Οι φασίστες ξαμολύθηκαν και δολοφονούν!


   Λίγες μέρες μετά την επίθεση 50 χρυσαυγιτών σε μέλη του ΚΚΕ, μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης δολοφονούν εν ψυχρώ τον 34χρονο αντιφασίστα Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Οι επιθέσεις αυτές δεν ήρθαν από το πουθενά, ούτε αποκάλυψαν ξαφνικά το τι εστί Χρυσή Αυγή, όπως μεθοδικά παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Έγιναν σε περίοδο κοινωνικού αναβρασμού,  με μαζικές και διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις και αναδεικνύουν το ρόλο που παίζει (και θα παίξει) η ΧΑ, στην καταστολή του κόσμου που αντιδρά .Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι χρυσαυγίτες επιτίθενται με καδρόνια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα, ο Αντώνης Σαμαράς στο Λονδίνο υπόσχεται στους εφοπλιστές πως όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν στην Ελλάδα(π.χ. απεργίες) θα τσακιστούν. Άραγε πόσο τυχαίο είναι αυτό;
     Έτσι λοιπόν η ΧΑ εγγυάται, μέσω του εκφοβισμού του εργαζόμενου κόσμου, την επιτυχία των πολιτικών της κυβέρνησης και της ΕΕ. Των πολιτικών που ιδιωτικοποιούν κάθε πηγή δημοσίου πλούτου, που απολύουν δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Των πολιτικών που φέρνουν ακόμα περισσότερα λεφτά στις τσέπες των μεγαλοβιομήχανων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών. Των πολιτικών, τέλος, που χτίζουν ένα μέλλον αβεβαιότητας, ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες για τον κόσμο της εργασίας.
      Γι αυτούς τους λόγους η απάντηση μας πρέπει να είναι ηχηρή! Ο φασισμός δεν νικιέται μέσα από διαξιφισμούς στην Βουλή. Ούτε με την υποταγή στο «συνταγματικό τόξο»που γεννά την  θεωρία «των δύο άκρων», εξισώνοντας την βία των φασιστών με τις αντιδράσεις των πληττόμενων στρωμάτων. Για να αντιμετωπιστεί ριζικά ο φασισμός πρέπει να ακυρωθούν οι συνθήκες που τον θρέφουν. Τη Χρυσή Αυγή την έφεραν τα Μνημόνια και η ακραία βαρβαρότητα της πολιτικής κυβερνήσεων και Ε.Ε.
    Το μαζικό λαϊκό, εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα να πετάξει έξω από σχολεία, πανεπιστήμια, χώρους εργασίας και γειτονίες τους φασίστες. Το φασισμό βαθειά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον!

Ο φασισμός φυτρώνει στη δυστυχία
καλλιεργείται από την αμάθεια
και ποτίζεται με το νερό της ιστορικής λήθης.

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ!



Τα μεσάνυχτα της 18ης Σεπτεμβρίου φάνηκε με τον πιο τραγικό τρόπο το πραγματικό πρόσωπο του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Ο 34χρονος Παύλος Φύσσας, γνωστός για την αντιφασιστική του δράση, έπεσε νεκρός από μαχαιριές χρυσαυγίτη στο Κερατσίνι. Βαδίζοντας και ανοιχτά στο δρόμο που τους έστρωσαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και οι πολιτικές ΕΕ-ΔΝΤ, υιοθετούν πιστά το ρόλο του παρακρατικού εργαλείου χτυπώντας και σκοτώνοντας μετανάστες και αριστερούς. Κανείς δεν δικαιολογείται να μένει έκπληκτος. Η δολοφονική ενέργεια ήταν το λογικό επακόλουθο της σωρείας αντιδραστικών ενεργειών απέναντι στους μετανάστες, την Αριστερά και το λαϊκό κίνημα.
 Αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, πλέον δε χωράει άγνοια, ίσες αποστάσεις από τα υποτιθέμενα άκρα, αναμονή για λύση που θα έρθει μαγικά και από τα πάνω. Εδώ και τώρα όλα τα επιμέρους κινήματα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η Αριστερά και οι αντιφασιστικές κινήσεις οφείλουν να συντονιστούν και να συντρίψουν το φασισμό και την πολιτική που τον γεννά. Στο σημείο αυτό ο καθένας θα κριθεί από τις επιλογές που παίρνει. Δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι η ΔΑΠ, είτε μέσω της αποχής από τα ΔΣ είτε της ανοιχτα αρνητικής στάσης, θα τιμούσε την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, της οποίας είναι και το φερέφωνο μέσα στις σχολές. Όμως, συνιστά απαράδεκτη στάση η άρνηση της ΠΚΣ και της Αριστερής Ενότητας να συμμετάσχουν σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας που καλούταν την Τετάρτη 18/9 το απόγευμα στις 6 στην πλατεία Γεωργίου. Όχι απλώς γιατί αποτελεί την αυτονόητη αντίδραση στον άδικο χαμό ενός από εμάς. Όχι απλώς γιατί και οι δύο αυτοί πολιτικοί χώροι έχουν δεχθεί επιθέσεις από τους φασίστες και μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν. Κυρίως γιατί απέναντι στο ιστορικό χρέος της Αριστεράς απέναντι στο ίδιο το κίνημα και την ανάγκη οικοδόμησης ενός κινήματος ανατροπής αυτής της πολιτικής που δολοφονεί, παρουσιάζονται και οι δύο τραγικά αναντίστοιχοι.
 Απέναντι στους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, στην κυβέρνηση που τους εκτρέφει, στο σύστημα που τους γεννά, καθένας που σιωπεί είναι συνένοχος. Ο λαός και η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και των κινημάτων, δεν θα τρομοκρατηθούμε, θα συνεχίσουμε τον ανένδοτο αγώνα. Το χρωστάμε πρώτα απ’όλα στον Παύλο Φύσσα, το τελευταίο τραγικό θύμα τους. Το χρωστάμε στον Κουσουρή, το Γρηγορόπουλο, τον Τεμπονέρα, τον Κουμή, την Κανελλοπούλου. Το χρωστάμε σε όσους έδωσαν τη ζωή τους ενάντια στους προγόνους του νεοναζιστικού μορφώματος. Το χρωστάμε στους γονείς μας, στα παιδιά μας, στους ίδιους μας τους εαυτούς. Καμία ανοχή, καμία υποχώρηση! Αγώνας μέχρι την τελική νίκη! 


ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ε.Α.Α.Κ. ΠΑΤΡΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ.



 «Η Ελλάδα θα απογειωθεί το Σεπτέμβρη» υποσχόταν ο Αντώνης Σαμαράς λίγους μήνες πριν και ήδη, από τις πρώτες κιόλας μέρες του μήνα καταλάβαμε τι εννοούσε: απολύσεις τώρα 12.500 καθηγητών από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 1500 εργαζόμενων ΙΔΑΧ (εργαζόμενοι με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου) από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Φαίνεται είναι και αυτές οι απολύσεις κομμάτι από το περιβόητο «success story» της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Αυτό το σχέδιο, που πίσω από τα πλαστά νούμερα, τις τρομοκρατικές δηλώσεις, τα κούφια λόγια και τα ψέματα υπουργών και λοιπών διαπλεκόμενων ορίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα στο σήμερα, την ανεργία και την εργασιακή περιπλάνηση, τη φτώχεια και εξαθλίωση για τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία.
            Οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καλούνται ξανά να σκύψουν το κεφάλι στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης που προβλέπει 12.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη και επιπλέον 12.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2013. Η δικομματική κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική της κατασκευής πλεοναζόντων εκπαιδευτικών μέσα από την αύξηση του ωραρίου, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, το κλείσιμο – συγχώνευση σχολείων, την κατάργηση τεχνικών ειδικοτήτων και τις μετακινήσεις μαθητών σε άλλο σχολείο λόγω κατάργησης τμημάτων κατευθύνσεων. Βασικό της όπλο είναι η «αξιολόγηση» η οποία προβάλλεται ως δήθεν μέτρο εξυγίανσης και βελτίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης ενώ στην πραγματικότητα είναι εργαλείο διαμόρφωσης των νέων καταλόγων μετακινήσεων – διαθεσιμοτήτων – κινητικότητας και τελικά απολύσεων.
Ακόμα πιο χυδαίες, είναι οι κινήσεις του Υπ. Παιδείας όσο αφορά τις απολύσεις εργαζόμενων ΙΔΑΧ, που ούτε λίγο ούτε πολύ πρότεινε για τις σχολές με εργαστήρια να λειτουργούν με 25 –το πολύ- ΙΔΑΧ ανά τμήμα! Προφανώς βέβαια ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί αφού οδηγεί de facto στο κλείσιμο δεκάδων-αν όχι όλων- των εργαστηρίων, ακόμα και ολόκληρων τμημάτων που έχουν προγράμματα σπουδών εξαρτημένα από την ερευνητική εργασία. Ακόμη πιο προκλητικές δε, ήταν οι δηλώσεις του ξεπουλημένου προέδρου της ομοσπονδίας των διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ-ΤΕΙ κ. Βορτελίνου που ούτε λίγο ούτε πολύ, πρότεινε στο υπουργείο να απολύσει όσους είναι κάτοχοι διδακτορικών διπλωμάτων γιατί… «απασχολούνται σε αλλότριο αντικείμενο»!!!!
            Καθηγητές και ΙΔΑΧ όμως δεν σκύβουν το κεφάλι! Οι καθηγητές ήδη κάλεσαν παντού τοπικές συνελεύσεις για τις 4 και 5 Σεπτέμβρη όπου πάρθηκαν κατά πλατειά πλειοψηφία αποφάσεις για πολυήμερες και επαναλαμβανόμενες απεργίες. Ακόμα πιο δυναμική, είναι και η αντίδραση των εργαζομένων με συμβάσεις ΙΔΑΧ. Στις 1500 απολύσεις απάντησαν με άμεσες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, ενώ ήδη η ομοσπονδία διοικητικών υπαλλήλων πήρε απόφαση για απεργία διαρκείας μέχρι να παρθούν πίσω οι απολύσεις! 
             Σε αυτό τον αγώνα πρέπει να σταθούμε και μεις στο ύψος μας! Άλλωστε, καθηγητές και ΙΔΑΧ δεν είναι σώμα ξένο προς το φοιτητικό κίνημα. Είναι όλοι αυτοί που χωρίς αυτούς το Πανεπιστήμιο Πατρών δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αυτοί που καθημερινά συναντάμε σε οποιαδήποτε δραστηριότητα μας στις σχολές, από τις Γραμματείες και τις Υπηρεσίες μέχρι και τα εργαστήρια των Τομέων. Είναι οι γονείς μας που απολύονται, είναι οι εργαζόμενοι που καθημερινά πασχίζουν στις σχολές-μέσα από πενιχρούς μισθούς- για να σπουδάζουμε εμείς με αξιοπρεπείς συνθήκες. Αλλά πολύ περισσότερο, αυτοί οι εργαζόμενοι και οι συνθήκες που τους επιβάλλονται ενσαρκώνουν το παρόν και το μέλλον μας. Αυτή είναι οι μοίρα των συναδέλφων από τις καθηγητικές σχολές, αυτή και η προοπτική όσων πασχίζουν με διπλώματα και αδιάκοπη εργασία για χρόνια, να εργαστούν στο πανεπιστήμιο για 700 ευρώ. Απόλυση αυτών σημαίνει επιδείνωση της φοιτητικής καθημερινότητας, κι άλλα βάρη στις πλάτες μας, σχολές που υπολειτουργούν και τμήματα κλειστά επ αόριστον.
            Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση στέκεται έμπρακτα αλληλέγγυα στον αγώνα των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και των εργαζόμενων με συμβάσεις ΙΔΑΧ. Αυτό άλλωστε θα έπρεπε να κάνουμε όλοι! Γιατί είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, επιτακτική η ανάγκη οικοδόμησης ενός αγωνιστικού μετώπου όλων των χώρων της εκπαίδευσης, στη γενικότερη κατεύθυνση για ένα μεγάλο παλλαϊκό ξεσηκωμό, για να βάλουμε επιτέλους φρένο και να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ακόμα και τώρα, σε περίοδο εξεταστικής που όλοι ξέρουμε πόσο πιεστικές είναι οι συνθήκες, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο πλευρό των εργαζόμενων, καθηγητών και ΙΔΑΧ! Ετσι και αλλιώς, όσο βαρύ και αν είναι το τίμημα μιας χαμένης εξεταστικής, σίγουρα η απώλεια του δικαιώματος στην εργασία και την αξιοπρεπή ζωή, μας βαραίνει πολύ περισσότερο!

Ε.Α.Α.Κ. ΠΑΤΡΑΣ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme