Η παρωδία συνεχίζεται. Η «υπεύθυνη» δύναμη της σχολής εν ονόματι ΠΑΣΠ, αποδεικνύει για άλλη μια φορά την αξία των τριών εδρών της στο Δ.Σ., κάνοντας περήφανο τον κάθε ένα από τους περσινούς ψηφοφόρους της στις φοιτητικές εκλογές. Η ιστορία ξεκινάει στις Γενικές Συνελεύσεις του προηγούμενου διαστήματος όπου η αγωνιστική ΠΑΣΠ, πρώτα στηρίζει στη μία το πλαίσιο αντικατάληψης, λέγοντας ότι η τότε τρέχουσα περίοδος (βλ. νέα μέτρα λιτότητας) δεν χρειαζόταν την κατάληψη ως μέσο πάλης (αν όχι τότε, τότε πότε;) από τους φοιτητές, ενώ μεταξύ των δύο αγωνιστικών πλαισίων του δεύτερου γύρου (ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ και ΜΑΣ) της τελευταίας συνέλευσης, αποφασίζει να μη στηρίξει κανένα.

Λίγο καιρό μετά, στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας (26/4), και βρισκόμαστε μάρτυρες αντιπαραθέσεων δια μπράβου, ροπάλου και ξύλου μεταξύ ΠΑΣΠ και ΔΑΠ στα ΑΘΕ, θέλοντας να πολώσουν πολιτικά το κλίμα ανάμεσα τους εν’οψιν εκλογών, εν απουσία πολιτικών επιχειρημάτων.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά…

Σε δύο Δ.Σ. που καλέστηκαν συνεχόμενες μέρες, το ένα από την ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ για ορισμό συνέλευσης πριν την πρωτομαγιά, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στο φοιτητικό σύλλογο να συζητήσει εξελίξεις (όπως την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ.) αλλά και να συνεχίσει με νέες κινηματικές διαδικασίες κόντρα στην κυβερνητική πολιτική, και το δεύτερο την επομένη από την ΠΚΣ, για να μετακινηθεί η συνέλευση που αποφασίστηκε για μετά την πρωτομαγιά (!!!) επειδή υπάρχει εκδήλωση του ΚΚΕ (και δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται αυτό το τόσο σοβαρό επιχείρημα), η «υπεύθυνη» δύναμη αλλάζει γνώμη από τη μία μέρα στην άλλη, χωρίς τοποθέτηση.

Στο πρώτο Δ.Σ., αυτό της Τρίτης υπήρχαν δύο προτάσεις. Η μία, από την ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ, έβλεπε συνέλευση την Πέμπτη, για να μπορέσει ο σύλλογος να συζητήσει και να παρθεί μια αγωνιστική απόφαση που θα βγάζει τον κόσμο στο δρόμο κόντρα σε όσα μας φέρνουν. Η άλλη, από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που γενικά ως δύναμη βλέπει και τις συνελεύσεις ως κάτι το ενοχλητικό και δε βλέπει κανένα λόγο για κινητοποίηση των φοιτητών (αφού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν κάνει προφανές τα τελευταία χρόνια πως λειτουργούν με ταυτόσημες γραμμές, και αυτό προωθούν και οι παρατάξεις τους εντός των Πανεπιστημίων), βάζει συνέλευση την Τρίτη, μετά την πρωτομαγιά.

Η ΠΑΣΠ λοιπόν, η «υπεύθυνη» δύναμη με τις 3 έδρες, την Τρίτη πιέστηκε και τελικά στήριξε την τοποθέτηση της ΑΡΣΗ/Υ, η οποία έβλεπε το σύλλογο την Πέμπτη σε συνέλευση, το σύλλογο να συζητάει για τα όσα των αγγίζουν και τον απασχολούν στη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε (ΔΝΤ, νέα μετρά, αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των ΚΕΣ. Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων).

Αν και τελικά, ο αγωνιστικός χαρακτήρας της ΠΑΣΠ κράτησε όσο το δελτίο των 8. Στο Δ.Σ. της Τετάρτης λοιπόν, καλεσμένο από την ΠΚΣ, η ΠΑΣΠ κάνει στροφή 180 μοιρών και ψηφίζει υπέρ της πρότασης της ΠΚΣ για μετάθεση της συνέλευσης την Τρίτη (μέχρι την προηγούμενη, βλ. πρόταση ΔΑΠ, την οποία προφανώς και δε μπορούσε να υπερψηφίσει μία μέρα μετά το ξύλο). Επειδή όμως δεν έχουμε δημοσιογραφικό ρόλο, και το τι έγινε λίγο-πολύ γνωστό είναι, ας πάμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το τι ρόλο έχει τελικά η ΠΑΣΠ στο πανεπιστήμιο.

Η ΠΑΣΠ δε βλέπει ανάταση του φοιτητικού κινήματος, δε βλέπει ότι μπορούν να υπάρξουν νίκες μέσα από φοιτητικούς αγώνες, δε θέλει να πάει κόντρα στην κυβέρνησή της. Θέλει να φοράει το αγωνιστικό προσωπείο μία στο τόσο για να ενσωματώνει ανθρώπους που θέλουν να αγωνιστούν, αλλά θέλει ταυτόχρονα να τους καταστέλλει με πράξεις όπως τη μετάθεση συνελεύσεων φέτος, την ψήφιση πλαισίων που δεν βάζουν καμία κινητοποίηση ενάντια στα νέα μέτρα, ακόμα το μπλοκάρισμα συνελεύσεων πέρσι μέσα από το ΔΣ. Εκτελεί το πλέον ύπουλο έργο, να πουλάει δήθεν αγώνες προς τα έξω, και στο εσωτερικό της (όταν δεν πλακώνεται αναμεταξύ της, βλ. σεζόν 2008-2009) φροντίζει να βάζει τους φοιτητές στη διαδικασία της ανάθεσης (αράξτε εσείς, θα τα κάνουμε εμείς για εσάς) για να μην κινητοποιείται ο κόσμος, στέλνοντας τους σε πάρτυ και φροντίζοντας να τους προσφέρουν σημειώσεις, για να έρχεται τελικά στις ΓΣΤ και να μην τοποθετείται για τίποτα απολύτως, να έρχεται στις ΓΣΣ και να πηγαίνει δήθεν κόντρα στην κυβέρνηση χωρίς να βάζει κανένα δρόμο στους φοιτητές για να παλέψουν, να προσπαθεί να ενσωματώσει πολιτικά ακόμα και πορείες όπως του Πολυτεχνείου, βάζοντας τους φοιτητές πίσω από το δικό της κομματικό πανό αντί για των φοιτητικών συλλόγων, για να τους έχει να φωνάζουν «ΠΑΣΠ ιδέα, ΠΑΣΠ ιδέα…»

Πλέον λειτουργεί ως το καλύτερο εργαλείο της κυβέρνησης για να περνάνε στα κρυφά και από την πίσω πόρτα όλα τα μέτρα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, του εργασιακού, του ασφαλιστικού, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από τους φοιτητές.

Ως ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ πιστεύουμε ότι η μόνη λύση είναι οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες για να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά και αντεκπαιδευτικά μέτρα. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις να παρθούν οι απαιτούμενες αποφάσεις, για το συντονισμό με τους άλλους συλλόγους και τα σωματεία σε μια πανελλαδική, μαζική αντίσταση. Για ένα φοιτητικό κίνημα και ένα εργατικό κίνημα τόσο δυνατά, που καμία κυβέρνηση δε θα μπορεί να τα αγνοήσει ή να τα σταματήσει.

Χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η μέρα για να αγωνιστούμε!