Λίγα λόγια για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
Σάββατο, Μαρτίου 17, 2012
ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ
, Posted in
Ένα λάθος που κάνουμε όλοι πολλές φορές είναι το να θεωρούμε πως πράγματα και καταστάσεις δεν σχετίζονται μεταξύ τους και δεν επηρεάζουν η μία την άλλη. Μπορεί ορισμένες φορές οι συσχετισμοί και οι αλληλεπιδράσεις να είναι απλές κι άλλες φορές όχι. Αν όμως αποκόψουμε ένα γεγονός από τον κοινωνικό του περίγυρο τότε σίγουρα θα καταλήξουμε σε λάθος συμπεράσματα. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, ένα κλασικό παράδειγμα που μας αφορά είναι οι εξελίξεις στην παιδεία, οι μεταρρυθμίσεις που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν εδώ και χρόνια και πως αυτές συνδέονται με το ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό.
Η Ελλάδα σαν χώρα της Ε.Ε. έχει συνυπογράψει στο σύνολό τους τις κατευθύνσεις που τίθενται από τις Βρυξέλλες κι αργά ή γρήγορα σε κάθε πτυχή και τομέα, προσπαθεί να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις εναρμονισμένες με τις προσταγές των Ευρωπαίων «εταίρων». Οπότε ως αποτέλεσμα της «διαδικασίας της Μπολόνια» του 1999 και των επικαιροποιήσεων της Πράγας το 2001 και του Βερολίνου του 2003 που υπέγραψε και η Ελλάδα, επιχειρούνται τα τελευταία χρόνια μεταρρυθμίσεις προς αυτή την κατεύθυνση.
Η φιλοσοφία της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής, εκφράζει πλήρως την πεμπτουσία του καπιταλισμού, που σε υπεραπλουστευμένη μορφή είναι τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από το χρήμα, όλα να έχουν μια τιμή και να μπορούν να πουληθούν και να αγοραστούν, με κύριο γνώμονα το κέρδος. Επομένως και τα πανεπιστήμια λειτουργώντας μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να έχουν τα μέγιστα οικονομικά οφέλη από την δραστηριότητά τους (εκπαιδευτική διαδικασία κι έρευνα), η οποία είναι προφανώς ένα εμπόρευμα.
Ασπαζόμενες πλήρως αυτή την φιλοσοφία, οι ελληνικές κυβερνήσεις έρχονται να μεταρρυθμίσουν όλους τους τομείς στην κοινωνία (βλ. υγεία, παιδεία), που μετά από αγώνες και διεκδικήσεις δεκαετιών των εργαζομένων λειτουργούσαν έχοντας κι ως γνώμονα το κοινωνικό όφελος. Απέναντι λοιπόν σ’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις το φοιτητικό κίνημα θέτει συνεχώς αναχώματα, σταματώντας τις κάθε φορά σχεδόν στο σύνολό τους.
Κάποιοι κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν τα αυτονόητα, αλλά σε καμία περίπτωση σαν φοιτητικό κίνημα (μέρος του οποίου είναι και τα σχήματα της ΕΑΑΚ) δεν έχουμε φετιχισμό με το να λέμε ΟΧΙ σε αλλαγές που αφορούν το πανεπιστήμιο κι ούτε επηρεάζει την αντίθεσή μας αυτή το κόμμα ή το πρόσωπο που επιχειρεί να τις κάνει. Κάθε φορά εναντιωνόμαστε σε όποια αλλαγή προσπαθεί να καταλύσει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης . Δεν υπερασπιζόμαστε τα στραβά κι τις αδικίες που έχουν παγιωθεί στα πανεπιστήμια όλα αυτά τα χρόνια κι η διόρθωσή τους είναι το επόμενο μέτωπο στο οποίο σαν ΑΡΣΗ/Υ και σαν φοιτητικό κίνημα παλεύουμε.
Κάποιοι άλλοι πάλι, λένε ότι μπορεί αιτιολογημένα να είμαστε αντίθετοι στο πανεπιστήμιο που ετοιμάζουν, αλλά δεν έχουμε προτάσεις για το πανεπιστήμιο που εμείς θέλουμε. Σε μια τέτοια εποχή θα ήταν ανούσιο κι ίσως αλαζονικό να καθίσουμε και να ανακοινώσουμε ένα σχέδιο, που μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια θα καθορίζει τη λειτουργία του νέου πανεπιστημίου. Ας μην ξεχνάμε ότι συνολικά το κίνημα εμπλουτίζεται με νέες ιδέες, προτάσεις κι απόψεις, οι οποίες συνδυαμορφώνονται κι εξελίσσονται.
Εμείς ως ένα σχήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, που εδράζεται στο χώρο του πανεπιστημίου επιμένουμε απαρέγκλιτα στα στοιχεία που πρέπει στη φιλοσοφία και στην πράξη να έχει η τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Πρώτα απ’ όλα για να είναι η εκπαίδευση προς το συμφέρον της κοινωνίας, θα πρέπει να χρηματοδοτείται αποκλειστικά από την ίδια, χωρίς να εμπλέκονται στη μέση τα επιχειρηματικά συμφέροντα και κέρδη. Αυτή είναι η αναγκαία συνθήκη για να διασφαλιστεί ότι το επιχειρηματικό συμφέρον δεν θα μπει σε προτεραιότητα, αντίθετα στο κοινωνικό συμφέρον. Εκτός αυτού, επειδή η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα, αλλά αγαθό, θα πρέπει να παρέχεται επί ίσοις όροις σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, χωρίς να γίνονται ταξικοί διαχωρισμοί και να αποκλείονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα από τις διαδικασίες της μάθησης. Επειδή όμως ο κάθε φοιτητής ως άνθρωπος έχει και φυσικές ανάγκες, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να του δίνει όλες εκείνες τις παροχές που θα διασφαλίσουν ότι χωρίς εξωτερικά εμπόδια θα καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο ότι παλεύουμε για τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, που εμπεριέχει και την συνολική δωρεάν παροχή φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση, υγειονομική περίθαλψη).
Πέραν αυτού αντιλαμβανόμαστε ότι από τη στιγμή που κάποιος επιλέγει να σπουδάσει ένα αντικείμενο, υποχρέωση της σχολής είναι να του παρέχει πολύπλευρες γνώσεις, στις οποίες θα εμβαθύνει και θα μπορεί να ανταποκριθεί σε κάθε δουλειά που άπτεται του αντικείμενου που σπούδασε. Επομένως κάθε τεχνητός διαχωρισμός των πτυχίων του ίδιου αντικειμένου (π.χ. με την υπερεξειδίκευση των σπουδών) που δημιουργεί εργαζόμενους διαφορετικών ταχυτήτων, με άνισα κατανεμημένα δικαιώματα, μας βρίσκει αντίθετους. Γι’ αυτό το λόγο παλεύουμε για ενιαία κι ισχυρά πτυχία με όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα πάνω σ’ αυτά.
Ακόμη το πανεπιστήμιο είναι ο κατεξοχήν χώρος όπου διαδίδονται νέες, προοδευτικές και ριζοσπαστικές ιδέες. Για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρχει φίμωση από κανένα παράγοντα (είτε εντός είτε εκτός πανεπιστημίου), παλεύουμε για να υπάρχει το άσυλο, που θα διασφαλίζει πρώτα απ’ όλα την ελευθερία λόγου για όλους.
Ταυτόχρονα-ως κομμάτι του φοιτητικού κινήματος- παλεύουμε ενάντια στα στραβά που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο, προσπαθώντας να τα αναδείξουμε στο Σύλλογο κι από κοινού να παλέψουμε για τη λύση τους. Παλεύουμε ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία, στα αλισβερίσια κάτω απ’ το τραπέζι μεταξύ καθηγητικού κατεστημένου-φοιτητών συνδικαλιστών, στο ξεπούλημα κομματιών της δημόσιας περιουσίας σε επιχειρήσεις, ενάντια στη λογική που θέλει τους φοιτητές να μην έχουν λόγο και να μην μπορούν να κρίνουν όσα συμβαίνουν τριγύρω τους.
Όμως αντιλαμβανόμαστε ότι ο μικρόκοσμός μας μπορεί να είναι μικρογραφία της κοινωνίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ξεκομμένος απ’ αυτήν. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως έχουμε ευθύνες κι ως πολίτες και θα πρέπει συλλογικά να διεκδικούμε όχι μόνο καλύτερους όρους σπουδών, αλλά ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη ζωή, σε συμπόρευση με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαϊκού κινήματος που παλεύουν για τους ίδιους σκοπούς.
Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια έχουμε κάνει λάθη. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος κι όποιος πιστεύει το αντίθετο φοράει παρωπίδες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλο αυτό το διάστημα με όλες μας τις δυνάμεις βρισκόμαστε δίπλα στους συμφοιτητές μας κι από κοινού δίνουμε κάθε αγώνα για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο, για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα καλύτερο μέλλον.
«Εθνική Παιδεία»
Γανιάσατε, δασκάλοι, νὰ ξεμάθω
νά ῾μαι ἐγώ, νὰ στοχάζομαι, νὰ θέλω -
ψέματα ὅλο ν᾿ ἀκούω, νὰ λέω, νὰ πράττω,
γιὰ ψέματα νὰ ζῶ καὶ νὰ πεθαίνω.
νά ῾μαι ἐγώ, νὰ στοχάζομαι, νὰ θέλω -
ψέματα ὅλο ν᾿ ἀκούω, νὰ λέω, νὰ πράττω,
γιὰ ψέματα νὰ ζῶ καὶ νὰ πεθαίνω.
Δὲν μπόρεσε ἡ σπουδὴ νὰ μὲ χαλάσει.
Ἀντέξανε σαρκίο, ψυχὴ καὶ γνώση
μὰ κάθε τόσο θάνατος νὰ ξέρεις
ὅτ᾿ εἶσαι πάντα πουλημένο κρέας.
Ἀντέξανε σαρκίο, ψυχὴ καὶ γνώση
μὰ κάθε τόσο θάνατος νὰ ξέρεις
ὅτ᾿ εἶσαι πάντα πουλημένο κρέας.
~Κώστας Βάρναλης~
0 Response to "Λίγα λόγια για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση"
Δημοσίευση σχολίου