ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ!

Το φοιτητικό κίνημα δεν τρομοκρατείται δεν καταστέλλεται, και ιδού η απόδειξη!

Μετά από 4 και πλέον βδομάδων κατάληψης και κινητοποιήσεων κατά τη διάρκεια της εξεταστικής του Σεπτεμβρίου το υπουργείο εξαπέλυσε τα τσιράκια του (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ανεξάρτητα πλαίσια, πρυτάνεις) μέσα στις σχολές τρομοκρατώντας τους φοιτητές για χαμένα εξάμηνα και χαμένες εξεταστικές. Όμως οι συνάδελφοι για μια ακόμη φορά διαψεύστηκαν και φάνηκε για μια ακόμη φορά ποιος είναι ο ρόλος τους εντός των σχολών, δηλαδή να εκτελούν με υπόγειο τρόπο τις εντολές του υπουργείου και να βάζουν όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια στις κινητοποιήσεις των φοιτητών.

Το φοιτητικό κίνημα όμως απάντησε δυναμικά σε αυτούς που αποσκοπούν στη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου και πέτυχε ήδη δύο νίκες. Πρώτη μεγάλη νίκη ήταν η παρεμπόδιση της συγκρότησης συμβουλίων διοίκησης, που αν είχαν γίνει τώρα δεν θα υπήρχε καμία εκπροσώπηση των φοιτητών στα συλλογικά όργανα. Δεύτερη μεγάλη νίκη στο τμήμα είναι η κατοχύρωση της πλήρους εξεταστικής για όλους με διάρκεια 5 εβδομάδων, μετά από πρόταση της ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ, η οποία ήταν και η μόνη η οποία τοποθετήθηκε επί των θεμάτων της συνέλευσης.

Που ήταν και τι έκαναν οι υπόλοιπες παρατάξεις;

Η ΔΑΠ μαζί με τους «ανεξάρτητους» φοιτητές μας έλεγαν στις συνελεύσεις ότι αυτοί είναι οι καλοί φοιτητές και ότι όσοι ψηφίζουν καταλήψεις και κινητοποιούνται είναι οι κακοί φοιτητές, ότι αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τα μαθήματα και την εξεταστική τους και ότι αυτά πρέπει να κάνει μόνο ένας καλός φοιτητής και όχι κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο. Μέσα στο τμήμα, όμως, ήταν αυτοί που για μια ακόμη φορά δεν είπαν απολύτως τίποτα για την εξεταστική που τόσο ήθελαν να γίνει και τρομοκρατούσαν τον κόσμο ότι θα τη χάσει. Αντίστοιχα έπραξε και η ΠΑΣΠ. Οι συνάδελφοι της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ επέλεξαν να μην τοποθετηθούν για το ζήτημα της εξεταστικής και να μην προσπαθήσουν καν να διασφαλίσουν την εξεταστική. Αυτό δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το ρόλο αυτών των παρατάξεων μέσα στο πανεπιστήμιο. Μάλλον προς το συμφέρον τους θα ήταν να έχουμε χάσει την εξεταστική για να το εκμεταλλευτούν σε επόμενο διάστημα ώστε να αποτρέπουν τους φοιτητές να αγωνιστούν, γι΄ αυτό και δεν έκαναν τίποτα για να διασφαλίσουν την εξεταστική.

Για μια ακόμη φορά όμως οι Κασσάνδρες που μιλούσαν για χαμένες εξεταστικές και εξάμηνα δεν επαληθεύτηκαν!

Η ΚΝΕ-ΠΚΣ-ΜΑΣ μαζί με την ΑρΕν ήταν οι απόντες από τη διαδικασία του τμήματος. Οι παρατάξεις αυτές αν και αριστερές δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τη σημασία της μαζικής παράστασης του συλλόγου στο τμήμα και τη συλλογική πάλη και διεκδίκηση. Δεν αντιλαμβάνονται ότι αν τελικά χάναμε την εξεταστική αυτό θα δημιουργούσε ένα πολύ αρνητικό προηγούμενο για το σύλλογο και θα είχε σαν αντίκτυπο να κινητοποιούνταν πολύ πιο δύσκολα το επόμενο διάστημα. Ειδικά για την ΠΚΣ-ΚΝΕ-ΜΑΣ δείχνει ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η κομματική της συγκρότηση και δεν προσπαθεί να αλλάξει τίποτα συλλογικά προς το συμφέρον του συλλόγου, παρά μόνο μέσα από μορφές που η ίδια ελέγχει.

Το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά!

Το νομοσχέδιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες φαίνονται οι αρνητικές επιπτώσεις του στο πανεπιστήμιο και το που θα οδηγήσει εάν συνεχίσει να εφαρμόζεται. Ήδη στη σχολή πολλά από τα βιβλία δεν δίνονται, η χρηματοδότηση της σχολής είναι κυριολεκτικά μηδενική και το τμήμα αυτή τη στιγμή υπολειτουργεί αφού υπάρχει τρομερή έλλειψη προσωπικού Ειδικότερα για τους 407 ύστερα από απόφαση του Υπ. Παιδείας να διαθέσει 15 πιστώσεις σε ολόκληρο το πανεπιστήμιο Πατρών, το τμήμα μας έλαβε μισή πίστωση για το έτος(!). Ύστερα από αυτό το γεγονός κλήθηκαν τόσο οι καθηγητές όσο και οι φοιτητικές παρατάξεις, οι οποίες συμμετείχαν στην διαδικασία να επιλέξουν ανάμεσα σε 2 προτάσεις. Σύμφωνα με την πρώτη, τίθεται ως κατώτατο όριο το ποσό των 150 ευρώ για ολόκληρο το εξάμηνο και η μέγιστη αμοιβή φτάνει τα 640 ευρώ. Αλλά υπάρχει και η άλλη πρόταση που “σώζει” την αξιοπρέπεια των διδασκόντων μας, σύμφωνα με την οποία το κατώτατο όριο αγγίζει το όνειρο του κάθε εργαζομένου, τα 230 ευρώ (το εξάμηνο) με ανάλογη διάρθρωση των υπολοίπων αμοιβών που δεν μπορεί να ξεπερνούν φυσικά τα 590 ευρώ, μιας και το συνολικό ποσό της πίστωσης παραμένει το ίδιο. Ακόμα και αν θεωρήσουμε δηλαδή ότι ο διδάσκοντας ασχολείται (και το ρήμα αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα) τους 4 μήνες του εξαμήνου με το μάθημα το οποίο διδάσκει, το ποσό το οποίο θα λαμβάνει μηνιαίως θα κυμαίνεται από 60 (2 ευρώ τη μέρα) έως 160 ευρώ. Με 2 ευρώ τη μέρα ανήκεις στην πλειοψηφία των εργαζομένων, στην Κίνα! Στην Ελλάδα με 2 ευρώ, δεν μπορείς να καλύψεις τις βασικές βιοτικές σου ανάγκες, πόσο μάλλον τις ανάγκες της οικογένειας σου. Και εμείς “πρέπει” να δεχτούμε ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι συμβάλλουν καθοριστικά στην επιστημονική μας κατάρτιση, θα επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στην δουλειά τους, για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Αλλά ποια θα είναι η δουλειά τους συνάδελφοι; Αυτή που θα τους αποφέρει από 2 έως 5 ευρώ τη μέρα; Σίγουρα όχι. Και δυστυχώς τις συνέπειες αυτής της κατάστασης θα κληθούμε πάλι να τις υποστούμε εμείς και οι γονείς μας. Και θα συνεχίζουμε να λέμε ότι σπουδάζουμε και ότι είμαστε επιστήμονες, διεκδικώντας ακόμα περισσότερα εργασιακά δικαιώματα, ναι αλλά με τι γνώσεις όμως; Με τις “γνώσεις” τις οποίες μας προσφέρει ένα απαξιωμένο και μη λειτουργικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, που το μόνο που μας εξασφαλίζει, είναι ένα διαβατήριο για την ανεργία; Γιατί αυτός είναι ο σκοπός της κυβέρνησης και των συμφερόντων που εξυπηρετεί. Να εξαθλιώσουν τα δημόσια πανεπιστήμια και στη συνέχεια να τα συρρικνώσουν με την αξιολόγηση την οποία θέλουν να επιβάλλουν, για να ανοίξει ο δρόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία θα επιτρέπουν μόνο σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν. Και εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, ακούστηκε και το κομμάτι της πρότασης που έκανε αναφορά σε συμβάσεις 2 ημερών! Δηλαδή μέσα σε μισή ώρα καταστρατηγήθηκαν δικαιώματα ολόκληρου αιώνα, που αποκτήθηκαν με συνεχείς αγώνες διαρκείας και αιματηρές θυσίες. Η συγκεκριμένη πρόταση ντράπηκε και η ίδια αφού δεν ντράπηκαν τα χέρια που την ψήφισαν, δηλαδή σχεδόν το σύνολο των μελών ΔΕΠ (τα υπόλοιπα ψήφισαν την πρώτη πρόταση που ήταν ακόμα πιο προσβλητική) και οι γνωστές -εδώ και πολλά χρόνια- για τον ρόλο τον οποίο διαδραματίζουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ.

Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ

σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

Επιγραμματικές προτάσεις για το Πρόγραμμα Σπουδών

Οι παρακάτω προτάσεις αποτελούν πάγια θέση μας και τέθηκαν τελευταία φορά στις Άτυπες Συνελεύσεις του Τμήματος για το Πρόγραμμα Σπουδών τον περασμένο Ιούνη. 3 συνελεύσεις στις οποίες ήμασταν η μόνη πολιτική δύναμη της σχολής που είχε δώσει το παρόν μαζί με άλλους φοιτητές για να συζητήσουμε τις κατευθύνσεις και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο Πρόγραμμα Σπουδών στην κατεύθυνση ενός ενιαίου και ισχυρού πτυχίου με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Όλες τέθηκαν υπό συζήτηση και πολλές είχαν βρει ήδη από τότε θετική ανταπόκριση από τους καθηγητές.

* Μείωση των μαθημάτων που απαιτούνται για πτυχίο στα 54, με γνώμονα και στόχο τα 6 ανά εξάμηνο μέχρι και το 9ο. Εκπόνηση διπλωματικής εργασίας στο 10ο.

* Τα μαθήματα του βασικού κορμού να αραιώσουν μέχρι και τα τελευταία εξάμηνα, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση διάσπασης του Προγράμματος Σπουδών σε 2 κύκλους (3+2), αλλά και να αραιώσει ο φόρτος των πολλαπλών απαιτητικών μαθημάτων που είναι σε ίδια εξάμηνα, όπως ο Επιστημονικός Υπολογισμός και τα Λειτουργικά Συστήματα στο 5ο.

* Αντιλαμβανόμαστε ότι για να φτάσουμε το στόχο των 54 μαθημάτων απαιτούνται συγχωνεύσεις και μεταφορές από το βασικό κορμό στα επιλογής. Τα μαθήματα αυτά να μην είναι μαθήματα που καλύπτουν ευρύ φάσμα από τις βασικές απαιτούμενες γνώσεις του Μηχανικού Η/Υ. Τα μαθήματα κορμού θα πρέπει να αποτελούν τον πυρήνα που θα διατηρεί το αντικείμενο και το πτυχίο του Μηχανικού Η/Υ ενιαίο και αδιάσπαστο, και η περαιτέρω ειδίκευση του καθενός να γίνεται με τα επιλο-γής. Να συγχωνευτούν μαθήματα με αλληλεπικαλυπτόμενη ύλη, μαθήματα που έσπασαν σε 1 & 2 ή σε μαθήματα με διαφορετικό όνομα και παραμένουν στο βασικό κορμό χωρίς να καλύ-πτουν σημαντικό κομμάτι απαραίτητης ύλης, και απλά αύξησαν τον απαιτούμενο φόρτο για πτυχίο. Αντιλαμβανόμαστε ακόμα ότι συγχώνευση μαθημάτων θα δημιουργήσει ένα μάθημα με περισ-σότερη ύλη απ’ ό,τι καθένα ξεχωριστά από τα προϋπάρχοντα, αλλά στα πλαίσια των συνολικότερων αλλαγών πιστεύουμε ότι αυτό θα αποτελεί βελτίωση.

* Όχι στα μαθήματα που εξειδικεύονται σε σύγχρονες πρακτικές εφαρμογές, που με την ταχύτητα που εξελίσσεται ο τομέας μας θα αποτελούν παρωχημένη γνώση μέχρι το πτυχίο. Θέλουμε το πτυχίο να μας εξοπλίζει με γενικές γνώσεις που θα μας ανοίγουν την πόρτα προς όλους τους τομείς του κλάδου του Μηχανικού Η/Υ. Ειδίκευση στο χώρο εργασίας, όχι στο πτυχίο.

* Καμία σκέψη για προαπαιτούμενα/αλυσίδες. Αποτελούν μια από τις χείριστες μορφές εντατικοποίησης και απαγορεύουν τη συμμετοχή σε κάποιο εργαστήριο ή μάθημα λόγω αποτυχίας στην εξέταση. Αυτό θα οδηγήσει, μαζί με το όριο ετών φοίτησης και το φόβο μιας επικείμενης διαγραφής αλλά και την πίεση των χρωστούμενων, σε φαινόμενα αντιγραφών και αγοράς εργασιών στα μεγαλύτερα έτη, μόνο και μόνο για να αποκτήσει ο φοιτητές δικαίωμα συμμετοχής σε κάποιο μεταγενέστερο μάθημα. Οι καθηγητές μπορούν να ενημερώνουν για το ποια μαθήματα θεωρούν ως προτεινόμενη προγενέστερη γνώση για το κάθε μάθημα, δίνοντας έτσι στους φοιτητές τη δυνατότητα να εστιάσουν στα αντίστοιχα μαθήματα.

* Συνολικός φόρτος εργασίας σε κάθε μάθημα μικρότερος ή ίσος των 2μισή εβδομάδων (χρόνος που προσεγγιστικά αντιστοιχεί σε κάθε μάθημα στο εξάμηνο, με προϋπόθεση τα 6 μαθήματα ανά εξά-μηνο), αλλιώς η εργασία/project να είναι απαλλακτική. Σε καμία περίπτωση εξαμηνιαία εργασία άνω των 2,5 εβδομάδων και γραπτή εξέταση.

* Ο βαθμός των εργασιών και των εργαστηρίων να διατηρείται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνεις δύο φορές εργασία για το ίδιο μάθημα, εφ’ όσων οι γνώσεις που προσφέρει αυτό είναι γενικές και διαχρονικές, και στο σκέλος της εργασίας έχεις πάρει προβιβάσιμο βαθμό.

* Για όλες τις εργασίες/project (κυρίως τις προγραμματιστικές) αλλά και τα κατ’ ευφημισμόν «εργαστήρια» τα οποία γίνονται αποκλειστικά με slides, να χρησιμοποιούνται το μικρό και το μεγάλο υπολογιστικό για να πραγματοποιούνται με πραγματική πρακτική υποστήριξη, όπως οφείλει να γίνεται κάθε εργασία και εργαστήριο, με επίλυση αποριών από τους διδάσκοντες στην πράξη.

* Ανοιχτά εργαστήρια μέσα στην εβδομάδα ώστε να μπορούν οι φοιτητές να εξασκηθούν σε αυτά πέρα από αποκλειστικά τις ώρες της εξέτασης.

* Η έλλειψη του απαραίτητου προσωπικού (όπως ΠΔ 407/80) για να υπάρχει η ανάλογη υποστήριξη σε εργασίες και εργαστήρια αλλά ακόμα και για την ομαλή πραγματοποίηση των μαθημάτων, είναι ξεκάθαρα ευθύνη της κυβέρνησης και της πολιτικής της που υποχρηματοδοτεί κάθε χρόνο όλο και περισσότερο τον τομέα της παιδείας και μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ. Να πραγματοποιήσει το τμήμα και το Πανεπιστήμιο της Πάτρας δήλωση προς το Υπουργείο Παιδείας και το κοινωνικό σύνολο για την τρέχουσα κατάσταση και να αποδώσει τις ανάλογες ευθύνες. Κοινή κινητοποίηση φοιτητών, μελών ΔΕΠ, εργαζομένων και φορέων ενάντια στην πολιτική της εξα-θλίωσης της παιδείας, της εργασίας και των ζωών μας. Τις συνέπειες της πολιτικής αυτής τις είδαμε με τη σχολή ανοιχτή όλο αυτό το διάστημα. Καιρός να αναλάβουμε δράση για να ανατραπεί.

* Ανακοίνωση των εκφωνήσεων στην αρχή του εξαμήνου. Όχι deadline, αλλά προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα εκπόνησης εργασιών (ανάλογα το πότε θα γίνουν τα μαθήματα και εργαστήρια προετοιμασίας) ώστε να μπορούν οι φοιτητές να χειριστούν το πρόγραμμά τους και να υλοποιήσουν στο δικό τους χρόνο ελεύθερα και σωστά τις ασκήσεις, χωρίς να κυνηγάνε τις απανωτές προθεσμίες.

* Δημοσίευση των λύσεων των εργασιών/project και των εξετάσεων κάθε μαθήματος με σχολιασμό. Παράδειγμα αποτελεί η Λογική Σχεδίαση. Εφ’ όσων είναι δυνατόν, επίλυση μέρους των παλαιότερων εργασιών στην αίθουσα/εργαστήριο. Το νόημα της πρακτικής εξάσκησης μέσω των εργασιών δεν είναι η στείρα ανακοίνωση της εκφώνησης και μετά του βαθμού, χωρίς κανενός σχολιασμού πάνω στο τι έκανε σωστά και τι λάθος ο κάθε φοιτητής. Οι εργασίες να εξυπηρετούν την εκπαιδευτική διαδικασία.

* Καμία σκέψη για συνεργασία με τους οίκους πιστοποίησης, καμία σκέψη για εξίσωση με Master. Όλη η αξία σε ένα και ενιαίο δίπλωμα. Προώθηση και προπαγάνδιση της αξίας και ισχύος του διπλώματος μας βάσει του Προγράμματος Σπουδών. Όχι στην εξίσωση προς τα κάτω με πτυχία που εξαγοράζονται και προγράμματα σπουδών αμφιβόλου ποιότητας. Κανένας οίκος δε μπορεί να μας δώσει κάτι παραπάνω από την αξία του ίδιου του διπλώματος Μηχανικού Η/Υ το οποίο θα πατάει σε ένα ενιαίο και πλήρες πρόγραμμα σπουδών.

Μερικές από τις συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγές σε μαθήματα είναι οι εξής:

* Εισαγωγή στις Ευρετικές Μεθόδους και Επιστημονικός Υπολογισμός Ι να γίνουν επιλογής.

* Ψηφιακές Τηλεπικοινωνίες και Συστήματα Μετάδοσης Πληροφορίας να γίνουν ξανά ενιαίο μάθημα.

* Διακριτά Μαθηματικά 1 & 2 να γίνουν ξανά ενιαίο μάθημα.

* Λογική Σχεδίαση 1 & 2 να γίνουν ξανά ενιαίο μάθημα.

* Αρχιτεκτονική Υπολογιστών 1 & 2 να γίνουν ξανά ενιαίο μάθημα.

* Θεωρία Κυκλωμάτων, Βασικά Ηλεκτρονικά & Ψηφιακά Ηλεκτρονικά να συγχωνευθούν σε 2, πιθανώς ως «Θεωρία Κυκλωμάτων» και «Ηλεκτρονικά Κυκλώματα», ή βάσει στην ύλη των 2 εργαστηρίων.

* Μαθήματα με αυξημένο φόρτο αλλά και γραπτή εξέταση συμπεριλαμβανομένων και μη περιορισμένων στα Λειτουργικά Συστήματα Ι και την Τεχνητή Νοημοσύνη να ακολουθήσουν τις κατευθύνσεις που παρατίθενται παραπάνω σχετικά με τις απαλλακτικές εργασίες, τη διατήρηση βαθμού και την εργαστηριακή υποστήριξη.

Πιστεύουμε ότι με τις παραπάνω κατευθύνσεις το Πρόγραμμα Σπουδών θα γίνει πιο ανθρώπινο σε μέγεθος και φόρτο, κάτι που θα επιτρέπει την περαιτέρω ενασχόληση των φοιτητών τόσο με τη σχολή αλλά και που θα τους επιτρέπει να ισορροπούν το πρόγραμμα τους μεταξύ αυτής και των υπολοίπων ενδιαφερόντων τους. Πιστεύουμε ότι με τις παραπάνω κατευθύνσεις το Πρόγραμμα Σπουδών μπορεί να αναβαθμιστεί και να οδηγεί σε ένα ενιαίο και ισχυρό δίπλωμα Μηχανικού Η/Υ, που θα του δίνει τις βάσεις και θα του εξασφαλίζει τη δυνατότητα ενασχόλησης και ειδίκευσης του αποφοίτου σε οποιονδήποτε τομέα του κλάδου επιθυμεί. Ενός πτυχίου που θα αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για σταθερή δουλειά, για αξιοπρεπή εργασία.

Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
Πάτρα, 7 Δεκεμβρίου 2011
Ανακοίνωση

Έχει γίνει πλέον σαφές ότι ο νέος Νόμος 4009/2011:
Πλήττει το επίπεδο και την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών.
Οδηγεί την πλειοψηφία των ιδρυμάτων και των λειτουργών τους στην απαξίωση, ναρκοθετώντας με αυτό τον τρόπο και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας
Επιβάλλει υποβαθμισμένους τίτλους σπουδών πολλαπλών ταχυτήτων, σε σχέση με τα σημερινά πτυχία.
Στρέφεται κατά των δικαιωμάτων των νέων στη μόρφωση και την εργασία.
Διαλύει τμήματα και επιστημονικά αντικείμενα, με δραματικές συνέπειες ακόμη και στην ίδια την εξέλιξη των επιστημών.
Οδηγεί σε εμβάθυνση της επιχειρηματικής λειτουργίας στα ΑΕΙ.
Αναδιαρθρώνει τη διοίκηση των ιδρυμάτων στα πρότυπα επιχειρηματικών ομίλων.
Γενικεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την ετεροαπασχόληση του ΔΕΠ ενώ παγιώνει το καθεστώς του συμβασιούχου Διδάσκοντα μέσω των εντεταλμένων διδασκαλίας.
Καταργεί τη βαθμίδα του Λέκτορα ενώ παράλληλα απαξιώνει και περαιτέρω υποβαθμίζει και περιθωριοποιεί τους υπάρχοντες Λέκτορες.
Δίνει θανάσιμο χτύπημα στη φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση και περίθαλψη).
Μεταφέρει το κόστος της εκπαίδευσης της νεολαίας στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας.

Παρά τις πιέσεις μέσα και έξω από το Πανεπιστήμιο, δηλώνουμε ότι ο σύλλογος ΔΕΠ θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην προχωρήσει η διαδικασία παράδοσης της διοίκησης των Πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις. Συνεχίζουμε τον αγώνα για τη διαμόρφωση Ανώτατης Εκπαίδευσης ενιαίας, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν, σύγχρονης, υψηλού επιπέδου, με δημοκρατική λειτουργία. Στο πλαίσιο των τελευταίων αποφάσεων της Γ.Σ. και του Δ.Σ. του συλλόγου ΔΕΠ το ΔΣ:
1. Αναλαμβάνει από κοινού με άλλους συλλόγους του Πανεπιστημίου Πατρών πρωτοβουλία για κοινή σύσκεψη των ΔΣ όλων των φορέων του Πανεπιστημίου Πατρών. Αποστέλλουμε μαζί με τις σχετικές μας αποφάσεις πρόσκληση στα ΔΣ των συλλόγων των εργαζομένων, μεταπτυχιακών φοιτητών και των φοιτητικών συλλόγων, για κοινή σύσκεψη την 19-12-2011 στις 12.00 στην αίθουσα των Συλλόγων.
2. Συμμετέχουμε στην παράσταση διαμαρτυρίας των Συλλόγων στην επόμενη σύνοδο των πρυτάνεων στις 12/12 στο Λαύριο.
3. Ανταποκρίνεται θετικά στην πρόσκληση/κάλεσμα της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου ΔΕΠ του ΑΠΘ συμμετέχοντας στην πανελλαδική εκδήλωση-διαμαρτυρία των συλλόγων ΔΕΠ, στο ΑΠΘ την ημέρα κατά την οποία έχουν προκηρυχτεί "εκλογές" για το συμβούλιο διοίκησης του ΑΠΘ.
4. Εκτιμά ότι το τελευταίο διάστημα, με πρόσχημα τη νομιμότητα και την δήθεν "προστασία" της διορισμένης κυβερνητικής επιτροπής για τη διενέργεια εκλογών ανάδειξης συμβουλίου διοίκησης στο πανεπιστήμιο μας, επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου αντιστροφή της πραγματικότητας. Σε κείμενα συλλογής υπογραφών, που διακινούνται δυστυχώς και από θεσμικά όργανα (πρόεδροι Τμημάτων), αλλά και σε πρόσφατο κείμενο που διακινεί ηλεκτρονικά η διορισμένη οργανωτική επιτροπή, επιχειρείται, μέσω ενυπόγραφων δηλώσεων νομιμοφροσύνης, η ευθυγράμμιση/υποταγή στο νέο νομικό πλαίσιο. Όλα αυτά με την επίκληση των κατακτήσεων της ελεύθερης έκφρασης, του δημοκρατικού διαλόγου, της πολυφωνίας και της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Στο όνομα δηλαδή όλων αυτών που καταργούνται με το νέο θεσμικό πλαίσιο!!! Επιχειρείται η δημιουργία πιέσεων, πειθάρχησης και αυταρχισμού απέναντι στη μεγάλη πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας που θεωρεί το νέο νομικό πλαίσιο καταστροφικό για την Ανώτατη Εκπαίδευση, απέναντι σε όσους αγωνίζονται για Ανώτατη Εκπαίδευση ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, σύγχρονη, υψηλού επιπέδου, με δημοκρατική λειτουργία, που θα υπηρετεί το δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού.
Μαζικά, ενωμένα, αποφασιστικά αγωνιζόμαστε προκειμένου τα σχέδια των "εκλογών" να μείνουν στα χαρτιά.

Για την "αξιολόγηση"
Όπως έχουμε επισημάνει στην προηγούμενη απόφαση του ΔΣ η λεγόμενη «αξιολόγηση» δεν αποτελεί παρά μια διαδικασία πιστοποίησης επιχειρηματικού τύπου (ISO). Στόχος η εισαγωγή ενός ιδεολογικού μανδύα δήθεν ποιότητας ως πρόσχημα για τον οικονομικό στραγγαλισμό και τη συρρίκνωση της Δημόσιας εκπαίδευσης, της διαφοροποίηση των πανεπιστημίων με όρους επιχειρηματικής λειτουργίας. Η ΑΔΙΠ στη βάση των διαδικασιών εσωτερικής αξιολόγησης θα επιταχύνει μέσω του ελέγχου της χρηματοδότησης την πλήρη εμπορευματοποίση των ιδρυμάτων. Η τελευταία θεσμοθετείται ως όργανο απόλυτης κεντρικής εξουσίας επί των πανεπιστημίων. Σ’ αυτό το οριζόμενο πεδίο ανταγωνισμού των πανεπιστημίων, για πρόσθετη κρατική χρηματοδότηση, προετοιμάζεται, ταυτόχρονα, το έδαφος για τον ανταγωνισμό σχολών και τμημάτων εντός του κάθε πανεπιστημίου αλλά και για τον ανταγωνισμό των μελών ΔΕΠ, στην ατομική διαπραγμάτευση του μισθού τους, η οποία άλλωστε προβλέπεται από τον ίδιο νόμο.
Καλούμε για μια ακόμα φορά τα μέλη ΔΕΠ, τις Γενικές Συνελεύσεις των Τμημάτων και τη Διοίκηση του Παν/μίου να μην συναινέσουν στις διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης σε κανένα επίπεδο. Οι διαδικασίες αυτές δεν έχουν καμιά σχέση με ακαδημαϊκή αξιολόγηση. Να απορρίψουν τους εκβιαστικούς όρους σύνδεσης της σαθρής αυτής διαδικασίας, με τη μη χρηματοδότηση ήδη εγκεκριμένων ερευνητικών προγραμμάτων από το ΥΠΔΒΜΘ. Η «αξιολόγηση» αυτή, αφενός σημαίνει επικύρωση της κατάλυσης της πανεπιστημιακής αυτοδιοίκησης και αφετέρου αποτελεί το όχημα για αγοραία πειθάρχηση πανεπιστημίων και πανεπιστημιακών.
Τέλος, ο Σύλλογος μελών ΔΕΠ καλεί τη Σύγκλητο να στηρίξει έμπρακτα τον αγώνα που έδωσαν και δίνουν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών για δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση οξυμένων οικονομικών δυσκολιών για τις λαϊκές οικογένειες.
Για το ΔΣ,

ο Πρόεδρος
Γιώργος Ανδρουλάκης
ο Γραμματέας
Αλέξανδρος Βανακάρας

Δεν πληρώνουμε! Ανυπακοή στο χαράτσι της ΔΕΗ!

Μετά από μαζική λαϊκή κινητοποίηση όλων των λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές, των σωματείων και των μαζικών φορέων της Πάτρας στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμος αποφάσισε ομόφωνα ότι καλεί το λαό της Πάτρας να μην πληρώσει το βάρβαρο και κοινωνικά άδικο χαράτσι και ότι στηρίζει τον αγώνα των πολιτών της Πάτρας με νομική υποστήριξη αλλά και διάθεση συνεργείων για την επανασύνδεση του ρεύματος!

ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρέων, στη συνεδρίασή του την Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου 2011, συζήτησε διεξοδικά το μέτρο της επιβολής του ειδικού τέλους επί των ακινήτων, τέλος που οι πολίτες καλούνται να το καταβάλλουν, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, και κατέληξε ομόφωνα στα παρακάτω συμπεράσματα – αποφάσεις:
«Θεωρεί το μέτρο άδικο και επιπλέον σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις του νομικού κόσμου, το μέτρο αυτό είναι και παράνομο και αντισυνταγματικό.
Είναι συνέχεια της λεηλασίας που υπέστη το λαϊκό εισόδημα με τις αλλεπάλληλες περικοπές μισθών και συντάξεων αλλά και τις φοροεπιδρομές, ολόκληρο τον προηγούμενο χρόνο. Γίνεται απαιτητό και από το ένα εκατομμύριο των ανέργων, από όσους βρίσκονται σε πλήρη εισοδηματική αδυναμία χωρίς να είναι καταγεγραμμένοι άνεργοι, το ίδιο και από μικροεπαγγελματίες με κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις με ελάχιστο ή μηδενικό τζίρο και εισόδημα.
Ο τρόπος είσπραξης έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής βαρβαρότητας, που συνοδεύει την κυβερνητική πολιτική στο σύνολό της. Θα κόβουν το ρεύμα, αγαθό πρώτης και ζωτικής ανάγκης για την επιβίωση, σε οικογένειες με αρρώστους, μικρά παιδιά, υπερήλικες. Δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτόν τον σύγχρονο καιάδα.
Η κοινωνία της πόλης μας, έχοντας δεχτεί ανελέητα πλήγματα εδώ και δύο δεκαετίες με την πλήρη αποδιάρθρωση της παραγωγικής της βάσης, βιώνει την σημερινή κρίση έχοντας ποσοστά ανεργίας και φτώχειας διπλάσια από τους πανελλαδικούς μέσους όρους. Ήδη πολλές οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν τώρα τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, του νερού, του τηλεφώνου. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν με απόγνωση ένα μεροκάματο για να εξασφαλίσουν την διατροφή των παιδιών τους.

Το Δημοτικό Συμβούλιο ομόφωνα αποφασίζει:
Καλεί τους δημότες σε ανυπακοή, σε άρνηση πληρωμής των χαρατσιών και καταδικάζει την πολιτική της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ -ΛΑΟΣ.
Απαιτεί την άμεση ανάκληση του ειδικού χαρατσιού.
Δίνει εντολή για την άμεση ενεργοποίηση των υπηρεσιών του Δήμου, προκειμένου να προβεί σε επανασύνδεση με το τμήμα ηλεκτροφωτισμού, όπου γίνει διακοπή ρεύματος, της νομικής υπηρεσίας για αντιμετώπιση νομικών κυρώσεων κλπ. (!!)
Στηρίζει κάθε συλλογική δράση ενάντια στα φοροχαράτσια και σε υποστήριξη όσων αρνούνται να τα πληρώσουν. Καλεί όλους τους κοινωνικούς φορείς να πρωτοστατήσουν στον αγώνα και στην έμπρακτη συμπαράσταση στον κάθε δημότη. Να συντονίσει την δράση του με άλλους δήμους.
Η απόφαση να κοινοποιηθεί στον Πρωθυπουργό, στους αρμόδιους Υπουργούς και τη Διοίκηση της ΔΕΗ και να δημοσιοποιηθεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης».


Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανυπακοή στο χαράτσι! Κανένας να μην πληρώσει το κοινωνικά βάρβαρο αυτό μέτρο!

Κανένας συμπολίτης μας να μη μείνει χωρίς ρεύμα! Εμποδίζουμε τις διακοπές ηλεκτροδότησης – επανασυνδέουμε το ρεύμα!

Οργανωνόμαστε στις λαικές συνελέυσεις στις γειτονιές (Πλ.Γεωργίου, Αγ.Σοφίας, Βραχνεικα, Σύνορα-Δούρου, Ανθούπολη – Αρκτικο διαμέρισμα, Παραλία, Κάτω αχαια, Άνω Πόλη και αλλού)!

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΔΕΗ (ΠΑΡΑΛΙΑ – ΠΛΗΣΙΟΝ ΒΕΣΟ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΘΟΥΝ ΕΝΤΟΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ! ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΠΑΡΟΧΕΣ!

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ! ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΡΟΙΚΑ!

Λαϊκές συνελέυσεις Πλ.Γεωργίου, Αγ.Σοφίας, Βραχνεϊκων, Κάτω Αχαιας, Άνω Πόλης

patras-democracy.blogspot.com

Απόφαση Γ.Σ. 09/11/2011

Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!

Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων.
Το Πολυτεχνείο των καιρών μας το ζούμε, όμως, ήδη, όλο το τελευταίο διάστημα. Σε μια περίοδο πρωτοφανούς προσπάθειας αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος, στο όνομα του χρέους και της οικονομικής κρίσης και με την απειλή της χρεωκοπίας. Η πολιτική του μνημονίου φέρνει μια σειρά μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία που προσπαθούν να κάνουν εργαζόμενους και νεολαία να πληρώσουν μια κρίση που δε δημιούργησαν , με στόχο να βαθύνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση τους. Η σύγχρονη «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ- ΔΝΤ, δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της. Θέλουν να διατηρηθούν στην εξουσία και να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με κάθε τρόπο (βλ. προσπάθεια για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ντόρα). Για να αποσπάσουν συναίνεση για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης που θα μας ρίξει στα τάρταρα κατέφυγαν στο χειρισμό του δημοψηφίσματος. Φοβήθηκαν όμως την προοπτική να πάρουν ένα τεράστιο ΟΧΙ από τον κόσμο, που με τη μαχητικότητά του και τους αγώνες του δείχνει να μην εκβιάζεται. Αυτοί που ξεπουλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία θέλουν να υπογραφτεί πρώτα η νέα δανειακή σύμβαση, υποθηκεύοντας την Ελλάδα για τα επόμενα 20 χρόνια και ολοκληρώνοντας έτσι την «αποστολή» τους- δηλαδή την καταστροφή της χώρας και του λαού να προχωρήσουν σε εκλογές.
Είναι αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Ήταν μια εξέγερση που πυροδοτήθηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις, μέσα στο κλίμα του γενικότερου πολιτικού αναβρασμού, για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας, για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει και παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στους αγώνες των φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργίες των εργαζομένων , στις καταλήψεις των μαθητών, στο πρωτόγνωρο κίνημα των πλατειών, στα κινήματα «δεν πληρώνω», στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές αναμετρήσεις. Αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις διαδηλώσεις της 28ης Οκτώβρη που ο λαός εξέφρασε το «ΟΧΙ» απέναντι στην επίσημη πολιτική σκηνή με το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73».
Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν!38 χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των αναγκών του με άξονα το ίδιο σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!


Για εμάς σήμερα «ΨΩΜΙ» σημαίνει:
Εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της κυρίαρχης πολιτικής να βυθίσει τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία σε κατάσταση οριακής επιβίωσης . Σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι” , μέσα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων , την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας , και την ένταξη χιλιάδων εργαζομένων σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας ή στο ταμείο ανεργίας .Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Σημαίνει ρήξη με τον υλικό και ιδεολογικό μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη πολιτική για την εμπέδωση της αντιλαϊκής πολιτικής :το χρέος . Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση το «κούρεμα» , που φέρνει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τελικά, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον βραχνά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις κυβερνήσεις για αντιλαϊκά μέτρα , καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το κλείσιμο ή τις συγχωνεύσεις σχολών η λύση είναι μία: Διαγραφή του χρέους , καμία αποπληρωμή του σε οποιαδήποτε μορφή . Καμία αναγνώρισή του ως χρέος των εργαζομένων και της νεολαίας .

Για εμάς σήμερα «ΠΑΙΔΕΙΑ» σημαίνει:
Να διεκδικήσουμε άμεση απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων χρόνων. Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και των πτυχίων ως μέσο συλλογικής διαπραγμάτευσης , της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών , της έντασης της επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας του πανεπιστημίου και της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας . Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου που μέσα από τη διάλυση των πτυχίων και την εντατικοποίηση της φοιτητικής μας καθημερινότητας επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου , φτηνού και ευέλικτου , καταρτισμένου και αναλώσιμου , πλήρως πειθήνιου στις επιταγές της εργοδοσίας , ώστε η γενιά μας να αποτελέσει τη γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης και επανακατάρτισης , μια γενιά εργαζομένων , “ιδανικών “ ώστε να φορτώσει πάνω της η κυβερνητική πολιτική τα βάρη της κρίσης και του χρέους. Σημαίνει αγώνα για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών , σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό , ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης. Σημαίνει αγώνα για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση , χωρίς κανένα κάθετο και οριζόντιο διαχωρισμό , που ως μόνο στόχο έχει την ένταση ενός πλαστού ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων και την περεταίρω εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία .
Η «ΠΑΙΔΕΙΑ», που θέλουμε, δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση), της κατάργησης του ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, της ενίσχυσης της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς, του νέου νομοσχεδίου για τα ΤΕΙ. Δεν χωρά στη λογική της κατηγοριοποίησης των σχολών, στην εξατομίκευση των πτυχίων, με λίγα λόγια στην «αξιολόγηση» που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Το αίτημα για παιδεία στο τόπο μας ζει πρώτα και κύρια στους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Και το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο η νεολαία θα οργανώνεται με συλλογικές διαδικασίες, όσο θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των διεκδικήσεων του νεολαιίστικου κινήματος , όσο θα τολμάει να ανατρέπει τους αντεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων.

Για εμάς σήμερα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σημαίνει:
Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής . Συμπυκνώνεται γύρω από τον στόχο του να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής . Σημαίνει αποδέσμευση της χώρας από τη σφαίρα επιρροής του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού της ΕΕ , ακριβώς γιατί το ευρώ και η συνεχής τρομοκρατία από μεριάς της αστικής πολιτικής για το πόσο αναγκαία είναι η παραμονή μας στο μηχανισμό της ευρωζώνη, αποτελεί τον πιο ισχυρό μηχανισμό επιβολής και εμπέδωσης των μέτρων . Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Απέναντι σε αυτούς που καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να φύγει τώρα το ΔΝΤ από την Ελλάδα, ανυπακοή στις προσταγές της ΕΕ, καμία συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο διττό ρόλο του στρατού, όπου από τη μια τον χρησιμοποιούν για να ξαναμοιράσουν τις ζώνες επιρροής τους και από την άλλη για να καταστείλουν οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση από πλευράς του κόσμου.

1973-2011: οι αγώνες συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά
Να πιάσουμε το νήμα των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων, από το Πολυτεχνείο του ’73, τις μαθητικές καταλήψεις του ’90-΄91 με την πολιτική δολοφονία του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, το πρόσφατο κίνημα των φοιτητών απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις της 19-20 Οκτώβρη απέναντι στην πολιτική του μνημονίου, τελικά, την τεράστια έκρηξη του λαού που βρήκε έκφραση μέσα από το κίνημα των πλατειών. Είναι φέτος που πρέπει να αποτελέσει κόμβο που θα σημάνει τον τελικό γύρο αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Το νήμα που μας συνδέει πίσω με τους αγώνες και τις καταλήψεις του ’90 – ’91 οι οποίες και τότε απέτρεψαν το σύνολο του σχεδιασμού της ΝΔ για την παιδεία και στη διάρκεια των οποίων συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι μια υπόθεση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να υπερασπίζονται το δικαίωμα όχι μόνο της ελευθερίας του λόγου αλλά και της αντίστασης σε όποιες αποφάσεις απειλούν τα συμφέροντά της.
Η τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου 15-16-17 Νοέμβρη(από όπου ξεκίνησε η εξέγερση στην Πάτρα το ’73) να αποτελέσει ένα εκ νέου ραντεβού για την ανασυγκρότηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου και του νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην επίθεση που πραγματοποιείται στη νέα γενιά, ένα εκ νέου ραντεβού για κοινό αγώνα με τον κόσμο της εργασίας.

Το πολυτεχνείο μας δείχνει το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην υποαπασχόληση και την επανακατάρτιση.

Το πολυτεχνείο ήταν η αρχή…
Εμπρός για τα Πολυτεχνεία της νέας εποχής.

Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς(επιτροπές αγώνα, χωροταξική διαφοροποίηση) εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Στη λογική αυτή εμείς προτείνουμε μια ενιαία πορεία για όλο το λαό της Πάτρας και ένα πολιτικό πλαίσιο διεκδίκησης στη βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας και επομένως εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο σήμερα.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου ήταν πάλη:
  •  Αντικυβερνητική: σε αυτή τη λογική καλούμε η πορεία της 17ης Νοέμβρη να περνάει από την παλιά Νομαρχία στο κέντρο της Πάτρας.
  •  Αντιιμπεριαλιστική: για αυτό να περνάει από το βρετανικό προξενείο
  • Ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς: για αυτό να περνάει από το μνημείο του αγωνιστή καθηγητή Ν.Τεμπονέρα.

Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια:
  •  Στην πολιτική κυβέρνησης- ΔΝΤ- ΕΕ και κάθε επίδοξου διαχειριστή αυτής της πολιτικής.
  •  Στο αντιλαϊκό μνημόνιο του ΔΝΤ και τις δανειακές συμβάσεις- νέα συμβόλαια κοινωνικής καταστροφής.
  •  Στην αντιδραστική αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταργηθεί τώρα ο αντιεκπαιδευτικός νόμος της Διαμαντοπούλου. Καμία αναθεώρηση του αρ. 16&του Συντάγματος συνολικά, καμία αναγνώριση των ΚΕΣ, να κλείσουν όσα ΚΕΣ υπάρχουν. Να αποσυρθούν οι νόμοι για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. Να μην κλείσει καμία σχολή στο όνομα της κερδοφορίας. Καμία σκέψη για δίδακτρα. Καμία εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ& της Μπολόνια για την παιδεία.
  •  Σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα. Έξω οι βάσεις. Νίκη στην Ιντιφάντα. Λευτεριά σε Ιράκ και Παλαιστίνη. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18

Παλεύουμε για:
  •  Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν για όλους, χωρίς κανέναν οριζόντιο και κάθετο διαχωρισμό – ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
  •  Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών στη βάση των αναγκών μας .
  •  Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-Καμία Ανταποδοτική και Επιχειρηματική Λειτουργία
  •  Κάτω τα χέρια από το Άσυλο – Διεύρυνση σε χώρους εργασίας και σχολεία – διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων

Καλούμε σε:
  • Τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη. Πορεία των συλλόγων την Πέμπτη 17 Νοέμβρη το απόγευμα και η οποία θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα.
  •  Το Παράρτημα να γίνει κέντρο αγώνα όλου του λαού της Πάτρας υπό την ευθύνη των φοιτητικών συλλόγων και σωματείων.
  •  Ανοιχτό συντονιστικό για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου
  •  Συντονισμός του συλλόγου με άλλους συλλόγους εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στη βάση του πλαισίου. Μεταφορά της απόφασης του συλλόγου και του συντονιστικού υλοποίησης πλαισίου κάθε σχολής από ένα μέλος του φοιτητικού συλλόγου, που θα είναι υπόλογο στη γενική του συνέλευση.

Νοέμβρης είναι...

Πλησιάζοντας στην 38η επέτειο του Πολυτεχνείου, θα ακούσουμε πολλούς να μιλάνε για μια επέτειο εθιμοτυπικού χαρακτήρα με μόνο σκοπό να τιμήσουμε τα γεγονότα του τότε. Μια τέτοια αντίληψη –με όποιο τρόπο κι αν εκφράζεται- υποβαθμίζει το νόημα και τα αιτήματα αυτής της εξέγερσης, που πιο επίκαιρα από ποτέ εκφράζονται μέσα στους αγώνες του σήμερα. Το τρίπτυχο «Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία» τίθεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ως αίτημα πάλης του λαού.

Η κυρίαρχη πολιτική μέσα από κάθε έκφρασή της εν τέλει προσπαθεί να ενισχύσει το κεφάλαιο, φέρνοντας σε χειρότερη θέση το λαό. Προσπαθούν να «κινεζοποιήσουν» τους εργαζόμενους, κάνοντας κανόνα την ανεργία, την μαύρη εργασία και την εργασιακή «ευελιξία» κι ανασφάλεια. Με άλλα λόγια θέλουν εργαζόμενους που θα επιβιώνουν με το ζόρι, δουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί και θα παράγουν όλο και περισσότερα κέρδη για το κεφάλαιο.

Αυτή η πολιτική στα πανεπιστήμια βρίσκει έκφραση μέσα από τις «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» που προωθούν τα τελευταία χρόνια ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κι έχουν ως στόχο να διαλύσουν τη δημόσια εκπαίδευση, δημιουργώντας μια παιδεία εμπόρευμα που θα είναι αντικείμενο κερδοφορίας των επιχειρηματικών συμφερόντων και στην οποία θα έχουν θέση μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τις σπουδές τους. Ταυτόχρονα μέσα από το «νέο πανεπιστήμιο» που οραματίζονται θα παράγονται εργαζόμενοι, οι οποίοι δίχως ενιαία πτυχία κι εργασιακά δικαιώματα, θα είναι ακόμα πιο ευέλικτοι και πειθήνιοι στις ορέξεις των εργοδοτών.

Βλέποντας και βιώνοντας αυτή την κατάσταση ο λαός αντιδρά δυναμικότερα από ποτέ κι απαιτεί την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που ετοιμάζει ένα μέλλον χειρότερο για όλους μας. Η απάντηση που παίρνουμε στους αγώνες μας είναι προβοκάτσια και στυγνή κρατική καταστολή. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη του λαού μέσα από οργανωμένους, συλλογικούς κι ανυποχώρητους αγώνες να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ενάντια σε όσους δεν διστάζουν να καταπατήσουν κάθε έννοια ελευθερίας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ορέξεις του κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αίτημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν και το «εθνική ανεξαρτησία – λαϊκή κυριαρχία» απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα. Σήμερα μπορεί να μην έχουμε στρατιωτική χούντα, όμως βιώνουμε μια νέου τύπου δικτατορία. Σήμερα ουσιαστικά τη χώρα την κυβερνούν οι οργανωτές κι εκφραστές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου (ΔΝΤ, τρόικα, Ε.Ε.), δημιουργώντας ένα προτεκτοράτο στο οποίο υλοποιούν τις νέες ιμπεριαλιστικές πολιτικές τους, όπου η γνώμη και το συμφέρον του λαού δεν έχει καμία σημασία.

Φέτος η επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία κλιμάκωσης του πολέμου της κυρίαρχης πολιτικής απέναντι στο λαό και τη νεολαία και πρέπει να αποτελέσει κόμβο συντονισμού και δράσης των επιμέρους εκφράσεων του λαϊκού κινήματος. Ως φοιτητές έχουμε ευθύνη στο να μην αφήσουμε να αντιμετωπιστεί με μουσειακή λογική το Πολυτεχνείο. Είναι χρέος μας να δείξουμε ότι τα αιτήματα του τότε έρχονται στο σήμερα κι εμπνέουν τους αγώνες μας. Είναι χρέος μας να παλέψουμε πιο μαχητικά από ποτέ για τα όνειρα και το μέλλον μας…


Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών την Τετάρτη 9/11 στη 13:00 στο ΒΑ

Επιστολή παραίτησης του Νίκου Θεοτοκά

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

Με λύπη μου, σας παρακαλώ να δεχθείτε την παραίτησή μου από τη θέση του Προέδρου του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας.

Όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησα, ενίοτε καθ’ υπερβολή, τις αρχές του δημοσίου και ακαδημαϊκού πανεπιστημίου εντός των ορίων που έθετε η κείμενη νομοθεσία.

Ο Νόμος 4000 και 9 (που προέκυψε χωρίς κανέναν διάλογο με τα Ιδρύματα, ψηφίστηκε από τρία κοινοβουλευτικά κόμματα και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 195/06.09.2011) καταλύει, φοβάμαι, τη συνταγματική νομιμότητα, καταργεί τα συλλογικά όργανα και τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα των ΑΕΙ, χειραγωγεί την έρευνα και προσβάλλει την αξιοπρέπεια των πανεπιστημιακών λειτουργών. Αντί, δηλαδή, να διορθώνει τα πολλά κακώς κείμενα, καταστρέφει τον ίδιον τον πανεπιστημιακό θεσμό.

Ωστόσο, ό,τι και να λέω κι ό,τι και να φοβάμαι, όσο και να συντάσσομαι με όσες και όσους ζητούν την κατάργησή του, ο 4009 είναι πλέον νόμος του κράτους.

Σύμφωνα με την υπ’ αρ. πρωτ. 106639/Β1 Εγκύκλιο του Ειδικού Γραμματέα Α.Ε. καθηγ. Β. Παπάζογλου, οι διοικήσεις των Τμημάτων (παρά τις ρητές διατάξεις οι οποίες τα καταργούν) θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως τα τέλη της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς «μέχρι την έκδοση των Π.Δ. για την μετατροπή των υφιστάμενων Τμημάτων σε Προγράμματα Σπουδών».

Αρνούμαι να συμβάλω ως πρόεδρος του Τμήματος στη διάλυσή του. Αρνούμαι να υπογράψω τις διοικητικές πράξεις που διαλύουν το επιστημονικό περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών και των πτυχίων, που καταστρέφουν την οργανική σύνδεση της διδασκαλίας με την παραγωγή νέας γνώσης, που θέτουν σε «εργασιακή εφεδρεία» το ήδη αριθμητικά ελλιπές διοικητικό προσωπικό. Αρνούμαι να προωθήσω τις διαδικασίες που καταστρέφουν όσα, λίγα και σημαντικά, δημιουργήσαμε υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Αρνούμαι, τέλος, να αποδοκιμάσω έργοις (ως εκ της θεσμικής θέσης μου) τις δίκαιες αντιδράσεις των φοιτητών, ακόμη κι αν διαφωνώ ή δεν συμμερίζομαι τους τρόπους, τις μορφές ή τα πεπραγμένα του αγώνα τους.

Παρά την τυπική κατάργηση, θέλω να πω, των συλλογικών οργάνων, ας μην διαγράψουμε (παρά τα λάθη, τις υπερβολές ή τις αστοχίες) όσα μας έχουν κάνει περήφανες και περήφανους για τη δουλειά μας κι ας κρατήσουμε (παρά τα κελεύσματα των καιρών) ως κόρη οφθαλμού την εμμονή μας τις αξίες της επιστήμης και τις αρχές της συλλογικότητας και της δημοκρατίας. Αν το πετύχουμε αυτό, αν επιμένουμε να φυσάμε λίγο απ’ το οξυγόνο που κρατά η εκπνοή μας, θα μείνει αναμμένο το καρβουνάκι της ελπίδας. Και τότε, αν το καταφέρουμε αυτό το ασήκωτα ολίγο, πάλι εδώ θα είμαστε όλες και όλοι ν’ αλλάξουμε τα πράγματα ή να φτιάξουμε τους συσχετισμούς για τη μεταλλαγή τους δια της συμμετοχής.

Συναδελφικά, Νίκος Θεοτοκάς

Ομόφωνη απόφαση έκτακτης συνεδρίασης πρυτανικών αρχών

Λαύριο, 23/09/2011
 
Η Σύνοδος των Πρυτάνεων, μετά την πρώτη Διοικητική Πράξη εφαρμογής του Νόμου, διαπιστώνει τα αδιέξοδά του και επιβεβαιώνει την ομόθυμη στάση της για την προάσπιση του Δημόσιου και Αυτοδιοικούμενου Πανεπιστημίου.
 
Η εξέλιξη της διαδικασίας για την εκλογή των νέων Διοικήσεων με εκλογικό σύστημα αγνώστου περιεχομένου, με άδηλους κανόνες και με διορισμένες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εφορευτικές επιτροπές, συνιστά θεσμική εκτροπή
 
Τα εκβιαστικά διλήμματα που θέτει σε απάντηση το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, προκαλούν την Πανεπιστημιακή Κοινότητα και κλιμακώνουν την ήδη υφιστάμενη ένταση. Οι εκβιασμοί και οι απειλές για διακοπή της δημόσιας χρηματοδότησης, για μη απονομή πτυχίων, για απώλεια της εξεταστικής περιόδου και του εξαμήνου αποκαλύπτουν το βαθύ έλλειμμα ουσιαστικής εκπαιδευτικής πολιτικής.
 
Τα Ακαδημαϊκά Όργανα των Ιδρυμάτων θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που αφορούν στην απονομή των πτυχίων, την εξεταστική περίοδο και το εξάμηνο, στο πλαίσιο της αυτοτέλειάς τους και σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε Ιδρύματος.
 
Η ρητή κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και η αφαίρεση των σχετικών αρμοδιοτήτων από τις Πρυτανικές Αρχές, δίνει έδαφος σε δυνάμεις και πρακτικές που απειλούν τις δημοκρατικές κατακτήσεις και την Ακαδημαϊκή μας παράδοση.
 
Η Σύνοδος εκφράζει τη ριζική της αντίθεση σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο εργασιακής εφεδρείας ή απόλυσης προσωπικού των Πανεπιστημίων, που ισοδυναμεί με αδυναμία λειτουργίας τους.
Την ώρα που η κοινωνία δοκιμάζεται και η οικονομία της χώρας καταρρέει, τα Πανεπιστήμια αγωνίζονται για να μείνουν όρθια. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων καλεί τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, μέλη Δ.Ε.Π., φοιτητές και εργαζόμενους, να υπερβούν τις τεχνητές πολώσεις και με συμμετοχή, συνοχή και αλληλεγγύη να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη Ακαδημαϊκή και Διοικητική λειτουργία των Ιδρυμάτων.

Κάλεσμα Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων Αθήνας

Νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες έλληνες και ξένοι.

Το πιο βαθύ σκοτάδι καλύπτει ολόκληρη την κοινωνία. Μια πρωτοφανής επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις εκατοντάδων χρόνων, στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, σε όλα τα δημόσια αγαθά, ένας νέος μεσαίωνας επιβάλλεται από την σιδερένια μπότα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τις διεθνείς μαφίες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και τους συμμάχους τους ΝΔ και ΛΑΟΣ.
Τα αδέρφια μας στα σχολεία όλης της χώρας- όσα η κυβέρνηση δεν έκλεισε με τις συγχωνεύσεις μέσα στο καλοκαίρι-ξεκινούν την χρονιά χωρίς βιβλία με τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητές.
Οι γονείς μας ζουν καθημερινά με τον φόβο της απόλυσης τόσο στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα, μετά τις τρομαχτικές μειώσεις στους μισθούς και τα συνεχή χαράτσια αδυνατούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις,  με τα χρέη στις τράπεζες να αυξάνονται δραματικά.
Οι φίλοι μας  μένουν στην ανεργία για χρόνια ενώ οι πιο τυχεροί βρίσκουν περιστασιακές δουλειές με 500 ευρώ το μήνα. Τη νεολαία και ολόκληρη την εργατική τάξη θέλουν να την κάνουν να δουλεύει περιστασιακά για 492 ευρώ, ανασφάλιστη και ελαστική. Θέλουν κάθε οικογένεια με έναν εργαζόμενο.
Νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες έλληνες και ξένοι
Εδω και τρεις βδομάδες φοιτητές και σπουδαστές μέσα απο  Γενικές Συνελέυσεις έχουμε προχωρήσει σε κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο της Διαμαντοπούλου και την πολιτική της κυβέρνησης. Πάνω απο 300 σχολές βρίσκονται σε κατάληψη, χιλιάδες φοιτητές διαδηλώνουν στους δρόμους, ενώ παράλληλα τόσο οι  εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια όσο και οι καθηγητές προχωρούν σε απεργίες.
Η σφικτή δημοσιονομική λιτότητα του μνημονίου και η πολιτική κατεδάφισης των κοινωνικών παροχών δε θα μπορούσε να αφήσει  ανεπηρέαστο το πανεπιστήμιο. Το νέο πανεπιστήμιο της αγοράς και του μνημονίου θα είναι ένα πανεπιστήμιο χωρίς φοιτητικές παροχές, με ριζικά μειωμένη χρηματοδότηση, αυταρχικό πολύ πιο άμαζο και με έντονη την παρουσία της ιδιωτικής -επιχειρηματικής λειτουργίας μέσα σε αυτό. Για  να χτυπήσει τους αγώνες μας αλλά κυρίως για να τρομοκρατήσει ολόκληρη την κοινωνία καταργεί την κατάκτηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου όταν ακόμα και η Χούντα για να εισβάλλει στο Πολυτεχνείο το 1973 ζήτησε την άδεια του Πρύτανη και της Συγκλήτου οι οποίοι αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν!!
Ο νέος νόμος έρχεται να διαμορφώσει έναν αυριανό εργαζόμενο φτηνό, ευέλικτο, άμεσα παραγωγικό και ειδικευόμενο, πειθήνιο και παράλληλα χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις. Έναν εργαζόμενο δηλαδή πολύ πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμο από την εργοδοσία σε μια προσπάθεια συμπίεσης των δικαιωμάτων των νέων. Η αντιδραστική κυβερνητική πολιτική προστάζει μια γενιά πιο μορφωμένη από κάθε άλλη , σε κοινωνίες πιο πλούσιες από ποτέ να είναι η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες.
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις είτε θάβονται καθημερινά  είτε κατασυκοφαντούνται από τους πληρωμένους μεγαλοδημοσιογράφους των ΜΜΕ. Όπως γίνεται με όλους τους αγώνες τα τελευταία χρόνια, όπως γίνεται με όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι. Έτσι δε γίνεται με τους εργαζόμενους στο δημόσιο, τους οδηγούς ταξί, τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, τους εκπαιδευτικούς, τους διαδηλωτές των πλατειών; Έτσι δε γίνεται με ολόκληρο τον ελληνικό λαό που προσπαθούν να τον πείσουν ότι φταίει για την κρίση, ότι είναι τεμπέλης και ότι «φάγαμε όλοι μαζί»;
Αδέρφια μας, γονείς μας, γείτονες μας, συνάδερφοί μας
Εσείς μας ξέρετε. Είμαστε κομμάτι της κοινωνίας αυτής όπως ο κάθε ένας από εσάς.
Δεν διεκδικούμε κάποια προνομιακή μεταχείρηση, δεν είμαστε συντεχνία, δεν ενδιαφερόμαστε για καριέρες, δεν νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας όπως θέλουν να πείσουν όλη την κοινωνία τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Δεν μας νοιάζουν οι σχέσεις με το κυβερνητικό και καθηγητικό κατεστημένο.
Αγωνιζόμαστε για να μπορεί η νεολαία είτε έχει σπουδάσει, είτε όχι, να ζει με αξιοπρέπεια απο μια δουλεία.
Αγωνιζόμαστε για να έχουν όλοι πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, στην παιδεία, στην υγεία, στην ασφάλιση, γιατί είναι δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού και όχι εμπορεύματα.
Αγωνιζόμαστε για να μην αμοίβονται οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, να μην απολύονται, για να μας επιστρέψουν όλα όσα μας κλέβουν οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά, οι επιχειρηματίες όλα αυτά τα χρόνια.
Αγωνιζόμαστε γιατί είναι αδιανόητο σ’ αυτή την εποχή των τεράστιων δυνατοτήτων και τις ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων να μην μπορούμε να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς, να ζούμε μες τη μιζέρια, να υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας που δεν έχουν στέγη και τροφή, που ψάχνουν καθημερινά τα σκουπίδια ή περιμένουν ώρες στις ουρές των συσιτίων για ένα πιάτο φαί.
Φίλοι και συναγωνιστές μας
Ξέρουμε ότι θα προσπαθήσουν να μας διασπάσουν, όπως κάνουν τόσα χρόνια φτιάχνοντας πλαστούς διαχωρισμούς (εργαζόμενοι στον δημόσιο ενάντια στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, έλληνες ενάντια στους μετανάστες κλπ).
Ξέρουμε ότι θα  θα προσπαθήσουν να μας καταστείλουν με τα ΜΑΤ και με παρακρατικούς μηχανισμούς.
Ξέρουμε όμως, και το ξέρετε και εσείς, ότι αν οι φοιτητές ενωθούν με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς και με όλους τους εργαζόμενους, αν ο λαός βρεθεί δίπλα μας και αγωνιστούμε μαζί, αυτή η βάρβαρη κυβέρνηση, τα μνημόνια της και η αντιλαϊκή πολιτική συνολικά- που την στηρίζουν μόνο μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι και οι δυνάμεις καταστολής – θα ανατραπεί.
Δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως σχεδιάζουν, δεν θα υποταχτούμε  σ’αυτό το απάνθρωπο μέλλον που έχουν ετοιμάσει για όλους μας, δεν θα υποχωρήσουμε.

Έχουμε μόνο μια επιλογή, τον αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους για μια άλλη εκπαίδευση, για μια άλλη ζωή, για μια άλλη κοινωνία.

Εμπρός λοιπόν για πανεκπαιδευτικό- πανκοινωνικό ξεσηκωμό.

Εμπρός για καταλήψεις-απεργίες-διαδηλώσεις μέχρι τη νίκη.
Η νύχτα θα περάσει

Μπορεί να φτύσουν τα νερά

Μπορεί να τουφεκίσουν τα σπουργίτια

Μπορεί να κάψουν τους στοίχους

Μπορεί να αποκεφαλίσουν το γλυκό κρίνο

Μπορεί να κομματιάσουν το τραγούδι και
 να το εξακοντήσουν στο βάλτο

Αλλά αυτή η νύχτα θα περάσει

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme