιση του με κατασκευασμένες κατηγορίες. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται η προσπάθεια κατασυκοφάντισης του Δεκέμβρη, και ποινικοποίησης της αριστεράς που συγκρούεται με το κατεστημένο, χωρίς να κρατάνε ούτε τα προσχήματα όπως φαίνεται από την προσπάθεια να κατηγορηθούν και να δικαστούν οι αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου λόγω της συμμετοχής τους στο μαζικό κίνημα, και την επαναστατική αριστερά. Παράλληλα εντείνεται η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς με χαρακτηριστικές τις ευθύνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας,οι απειλές και οι διώξεις εναντίον αγωνιστών όπως η μετανάστρια Κάρμεν Κ. στα καταστήματα Via Vai. Ακόμα εντείνεται το κατευθυνόμενο κλίμα τρομοϋστερίας που επιχειρείται μέσω της σύλληψης φερόμενων μελών του επαναστατικού αγώνα. Αν και οι αδιέξοδες πρακτικές ατομικής βίας δεν μπορούν να δώσουν προοπτική στο μαζικό κίνημα, πρέπει να είναι σαφές πως οι μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούνται στην υπόθεση(αστήριχτες κατηγορίες-ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία ενοχής) θα αξιοποιηθούν σε βάρος των αγώνων και των αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Με φόντο μάλιστα τις κινητοποιήσεις του περυσινού Δεκέμβρη αλλά και τα μεγαλειώδη φοιτητικά κινήματα του προηγούμενου διαστήματος η Κυβέρνηση συνεχίζει να επιτίθεται στο Πανεπιστημιακό Άσυλο. Η άρση του Ασύλου στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας δείχνει ξεκάθαρα τις διαθέσεις της ηγεσίας του Υπουργείου αλλά και των Πρυτανικών Αρχών. Αλλά και στην Πάτρα η πρόθεση για σαφή καθορισμό των χώρων ασύλου με την τοποθέτηση μπαρών έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο με τις προηγούμενες κινήσεις. Στόχος τους είναι να τεθεί υπό διακύβευση μια σημαντική κατάκτηση του λαϊκού κινήματος, να χτυπηθεί η δυνατότητα μας να επιλέγουμε ελεύθερα μαζικούς,κινηματικούς και ριζοσπαστικούς τρόπους δράσης. 

Η αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε., των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου θα ανατραπεί!!!
Απέναντι στο ασφυκτικό πλαίσιο ζωής και το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν, ο ενιαίος αγώνας νεολαίας- εργαζομένων είναι μονόδρομος. Μέσα σε αυτό το τοπίο, το φοιτητικό, νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα θα πρέπει να οξύνει ακόμη περαιτέρω τις κινητοποιήσεις του. Κόντρα στις κυβερνητικές εξαγγελίες αλλά και τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που απέφυγαν να καλέσουν σε γενική απεργία μέχρι τώρα, συμπράττοντας με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που μέσω των εκπροσώπων τύπου καλούν σε εθνική συναίνεση. Η αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων βρήκε απέναντί της το σύνολο του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος. Μετά τις κινητοποιήσεις απέναντι σε ΙΔΒΕ-ΔΟΑΤΑΠ-Αξιολόγηση και την παραμονή των νόμων στα συρτάρια του υπουργείου, μετά το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του 06/07 και την ανατροπή της αναθεώρησης του άρθρου 16, αλλά και το μπλοκάρισμα όψεων του Νόμου-Πλαίσιο, το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται αντιμέτωπο σε άλλη μια μεγάλη πρόκληση. Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων καθώς και την νέα προσπάθεια για εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μέσα σε αυτό το τοπίο, το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα θα πρέπει να οξύνει ακόμη περαιτέρω τις κινητοποιήσεις του. Κόντρα στον δρόμο της συναίνεσης και της στήριξης της διάλυσης της εργασιακής μας προοπτικής που  φέρνουν οι ΠΑΣΠ και ΔΑΠ στα  πανεπιστήμια, αλλά και κόντρα σε λογικές περιχαράκωσης και αγώνα για τη συγκρότηση του κόμματος και μόνο (ΠΚΣ) οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να μπουν σε διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων, με την ανάγκη πολιτικού και κινηματικού συντονισμού με τους υπόλοιπους χώρους της εκπαίδευσης και της εργασίας. Η γενιά των 700 ευρώ, η γενιά των φοιτητικών κινημάτων, η γενιά του Δεκέμβρη απέδειξε ότι μπορεί μέσα από μαζικές διαδικασίες και μαχητικές κινητοποιήσεις να προτάξει μπροστά τα συμφέροντά της και να διεκδικήσει καλύτερους όρους φοίτησης, εργασίας, συνολικά καλύτερους όρους ζωής. Μέσα από τις μορφές συντονισμού και οργάνωσης του κινήματος που ανέδειξαν οι πρόσφατοι αγώνες, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να κινηθεί ξανά με την ίδια δυναμική και μαζικότητα και να κάνει το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και τα μέτρα της ντροπής κόκκινο πανί. Πρέπει να μαζικοποιηθούν περαιτέρω οι διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και εργατικών σωματίων. Να προτάξουμε ξανά την ανάγκη πολιτικού και κινηματικού συντονισμού με τους υπόλοιπους χώρους της εκπαίδευσης και της εργασίας! Οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με τους δάσκαλους και τους καθηγητές να κινηθούν σε κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου, που θα αποτελέσει κόμβο για την συγκρότηση ενός ευρύτερου  μετώπου νεολαίας και εργαζομένων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Στο δρόμο να συναντηθούμε με το εργατικό κίνημα και να δώσουμε από κοινού τη μάχη απέναντι στα νέα μέτρα, τη μάχη  για την εργασιακή μας προοπτική! Με καταλήψεις των σχολών, με απεργιακές κινητοποιήσεις, και με μαζικές διαδηλώσεις απαντάμε στην κρίση και τα μέτρα που μας φέρνουν!
NO PASSARAN!
Παλεύουμε για:
  • Καμία σκέψη για Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και Ενιαίο Φορέα Πιστοποίησης
  • Ανατροπή του προγράμματος  σταθερότητας – καμία εθνική συναίνεση
    • · Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση και ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση κάθε διαχωρισμού – επιπέδου εντός, εκτός και μεταξύ αυτών (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΚΕΣ, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, Ενιαίο Λύκειο κτλ)
    • Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, καμία διαδικασία πιστοποίησης μετά το πτυχίο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά – καμία πρόσθετη εξέταση στο ΤΕΕ
    • Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς και φραγμούς (οικονομικούς, ταξικούς, εξεταστικούς)
    • Ενιαία Ισχυρά πτυχία
    • Δωρεάν σίτιση, στέγαση , μετακίνηση
    • Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
    • Όχι στις νέες αντεργατικές ρυθμίσεις που προετοιμάζει η κυβέρνηση.
    • Λιγότερη δουλειά, Δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, μείωση των ωρών εργασίας και ταυτόχρονη ριζική αύξηση των αποδοχών.  Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής και ανασφάλιστης  εργασίας.
    • Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και του κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης
    • Να ανατραπεί ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ και η κοινοτική οδηγία 36/05. Ανατροπή του νέου νόμου για τα ΤΕΙ και την Έρευνα – Μεταπτυχιακά-Απόσυρση των νόμων για ΙΔΒΕ-ΔΟΑΤΑΠ-Αξιολόγηση
    • Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά – Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – Καμία αναγνώριση των Κ.Ε.Σ.
    • Κάτω τα χέρια από το άσυλο-διεύρυνση του σε χώρους εργασίας και σχολεία-διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων
Καλούμε σε:
  • Πορεία των φοιτητικών συλλόγων την Τετάρτη 21/4 στις 18.00 από το Παράρτημα.
  • Πορεία των φοιτητικών συλλόγων την ημέρα απεργίας 22/4 σε συντονισμό με συλλόγους και σωματεία
  • Διήμερη κατάληψη της σχολής 21-22/4
  • Μαζική παράσταση στην επόμενη Σύγκλητο και το επόμενο Τμήμα να πάρουν αποφάσεις ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ, τον Εθνικό Φορέα Πιστοποίησης και την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
  • Νέος γύρος γενικών συνελεύσεων την επόμενη εβδομάδα

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme