Νοέμβρης είναι...

Πλησιάζοντας στην 38η επέτειο του Πολυτεχνείου, θα ακούσουμε πολλούς να μιλάνε για μια επέτειο εθιμοτυπικού χαρακτήρα με μόνο σκοπό να τιμήσουμε τα γεγονότα του τότε. Μια τέτοια αντίληψη –με όποιο τρόπο κι αν εκφράζεται- υποβαθμίζει το νόημα και τα αιτήματα αυτής της εξέγερσης, που πιο επίκαιρα από ποτέ εκφράζονται μέσα στους αγώνες του σήμερα. Το τρίπτυχο «Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία» τίθεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ως αίτημα πάλης του λαού.

Η κυρίαρχη πολιτική μέσα από κάθε έκφρασή της εν τέλει προσπαθεί να ενισχύσει το κεφάλαιο, φέρνοντας σε χειρότερη θέση το λαό. Προσπαθούν να «κινεζοποιήσουν» τους εργαζόμενους, κάνοντας κανόνα την ανεργία, την μαύρη εργασία και την εργασιακή «ευελιξία» κι ανασφάλεια. Με άλλα λόγια θέλουν εργαζόμενους που θα επιβιώνουν με το ζόρι, δουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί και θα παράγουν όλο και περισσότερα κέρδη για το κεφάλαιο.

Αυτή η πολιτική στα πανεπιστήμια βρίσκει έκφραση μέσα από τις «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» που προωθούν τα τελευταία χρόνια ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κι έχουν ως στόχο να διαλύσουν τη δημόσια εκπαίδευση, δημιουργώντας μια παιδεία εμπόρευμα που θα είναι αντικείμενο κερδοφορίας των επιχειρηματικών συμφερόντων και στην οποία θα έχουν θέση μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τις σπουδές τους. Ταυτόχρονα μέσα από το «νέο πανεπιστήμιο» που οραματίζονται θα παράγονται εργαζόμενοι, οι οποίοι δίχως ενιαία πτυχία κι εργασιακά δικαιώματα, θα είναι ακόμα πιο ευέλικτοι και πειθήνιοι στις ορέξεις των εργοδοτών.

Βλέποντας και βιώνοντας αυτή την κατάσταση ο λαός αντιδρά δυναμικότερα από ποτέ κι απαιτεί την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που ετοιμάζει ένα μέλλον χειρότερο για όλους μας. Η απάντηση που παίρνουμε στους αγώνες μας είναι προβοκάτσια και στυγνή κρατική καταστολή. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη του λαού μέσα από οργανωμένους, συλλογικούς κι ανυποχώρητους αγώνες να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ενάντια σε όσους δεν διστάζουν να καταπατήσουν κάθε έννοια ελευθερίας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ορέξεις του κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αίτημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν και το «εθνική ανεξαρτησία – λαϊκή κυριαρχία» απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα. Σήμερα μπορεί να μην έχουμε στρατιωτική χούντα, όμως βιώνουμε μια νέου τύπου δικτατορία. Σήμερα ουσιαστικά τη χώρα την κυβερνούν οι οργανωτές κι εκφραστές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου (ΔΝΤ, τρόικα, Ε.Ε.), δημιουργώντας ένα προτεκτοράτο στο οποίο υλοποιούν τις νέες ιμπεριαλιστικές πολιτικές τους, όπου η γνώμη και το συμφέρον του λαού δεν έχει καμία σημασία.

Φέτος η επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία κλιμάκωσης του πολέμου της κυρίαρχης πολιτικής απέναντι στο λαό και τη νεολαία και πρέπει να αποτελέσει κόμβο συντονισμού και δράσης των επιμέρους εκφράσεων του λαϊκού κινήματος. Ως φοιτητές έχουμε ευθύνη στο να μην αφήσουμε να αντιμετωπιστεί με μουσειακή λογική το Πολυτεχνείο. Είναι χρέος μας να δείξουμε ότι τα αιτήματα του τότε έρχονται στο σήμερα κι εμπνέουν τους αγώνες μας. Είναι χρέος μας να παλέψουμε πιο μαχητικά από ποτέ για τα όνειρα και το μέλλον μας…


Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών την Τετάρτη 9/11 στη 13:00 στο ΒΑ

0 Response to "Νοέμβρης είναι..."

Δημοσίευση σχολίου

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme